Hier ben ik dan eindelijk. Heb even getwijfeld of ik het lef wel had om mijn eigen blog te beginnen.Ik ken weinig of niets van computers maar heb met hulp van mijn schoonbroer toch mijn blog gestart.
Een van de redenen om hier mee te beginnen is, om iets om handen te hebben. Val van een gejaagd leven vol stress(voltijds werken en thuis alles zelf doen)naar gewoon thuis zijn. Niet dat ik denegrerend wil doen over het leven van huisvrouw want ik heb nu zelfs nog geen tijd om de dingen te doen die ik wil doen. Toen ze eind november borstkanker hebben vastgesteld was ik van plan om eindelijk eens te doen wat ik altijd al wou. Ik vind van mezelf namelijk dat ik me teveel aanpas aan anderen. Mijn ventje ga ik daar geen mening over laten geven want dan kan hier wel eens iets heel anders komen te staan. Maar tot welke conclusie kom ik? Ik kom tijd tekort!! Wat doe ik dan? Nog steeds hetzelfde als ervoor met nu het verschil dat als ik iets doe, denken dat ik tijd genoeg heb en zo veel tijd laat voorbij gaan met als gevolg dat ik op 't einde van de dag nog minder gedaan heb. TIJD is mijn kostbaarste bezit geworden en nog heb ik het gevoel dat ik kostbare momenten aan het verspillen ben.
Nog een reden is dat ik al mijn negatieve en positieve gevoelens hieromtrent kwijt wil. Ik wil kankeren. (leuk woord) Ik wil als het me niet goed af gaat hier al mijn frustaties kwijt. Dus of er veel positiefs te rapen valt weet ik nog niet. Nochtans ben ik een zeer positief mens maar dat ben ik al een ganse dag dus dit wordt mijn kanker dagboek.
Een derde reden is om weer eens iets nieuws te proberen. Een leuke uitdaging te hebben.
Voor mijn eerste dag vind ik dit genoeg. Dus we zullen wel zien wanneer ik er terug ben.
Ikke
schrijf het van je af
