Vooraf: Na 2 weken rust konden we de titel halen, want de kloof met Lobos zou dan groot genoeg zijn. Maar we wisten al vóór de wedstrijd dat we reeds kampioen waren, want Valaar blikte Lobos de dag ervoor al in. 'T Rivierenhof werd in de heenwedstrijd vlot verslagen met 11-5. Doch kondigde de wedstrijd zich als lastig aan, want ze waren de laatste weken op kousenvoeten de top binnengeslopen op een gedeelde 3de plaats. Olympia moest het zonder Devin en de geblesseerde Cisse stellen.
Match: De match begon goed voor Olympia. Reeds na 5min werd er goed gecounterd en Grosjean tikte aan de 2de paal een scherpe voorzet simpel binnen. Maar dan werd het spel slordiger en onrustiger. Toch werd het enkele minuten later 0-2 door een warrige dribbel van Piemel, waarna El Ninõ de bal meepikte en hem binnen prikte! Ondanks de vele slordigheden hadden we de wedstrijd nog steeds onder controle en gaven we geen kansen weg. Dan verraste een gekruist afstandsschot Schmeichel en stond het plots 1-2. Een tegenvaller, maar 'gene stress, niks gebeurt' dachten we.. Ook bij de daaropvolgende 2-2 bleven we kalm en algauw werd het 2-3 en 2-4 door Piemel en Ramos! Dit was ook de ruststand.
Wat dan gebeurde kan niemand verklaren. 'T Rivierenhof trapte af en mocht over onze helft wandelen en de 3-4 scoren. Tot overmaat van ramp stond het 30sec later 4-4! Twee doelpunten in geschenkverpakking in 1 luttele minuut, onvoorstelbaar! Dan begon de stress en persoonlijke ergernissen toch toe te nemen en werden we even weggespeeld met de 5-4 na 5min in de tweede helft tot gevolg... De ommekeer zorgde ervoor dat Ramos even moest gaan kalmeren op de bank. Piemel maakte dan de 5-5 en Ferdinand lukte de 5-6 nadat deze een hoekschop in één tijd overhoeks binnen trapte. Een zoveelste ommekeer van de wedstrijd! Daarna kregen beide ploegen nog enkele kansen: zo mocht El Ninõ alleen op doel, maar hij besloot op de paal en was zelf te verrast om de rebound van dichtbij te scoren en ook Ferdinand, Moushke en Ramos zagen doelrijpe pogingen net naast doel gaan of gestopt worden door de doelman. Aan de overzijde moest Schmeichel ook enkele allert reageren om een nieuwe gelijke stand te voorkomen. Dan was het opnieuw een mooi uitgespeelde counter (zoals bijna alle goals deze wedstrijd) waar we in drie passes de overzijde bereikten en de alomtegenwoordige Grosjean wederom aan de 2de paal konnen binnentikken, hoewel hij het nog spannend maakte door hard en hoog in doel te trappen! 5-7 dus, met nog 5min te spelen. Wedstrijd gespeeld, hoewel je dat in deze wedstrijd niet zeker weet! Doch maakte Piemel er nog snel 5-8 van zodat we de laatste minuten toch nog relax konden uitspelen. Daarin kunnen we nog 'verdienstelijke' afstandschoten van Ramos en Grosjean vermelden.
Conclusie: Draak van een wedstrijd (weliswaar met mooi uitgespeelde doelpunten) langs onze zijde, wat we volledig aan onszelf te danken hebben. Was het gebrek aan inzet/motivatie? Of was het gewoon zo-één-van-die-dagen? Uiteindelijk boeit dat niet want... We zijn potverdikke kampioen gespeeld 4speeldagen voor het einde van't seizoen! Wie had dat gedacht?! Eerlijk, iedereen... Een moeilijk start waarin we ook te kampen hadden met veel pech en blessures maakte dat we niet van begin af aan de leiding hadden, maar als je vervolgens een (nog steeds lopend) parcours aflegt van 12 overwinningen op rij!! Bij deze roep ik op om deze winning-streak toch tot het einde te aanhouden en de laatste wedstrijden ervoor te zorgen dat we ook de beste verdediging en aanval van het klassement hebben, al twijfelt ook daar niemand aan... Keep up the good work lads!!
Speelden voor Olympia: Schmeichel, Grosjean (2), Moushke, Ferdinand (1), Ramos (1), El Ninõ (1) en Piemel (3)
Tot slot nog felicitaties voor El Ninõ, die niet alleen op het veld met z'n ogen dicht scoort! Hij wordt binnen een 40-tal weken voor de tweede maal vader van een zoon (Luke??)!! Ook mama Evie en grootpapa Eddy feliciteren we met deze blijde gebeurtenis:)
