Ik
zit dus in twee leraarskamers. Eentje die gonst van activiteit met een komen en
gaan van collegas. En eentje die in een mum van een tijd volloopt en een dikke
tien minuten even snel weer leeg is. Het verhaal komt hier uit die eerste.
Ik had mijn plaatsje bemachtigd en ben
net begonnen aan een verbetering van een taak. Een leerkracht roept plots :
Aha dit heb ik nog gezien. En na enkele seconden bladeren : Ze zitten
dus naast elkaar. Kijk, eens hoe dom, zij schrijft eerst de juiste
oplossingsmanier op en dan verandert ze naar een foute manier. En laat die
foute manier nu net dezelfde zijn als haar buurvrouw. Tja, dat wordt dan nul.
Ben je zeker dat het afgeschreven is , vraagt een andere collega. Kan niet
missen, alles lijkt op elkaar, zelfs de structuur. Dan is er niet veel anders
mogelijk De leerkracht zegt meteen wat ze schrijft : dus een nul en
een rood uitroepteken erbij !!
Maar een derde leerkracht
merkt op : ben je wel zeker dat het spieken is, Wat als dat niet zo zou zijn.
Wat als het toevallig op het zelfde idee gekomen is ?
Een korte stilte.
Tja, kan dat wel ? Heeft ze echt
afgekeken ? Je hoort de twijfels in haar hoofd. Misschien plaats ik dan een
uitroepteken en een vraagteken.
Tja, dan kan je nog alle kanten uit.
Een mild besluit bij een moeilijke beslissing.
Het deed me glimlachen. Ten eerste
omdat afkijken bestraft wordt (je blijft leerkracht, hé) en ten tweede omdat de
kaart van de mildheid getrokken werd. Mensen die echt luisteren naar elkaar en
mensen die ernaar handelen. Geen koppig doorzetten en geen ik ben de baas die
het beter weet. Samen kwamen ze tot een wijs besluit.
Is met mensen werken niet dat ? Of het
nou afkijkers of twijfelaars zijn. Ons oordeel is soms heel erg belangrijk voor
de verdere band met de leerlingen. En het daarbij horende ik voel me goed op
school dus ik kan bijleren .
Ik ben een uitdaging aangegaan. Ik bespaar u de weg er naar toe maar ik
geef nu les in het middelbaar. Tien uur geschiedenis en vier uur mens en
samenleving. Maar om aan een full time te geraken en het bijhorende salaris, ben
ik nog twee dagen actief in het lager. Mijn vaste klas(mijn zesde) heb ik
verlaten en doe nu nog 1/5 de parallelklas van het zesde en een dagje het
tweede. En het is een uitdaging ...
Dat ik de sprong zou maken naar het secundair was kwestie van tijd. Ik
zat aan mij plafond in het zesde. Ik kon mijn ei almaar moeilijker kwijt. Toen
ik zo'n twintig jaar geleden in het vierde les gaf en mijn pakket in het zesde
nu vergelijk dan zijn de verschillen qua inhoud ontzettend klein. Toen werd nog
meer de nadruk gelegd op kennis en nu meer op kunnen. Zijn onze kinderen dommer
geworden ? Ik denk het niet. Maar als oudere leerkracht merk je echt wel een
verschil. En om dat een beetje te compenseren was het mijn redding om naar het
middelbaar over te stappen. Met dank aan de directeur die me het vertrouwen
geeft.
Het valt me op hoe geconcentreerd je moet zijn als je voor een tieners
staat. Je bent zelf ook heel veel aan het woord en je mag je gelukkig prijzen
als enkele leerlingen willen antwoorden op je vragen. Elke keer je een klas
binnen stapt, moet je je weer bewijzen. Dat zal in de loop van het schooljaar
wel makkelijker gaan maar nu is het soms slopend. En maar hopen dat corona zich
rustig houdt.
Je creëert ook moelijker een band met de leerlingen. Dat voelt ongewoon
aan. Ik ken nog bijna geen namen.
De leerstof is nieuw, dus dat is weer blokken iedere avond. Maar met de
nodige enthousiasme . Je wordt ook door je nieuwe collegas aangesproken of het
lukt en zo. Prima hoor maar het zijn er wel veel om telkens te zeggen wat je
denkt en hoe je je voelt.
En dan terug naar je oude school. Ook weer zeggen hoe je de stap
verteert. Wat je zal doen het volgend jaar(we zijn pas september hé). Allemaal
goed bedoeld, maar je wordt er zo moe van. En zeker van de pagaddertjes van het
tweede. Lieve kinderen maar absoluut niet mijn ding. Het gaat zo traag meneer.
Je moet alles zeventien keer herhalen, respect hoor voor de vele collegas die
dat dag in dag uit doen. En dan plots denk je : ARRGGH; Je bent midden een les verkeer
aan het uitleggen wat een bestuurder en een passagier is. Steekt zon kleintje
zijn vinger op ? Ja ! Meester, wij gaan vanmiddag frietjes eten ! Ik garandeer
je : ik ben net niet ontploft. Zouden ze dat in de tweedes ook durven ?
Waarschijnlijk wel en nu maar hopen dat er niet één van hen dit gaat lezen.
Nog een week en het begint eindelijk wat te kriebelen.
Corona heeft het vorige schooljaar met een negatief gevoel doen afsluiten en
dat is het tegenovergestelde van wat ik normaal ervaar. Misschien ben ik daarom
een beetje bang van dit nieuwe. Zullen we weer rekening moeten houden met
OK, ik ben er als leerkracht nu wel op voorbereid maar als
mens vind ik het nog steeds a-pedagogisch. En de leerlingen vinden dit absoluut
niet hun favoriete manier van leskrijgen. Gisteren nog met een collega uit het
middelbaar gepraat en lesgeven moet altijd een interactie zijn tussen mensen.
Je moet kunnen discussiëren, iets uitleggen op een tweede of derde manier
totdat het ik- snap-het-meester gevoel er is, je moet kunnen zien of iemand
je grap begrijpt. Emoties en inzicht, daar draait het om als je met mensen
werkt. Dat in tegenstelling tot dat domme ding ook wel computer genoemd. Allemaal
dingen die hij niet kan(nog niet ?). En onze leerlingen zijn niet allemaal
assertief genoeg om aan de bel te trekken als ze iets niet begrijpen. Daar zit
onze kracht als pedagogisch begeleider, we merken het op soms alvorens de
leerling het zelf beseft.
Ik begin nu toch al weer te genieten van die spanning in de
rij, bij het eerste belsignaa,l bij het nieuwe schooljaar. We starten allen met
andere verwachtingen. Als leerkracht moet je weer op zoek naar honderden
motiverende middelen om iedereen mee te krijgen. Elke leerling een stap of
stapje vooruit te krijgen. En ja, ik ga dit jaar de digitale middelen daarvoor
meer inzetten dan vorig jaar. Dat is mijn bijdrage aan het verwachtingen van de
leerlingen. Maar of ze dat zo leuk gaan vinden ?
Nog een week van zinloos voorbereiden en nutteloos
vergaderingen. Hebt u dat ook dat je na de eerste afspraak met het team het
gevoel hebt dat het in een half uurtje ook had gekund? We zijn nog enthousiast
en willen allen een inbreng hebben. Terwijl het om schemas en roosters gaat.
En dit jaar ook een luikje : wat als corona weer de kop op steekt ? Mijn jaar
kan weer beginnen en ja, ik kijk er toch weer naar uit : het contact met de
leerlingen.
Heb je dat ook, dat je het negatieve altijd veel groter ziet
dan het positieve ? Onlangs kreeg ik zo’n bericht van een oud-leerling van me.
Blijkbaar had hij van vroeger iets negatiefs onthouden en nu moest het er uit. Uit zijn herinneringen
haalde hij enkele punten en breide daar zijn (kort) betoog op. En ja, het bleef
even hangen. Ik stelde me vragen over dat feit. Waar was ik verkeerd ?
Ieder jaar laat ik mijn leerlingen mezelf evalueren. Heel
leerrijk : ik schrapte stopwoorden die in mijn lessen waren geslopen, ik deed
weer mee aan het Sintfeest, ik veranderde mijn aanpak in bepaalde lessen of
zorgde voor meer variatie in mijn lesgeven. Een greep uit de aanpassingen. Ik
wil niet voor mezelf beter worden maar voor de leerlingen. Voor hen geef ik les
en dat doe ik nog steeds met een enorme portie plezier en gedrevenheid. Als
leerkracht zesde is het een van mijn taken om ze klaar te stomen voor het
middelbaar. Elke leerling probeer ik op zijn of haar manier zo ver mogelijk te
krijgen. En dat is niet steeds makkelijk. Sommige leerlingen luisteren gewillig
en volgen de leerkracht. Andere willen zelf hun weg ontdekken. En nog anderen
moet je regelmatig wakker schudden. En dat lukt, spijtig genoeg, niet steeds
met een positieve, zachte hand. Soms moet je eens duidelijk zeggen waar het op staat.
De leerlingen geven me een veel beter inzicht in mezelf dan
de pedagogisch adviseur of de directeur. Ze zeggen wat er te zeggen valt en dat
bevalt me dan ook. Ik zou graag eens een les van mezelf zien van pakweg twintig
jaar geleden. Dat lijkt me boeiend. Maar ik moet het met mijn herinneringen doen.
En die zijn gekleurd natuurlijk. En als dan plots, via sociale media, een
oud-leerling eens zijn gedacht zegt, dan plaats je dat snel tussen al die
positieve reflecties. Die ouders die tevreden zijn, leerlingen die tranen in de
ogen hebben of die knuffel van die stoere jongen. Dat is echt, dat is de
realiteit …
Het is veel te lang geleden maar dat heeft te maken met C. Ik zou elke week eens mijn mening moeten geven maar ik kom er niet toe. Zelfs de paasvakantie heeft me geen tijd gegund om rustig achter de computer te kruipen. Ik ben dat ding een beetje beu. Het doet zelden wat ik precies wil. Maar het heeft me wel enkele van zijn(of haar) fantastische geheimen laten zien Mannelijk dus.
In twee weken tijd leerde ik meer om mijn leerlingen nog flexibeler te bereiken dan vijf pedagogische werkdagen op mijn school kunnen doen. Maar dat kan ook aan onze manier van keuzes maken zijn. Ik leerde dankzij enkele collega's met zoom en loom werken. Ik zie nu pas de PowerPoint veel meer kan dan slides tonen. En teams heeft voor mij ook geen geheimen maar. Al zal dat laatste door sommige van mijn collega's tegen gesproken worden.
Een nieuwe wereld is opengegaan en ik ben er razend enthousiast over. Plots kan ik mijn leerlingen dagelijks volgen. Hen even zien op het scherm. En dat blijkt voor hen een steun te zijn. Ze zijn allemaal goed aan het werk(denk ik). Ik kan nu werkbladen verbeteren on line en van deskundig commentaar voorzien. Wat een mogelijkheden plots om bij de huistaken een kort filmpje te steken met nog eens de uitleg die ze twee of vijf keer opnieuw kunnen bekijken. Een ziek kind kan nu meteen de lessen meevolgen. Ik bruis weer van energie door de vele mogelijkheden die ik hier plots zie verschijnen. Vergaderingen zijn plots een stuk efficiënter. Leve de Cor... nee dat zou zeer sadistisch zijn. Want er vallen nog elke dag doden. Nog steeds zijn er leerlingen die thuis niet de ideale mogelijkheden hebben om goed te werken. Een achterstand dreigt voor een deel van de leerlingen. En laten we eerlijk zijn : elke leerkracht wil liefst zo snel mogelijk weer voor de klas staan. Zich weer leerkracht voelen. En we willen zelfs nog wel even door doen in de vakantie als dat voor onze leerlingen het beste is. Als de vakbonden nu maar niet zo belachelijk reageerden ...
We staan alweer voor een uitdaging, misschien wel de grootste die ik in mijn dertigjarige loopbaan meemaak. Als minister De Block gelijk krijgt dan zijn we tot 15 mei zonder onze klas. Onze kinderen van wie verwacht wordt dat ze volgend jaar in het middelbaar kunnen starten(allé in mijn geval dan toch). Die start zullen we niet kunnen uitstellen.
Zoals altijd zullen de zwakkeren in onze klassen de dupe zijn. Zij zullen hun leven lang de gevolgen meedragen van deze periode. Ik denk in eerste plaats (zoals vele ouders en leerkrachten) dan over de leerstof die ze niet echt goed zullen beheersen. Al kunnen ze die eigenlijk wel inhalen op middellange termijn. Maar hoe zullen ze mentaal uit dit isolement komen ? De hele tijd met broer en zus een huis delen. Ouders die op de toppen van hun tenen lopen. Mensen die financieel niet meer weten hoe ze de eindjes aan elkaar kunnen knopen. Veel miserie zullen we niet echt zien maar ze zal er zijn.(dixit Peter Adriaenssens). Als leerkracht vind ik de sociale interacties erg belangrijk. Omgaan met anderen, luisteren naar ander meningen, samenwerken in heterogene groepen, ruzies bijleggen, Allerlei aspecten waar we als leerkracht-opvoeder al weinig tijd voor krijgen en die in de resterende weken geen aandacht meer zal krijgen.
Ik mis mijn leerlingen nu al en we zijn nog maar een week ver. Ik wil hen verder zien groeien naar dat secundair. Ik wil de ingeslagen weg verder kunnen zetten. Het einddoel bereiken. Samen Het wordt een vreemd einde schooljaar. Daar moet ik ook nog iets op vinden.
Gelukkig zijn er op sociaal vlak vele contacten tussen leerkrachten. Bij ons op school toch. We worden via sociale media uitgedaagd om elke dag een challenge tot een goed einde te brengen. Het is plezant op ons forum. Ik heb meer contact met leerkrachten dan tijdens het gewone lesgeven. Dat stemt tot nadenken. En eens dat virus overwonnen zal zijn, zal alles dan weer in een normale plooi vallen ? Neemt iedereen weer de draad op alsof er niets gebeurd is. Of zal die stroom van solidariteit en zorg voor elkaar blijven nazinderen ? Ik hoop echt op dat laatste ...
Melanie was net aan het zingen en ik dacht aan mijn klas. Stuk voor stuk kinderen die de moeite waard zijn. En toch ...
De jeugd verandert en wij, die al zo lang in het onderwijs staan, moeten mee. We moeten. We zijn opgeleid om vooraan les te geven, om informatie door te geven. Eerder klassikaal dan individueel. Maar we hebben ons langzaamaan aangepast en geleerd om gedifferentieerd te werken. En dat lukt : contractwerk, niveaugroepen, uitbreiding voor de rappe, remediëring na de toetsen. We pakken ze zelfs in de klas apart aan. Ik dus. Mijn leerlingen weten dat er nu eenmaal klasgenoten zijn die beter zijn in wiskunde dan anderen. Dat er kinderen zijn die taalvaardiger zijn dan medeleerlingen. De ene tekent fantastisch en de andere We zien dat nu de maatschappij deze benadering heeft overgenomen. En soms zitten we nu met de gebakken peren.
Elk kind is anders en dat geeft regelmatig spanningen. Dat zorgt voor soms interessante klassikale discussies en soms voor wrijvingen. Na een grondige analyse kwam ik tot de vaststelling dat er van de achttien leerlingen in mijn klas er elke week een stuk of elf met een of ander niet in orde zijn. Je moet dus voortdurend achter hun vodden aanzitten om huiswerken te krijgen die voldoen aan het minimum. Je moet allerlei ruzies kaderen en zorgen dat geen enkel kind gekwetst wordt. Je moet met ouders overleggen waarom je een kind een speeltijd straft. Je moet dat zelfs verantwoorden bij de zorgcoördinator of het CLB. Een hele klus.
Waar ik vroeger de leerlingen een kader aanbod waarin de leerlingen zich vrij mochten bewegen moet ik nu in mijn kader allerlei extra uitwegen voorzien. Een soort houten kader met vertakkingen naar buiten toe. Daar kunnen leerlingen dan in vluchten. Ze krijgen een persoonlijke benadering, snapt u. Het wordt een hele klus om nog een klassikaal project tot een bevredigend einde te brengen. Je bent niet zeker dat leerling X datgene zal doen wat hij of zij gisteren deed. En wat zal het morgen zijn ?
Een hele uitdaging ...
Maar ik onthoud vooral Melanies liedje 'Beautiful People'. Dat zijn ze stuk voor stuk. Al kijk ik soms nog eens achterom naar de tijd dat we een echte klas voor ons hadden. Een hechte groep.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar https://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar https://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op https://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
