Ik ben Gunter Van Hecke, Dilbeeks OCMW-raadslid.
Ik ben een man en woon in Sint-Martens-Bodegem (Vlaanderen) en mijn beroep is Dispatcher/ Verkeersleider.
Ik ben geboren op 17/01/1964 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: politiek, cultuur, theater, amusement (veel), Groot-Brittannië en steden bezoeken.
Het Vlaams Belang is een uitgesproken sociale partij en vandaag zijn wij niet voor niets de grootste arbeiderspartij in Vlaanderen. Dit past volledig in de traditie van de Vlaamse Beweging, die steeds een sociale beweging is geweest.
a. Een Vlaams sociaal beleid.
Bejaardenbeleid, gezinsbeleid, gezondheidszorg en tewerkstelling zijn Vlaamse bevoegdheden, maar ze zijn beperkt. Voor pensioenen, kinderbijslagen, ziekteverzekering en fiscale politiek zijn wij nog altijd aangewezen op België. Probeer zo maar eens een samenhangend sociaal beleid te voeren... Vlaanderen kan nog altijd geen eigen beleid voeren dat is afgestemd op de Vlaamse noden. België is de eeuwige struikelsteen. Daarom wil het Vlaams Belang dat alle sociale bevoegdheden zo snel mogelijk volledig toekomen aan Vlaanderen. Het is de beste garantie voor de toekomstige betaalbaarheid van de sociale zekerheid. Het Vlaams Belang bepleit tegelijkertijd dat alle Vlamingen hun verantwoordelijkheid opnemen: de sociale zekerheid is een zegen, maar de financiering ervan kost handenvol geld. Spilzucht en misbruiken zijn in onze visie uit den boze. Dat betekent dat het Vlaams Belang als een goede huisvader wil omgaan met de belastinggelden en de 'gratispolitiek' van Steve Stevaert (sp.a-spirit) veroordeelt. Hij pleegt roofbouw op het stelsel van de sociale zekerheid, dat door de vergrijzing steeds meer onder druk dreigt te komen staan.
Solidariteit & sociale zekerheid. De sociale zekerheid is een belangrijk element in elke moderne samenleving. Die sociale zekerheid heeft ook een sleutelrol gespeeld in de naoorlogse welvaart in Vlaanderen. Het systeem moet gericht zijn op solidariteit tussen generaties, tussen rijk en arm, tussen alleenstaanden en gezinnen, tussen kleine en grote gezinnen, tussen gezonden en zieken en tussen actieven en inactieven. Het moet ervoor zorgen dat elke Vlaming in zekere mate kan meegenieten van onze welvaart en in elk geval een menswaardig bestaan kan leiden. Onze nationalistische visie is dus zeker niet ingegeven door egoïsme, maar gericht op samenhorigheid en solidariteit.
Hoewel een goed uitgebouwd systeem van sociale zekerheid onmisbaar is, mogen wij toch niet blind zijn voor de vele misbruiken. Onze huidige sociale zekerheid is vastgeroest en gevangen in haar eigen logge structuren: de staat, de vakbonden, de grote ondernemingen, de ziekenfondsen. Stuk voor stuk machtsbolwerken die geen verantwoording moeten afleggen voor hun acties of uitgaven. Zij hebben de enorme schuldenberg waar we nu tegen aankijken mee opgebouwd en die vormt stilaan een bedreiging voor de toekomst van het systeem.
Algemene middelen. Het Vlaams Belang stelt drastische belastinghervormingen voor met onder andere een pleidooi om de sociale zekerheid in toenemende mate te financieren vanuit de algemene overheidsmiddelen. Wij menen dat de overheid in de eerste plaats de ziekteverzekering en de kinderbijslagen niet langer dient te financieren uit belasting op arbeid, maar vanuit de personenbelasting. Een dusdanig stelsel is rechtvaardiger dan het huidige, dat de sociale zekerheid financiert op basis van een tomeloze parafiscale druk. Een toenemende financiering van de sociale zekerheid vanuit de algemene middelen in plaats van de RSZ is een eerste stap naar de regionalisering van de fiscaliteit en de sociale zekerheid en is een instrument om de geldstroom van Vlaanderen naar Wallonië te stoppen.
Welvaartsoverdracht. Vanuit Belgische hoek probeert men de immense geldstroom van Vlaanderen naar Wallonië in alle toonaarden te ontkennen of te minimaliseren. De sociale zekerheid alleen al versast elk jaar bijna 3 miljard euro van Vlaanderen naar Wallonië.(15) De zogenaamde solidariteit met Wallonië is eigenlijk een georganiseerde diefstal van Vlaamse middelen.
Niemand kan ontkennen dat er grote verschillen zijn in de uitgavenpatronen in de sociale zekerheid. De controle op ziekte en invaliditeit is in Wallonië veel lakser. De VDAB helpt mensen sneller aan het werk dan zijn Waalse collega van de FOREM. Vlaanderen schorst langdurig werklozen opvallend sneller. Wallonië heeft relatief meer artsen, een hoger gebruik van medicijnen en doorgaans langere opnames in het ziekenhuis. Deze verschillen zijn vaak onverantwoord.
Het Vlaams Belang wil een onmiddellijke splitsing van de sociale zekerheid. Niet alleen om de miljardenstroom naar Wallonië een halt toe te roepen, maar ook om een eigen sociaal beleid te kunnen voeren. In dat kader juichen wij bijvoorbeeld initiatieven zoals de Vlaamse zorgverzekering toe. Die zorgverzekering kan de niet-medische kosten van hulpbehoevende mensen verlichten.
b. Statuten.
Ons land is zowat de enige lidstaat in de EU waar de wet nog steeds een onderscheid maakt tussen arbeiders en bedienden. Dit gebeurt vooral op arbeidsrechtelijk vlak. Bovendien is het sociale statuut van zelfstandigen gebrekkig in vergelijking met dat van werknemers.
Arbeiders & bedienden. Zo zijn er verschillen in proeftijd, gewaarborgd loon bij arbeidsongeschiktheid, opzegtermijnen en tijdelijke werkloosheid. Het onderscheid tussen arbeiders en bedienden is niet alleen discriminerend, maar tevens achterhaald. Het is een overblijfsel uit het begin van het industriële tijdperk, waar men strikt het onderscheid maakte tussen hoofd- en handarbeid. In de huidige kennis- en informatiemaatschappij is dit onderscheid nog nauwelijks te maken. Alle taken vergen steeds meer een doorgedreven inzicht en creativiteit. Om die reden vindt het Vlaams Belang het dan ook hoog tijd dat er eindelijk een eenheidsstatuut voor alle werknemers komt, dat het resultaat is van een evenwicht tussen de belangen van de werkgevers - geen stijging van de loonkost - enerzijds en die van de werknemers - behoud van verworven rechten - anderzijds.
Werknemers & zelfstandigen. Het sociale statuut van onze zelfstandigen is nog altijd ondermaats in vergelijking met het statuut van werknemers. Het Vlaams Belang houdt al erg lang een pleidooi voor de verbetering van het statuut van de zelfstandigen. Dat betekent concreet dat onder andere hun pensioenregeling, de ziekte-uitkeringen en de kinderbijslagregeling kwalitatief en kwantitatief gelijk moeten worden aan het sociale statuut van werknemers. De verbetering van het sociale statuut van de zelfstandigen hoeft volgens het Vlaams Belang geenszins te betekenen dat ze meer bijdragen moeten betalen. Als de overheid voor de sociale zekerheid van de zelfstandigen evenveel bijpast als voor andere categorieën, dan hoeft een bijdrageverhoging zeker niet.
c. Sociaal loket.
Hulpverlening is tot op de dag van vandaag gepolitiseerd. Bovendien is ze verdeeld over twee besturen die naast elkaar werken: de gemeente en het OCMW. Dat is niet altijd efficiënt. Een sociaal loket per stad, gemeente of wijk moet een aantal verzekeringen beter toegankelijk maken voor ieder die er recht op heeft. Het sociaal loket ondersteunt het pro-actieve gezondheidsbeleid van de overheid. Als aanspreek- en informatiepunt maakt het de lokale bevolking spontaan attent op hun (financiële) rechten inzake gezondheidszorg. Laagdrempelige toegang is een belangrijk succescriterium voor een hoogstaande, kwalitatieve gezondheidszorg voor alle inwoners van Vlaanderen. Daar moet de burger terecht kunnen voor de behandeling van alle sociale dossiers en voor de uitbetaling van werkloosheidsvergoedingen, pensioenen en andere uitkeringen.
Wij wensen een afslanking van de taken van de huidige ziekenfondsen. In onze visie hebben ziekenfondsen wel degelijk een belangrijke reden van bestaan, namelijk als belangenverenigingen van en voorlichtingsinstanties voor de patiënt. Als dusdanig kunnen zij een adviserende rol spelen in de besluitvorming, zonder daar evenwel op te wegen. Ziekenfondsen kunnen echter voor het Vlaams Belang geen rol meer spelen als uitbetalingorgaan. Deze rol is in onze visie voorbehouden aan het toekomstige Vlaams ministerie van Gezondheidszorg. Dit doet daarvoor een beroep op het sociaal loket, dat in elke gemeente en/of wijk gevestigd is als gedecentraliseerd uitbetalings- en administratief aanspreekpunt voor alle sociale zaken, ook voor sociale woningen. Zo gebeurt de geldstroom rechtstreeks, efficiënt én dicht bij de mensen.
Wél kunnen de ziekenfondsen voor ons op het financiële vlak gerust nog actief blijven in dié aspecten van de gezondheidszorg die betrekking hebben op de vrije, aanvullende verzekering. Hoe dan ook moet er meer duidelijkheid, transparantie en controle komen over de boekhouding van de ziekenfondsen. Net als iedere belastingplichtige dienen zij verantwoording af te leggen over hun financieel beheer. De adviserende geneesheren vinden volgens ons maar beter onderdak bij een afzonderlijk instituut, dat zich bezighoudt met arbeidsongeschiktheid. De OCMW's beheren, tot slot, heel wat ziekenhuizen en rust- en verzorgingstehuizen. Deze taken wenst het Vlaams Belang over te hevelen naar de Vlaamse Gemeenschap.
d. Gezondheidszorg.
De medische overconsumptie in ons land - en dan vooral in Wallonië - doet de kosten van de gezondheidszorg de pan uitswingen. Naast de splitsing van de sociale zekerheid moeten er dringend maatregelen komen die leiden tot een meer verantwoorde medische consumptie.
Maximumfactuur. Het Vlaams Belang is gewonnen voor de maximumfactuur, gekoppeld aan het inkomen. De huidige maximumfactuur dekt echter niet alle geneesmiddelen. Het geld om de maximumfactuur mogelijk te maken is op termijn ook niet verzekerd. Het Vlaams Belang vindt daarom dat niet alleen de sociale situatie, maar ook andere factoren moeten meespelen in terugbetaling van medische kosten. Zo willen we de patiënt financieel belonen die eerst naar de huisarts stapt en dan pas naar de specialist. De overheid moet terugbetaling ook meer afhankelijk maken van het soort ziekte en de gebruikte medicijnen. Een dusdanig pakket maatregelen maakt gezondheidszorg goedkoper en is beter dan alles toe te spitsen op het onderscheid tussen 'rijken' en 'armen.'
Een trapsgewijze gezondheidszorg kan kwaliteit waarborgen, maar kan bovendien de huidige verspilling in de sector tegengaan. Het Vlaams Belang wil, zoals gezegd, patiënten financieel belonen, indien zij pas de tweedelijnszorg - ziekenhuizen en extramuraal werkende specialisten - aanspreken, nadat zij zijn doorverwezen door de eerstelijnszorg. De superspecialistische geneeskunde van de universitaire ziekenhuizen maakt in de visie van het Vlaams Belang de derdelijnszorg uit.
Preventieve gezondheidszorg. De belangrijkste bevoegdheden inzake het gezondheidsbeleid zijn nog altijd in handen van de federale (Belgische) overheid. Vlaanderen kan enkel de preventie organiseren. Die toestand is niet logisch en staat een efficiënt gezondheidsbeleid in de weg. Het Vlaams Belang eist dan ook de onmiddellijke overheveling van de gehele gezondheidszorg naar de gemeenschappen.
Preventie is in de moderne geneeskunde steeds belangrijker geworden. Voorkomen is nog altijd beter en meestal ook minder duur dan genezen. Het Vlaams Belang is voorstander van grootschalige informatie- en preventieprogramma's. Samen met vaccinaties kunnen zij onze levensverwachting en -kwaliteit aanzienlijk verhogen. De Vlaamse gezondheidszorg moet verschillende chronische aandoeningen die zich steeds meer in onze jachtige maatschappij aandienen, bijvoorbeeld het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS), in kaart brengen om een afdoende preventie te organiseren.
Vaccinaties. Het Vlaams Belang dringt sedert jaren aan op de uitbreiding van het vaccinatiepakket tot een zo breed mogelijk verantwoord gamma. Niet alleen zou hiermee veel menselijk leed worden bespaard, vaccineren kost bovendien slechts een fractie van de behandeling van iemand die door ziekte wordt getroffen. Idealiter zou de gehele bevolking systematisch en gratis moeten worden ingeënt tegen alle gevaarlijke infecties. Er moet een centrale vaccinatiedatabank worden opgericht die door alle betrokken zorgverstrekkers kan geraadpleegd worden. De vaccinatiestatus kan ook op de SIS-kaart worden opgeslagen.
Aids. Door betere behandelingsmethoden blijven Aids-patiënten langer in leven. Hierdoor krijgt de bevolking de indruk dat de ziekte is bedwongen of het infectiegevaar is verminderd. De inspanningen van de Vlaamse regering schijnen zich tegenwoordig te beperken tot solidariteitscampagnes met seropositieven. Voor preventie en informatie is er weinig interesse en weinig geld. Een blijvende waakzaamheid tegenover deze dodelijke ziekte blijft nochtans geboden. Na een stagnering van het aantal nieuwe HIV-besmettingen de laatste jaren, neemt het aantal thans immers opnieuw toe.
Regelmatig terugkerende grootscheepse campagnes blijven nodig, als ze gepaard gaan met een herstel van goed fatsoen, normen en waarden. Het doorgeven van normen en waarden zou aan bod moeten komen in elke evenwichtige opvoeding. Ze behoren tot de beste preventiemaatregelen tegen Aids.
Daarnaast pleit onze partij voor een verplichte test voor al wie het land binnenkomt of terugkeert uit endemisch HIV-besmette gebieden. HIV-besmetting moet ook dringend worden opgenomen op de lijst van de aangifteplichtige ziekten. Uiteraard dient ook ieder individu zijn verantwoordelijkheid te nemen om de verspreiding van levensbedreigende ongeneeslijke ziekten te voorkomen.
CO-vergiftiging. Jaarlijks komen in Vlaanderen naar schatting 200 mensen om ten gevolge van CO-vergiftiging. Het betreft hier meestal mensen die in oudere woningen wonen die bevangen worden door CO-uitwasemingen van kachels of van waterverwarmingstoestellen in slecht verluchte badkamers. Het feit dat de systematische verwittigingen door de media telkens er gevaar bestaat voor CO-vergiftiging maar weinig resultaat hebben, maakt duidelijk dat de slachtoffers ervan overtuigd zijn dat hun verwarmingsinstallatie volledig in orde is.
Voor het Vlaams Belang is de enige manier om het aantal slachtoffers van deze 'stille doder' op korte termijn terug te dringen, de systematische controle van de risicowoningen door zogenaamde 'schoorsteenmeesters.' Aangezien het vrijwel uitsluitend over minderbegoeden gaat, dienen de kosten hiervan te worden gedragen door de overheid.
Overgewicht en zwaarlijvigheid. Zoals alle Westerse landen ontsnapt ook Vlaanderen niet aan het fenomeen van de steeds toenemende zwaarlijvigheid. Nochtans is zwaarlijvigheid een grote risicofactor voor bijvoorbeeld cardiovasculaire aandoeningen, diabetes en rug- en gewrichtsproblemen. Vooral kinderen en jongvolwassenen hebben meer en meer te kampen met overgewicht. Aan de basis hiervan ligt de combinatie van een te vette en te zoete voeding en een gebrek aan lichaamsbeweging. Toch schijnen hierover nogal wat misverstanden te bestaan bij de bevolking. Daarom is het belangrijk dat over dit onderwerp correcte informatie wordt verspreid door de overheid.
Het Vlaams Belang vraagt dat er een correcte campagne rond overgewicht en zwaarlijvigheid zou worden gevoerd, met als uitgangspunten een gezonde voedingswijze en meer lichaamsbeweging. Op voedingswaren en dranken met een hoge calorische waarde moet een verwittigingslabel worden aangebracht en frisdrankautomaten in de scholen moeten worden vervangen door drinkwaterfonteintjes.
Gehoorbeschadiging. De grens van 90 dB is een risicogrens en bij een overschrijding wordt een aantasting van het gehoor reëel. Daarom achtte de wetgever het nodig om 90 dB als wettelijke grens te hanteren. Ondanks deze wettelijke bepaling wordt deze gevarengrens bij tal van evenementen niet gerespecteerd. Dit houdt een ernstig risico in op lawaaidoofheid en blijvende ernstige gehoorstoornis.
Het Vlaams Belang eist een preventiecampagne die wijst op de gevaren van langdurige geluidsoverlast, het nastreven van een betere verhouding tussen de beschikbare ruimte en het geluidsniveau, het besteden van aandacht aan dit probleem door audiometrische onderzoeken en op termijn het verlagen van de norm tot 80 dB.
De verpleegkunde herwaarderen. In het kader van de gezondheidszorg houdt het Vlaams Belang een vurig pleidooi voor de herwaardering van de verpleegkundigen in de thuiszorg, de sector voor mensen met een handicap, de rust- en verzorgingstehuizen en de gewone ziekenhuizen. Zij moeten meestal werken in moeilijke omstandigheden en onder een te hoge werkdruk. De voortdurende besparingen in de sector hebben ervoor gezorgd dat er een nijpend personeelsgebrek is en dat men nog moeilijk de ideale verzorging kan geven aan de patiënten. Verpleegkundigen moeten weer het gevoel krijgen dat de samenleving hun beroep echt maatschappelijk waardeert, ook door betere lonen.
e. Rechtvaardige pensioenen.
Als gevolg van de vergrijzing van de bevolking dreigt ons huidige pensioensysteem op de duur onbetaalbaar te worden. Steeds minder actieven moeten meer gepensioneerden onderhouden. Om de totale ineenstorting van de sociale zekerheid af te wenden, pleiten wij voor de splitsing van de sociale zekerheid, voor een gezonde gezinspolitiek, voor een solidariteitstoets en voor het opzetten van Vlaamse pensioenfondsen. Deze pensioenfondsen bieden niet alleen zekerheid voor de toekomst, maar kunnen ook de motor worden van economische activiteit en investeringen. Wij zijn stevige pleitbezorgers van de uitbouw van de tweede en de derde pensioenpijlers. Het Vlaams Belang wil bovendien onderzoeken of het Unizo-voorstel om een pensioenbonus toe te kennen voor ieder dienstjaar boven de 60 jaar een deel van de oplossing zou kunnen aanreiken voor de problematiek van de vervroegde uittreding.
Het Vlaams Belang is niet gewonnen voor de privatisering van de pensioenen. De bestaande discriminaties, zoals die tussen zelfstandigen en werknemers, moeten volgens ons wel dringend verdwijnen. De pensioenen uitgekeerd voor zelfstandigen zijn vandaag immers vaak mensonwaardig. Wij willen een rechtvaardig pensioen voor iedereen en de afschaffing van de fiscale bestraffing van het pensioensparen. Het aftoppen van bijzonder hoge pensioenen moet een meer evenwichtige verdeling van de pensioenen tot stand brengen. Een afbouw van het pensioenstelsel is wat ons betreft niet aan de orde. Wij houden de vinger aan de pols om besparingsrondes die de pensioenen zouden kunnen treffen van antwoord te dienen.
f. Meer ouderenzorg.
Door de oprichting van een pluralistisch samengestelde Ouderenraad voor de Vlaamse Gemeenschap wil het Vlaams Belang een inclusief ouderenbeleid op Vlaams niveau ontwikkelen en stimuleren. De leeftijdsgebonden regelgeving is aan evaluatie toe en andere criteria kunnen de leeftijdsgrenzen vervangen, waar nodig. De Vlaamse regering moet hiervoor de nodige financiële middelen vrijmaken. Wij willen bovendien dat de Vlaamse regering een stappenplan uitwerkt om alle knelpunten in verband met leeftijdsgrenzen in de Vlaamse regelgeving weg te werken.
De minimumpensioenen moeten gelijke tred houden met wat nodig is om van een comfortabele oudere dag te genieten. Wij menen dat arbeidsparticipatie geen exclusief recht is van bepaalde leeftijdscategorieën. Oudere werknemers hebben het recht hun economische nut zo lang mogelijk te bewijzen en moeten, als ze dat wensen, de kans krijgen om hun jarenlange professionele ervaring en kennis door te geven aan een volgende generatie. Het Vlaams Belang spreekt zich dan ook uit tégen cumulbeperkingen voor gepensioneerden die nog een bezoldigde activiteit uitvoeren. Als gezinspartij zijn wij een grote voorstander van de verdere uitbouw van mantelzorg en thuiszorg. Vanuit deze optiek pleiten wij ervoor de mantelzorgers en thuiszorgers een rechtvaardig financieel en sociaalrechtelijk statuut te geven via, onder andere via het zorgverlof en het palliatief verlof.(16)
Het Vlaams Belang wil een beleid dat de maatschappelijke positie van oudere personen gunstig beïnvloedt en de sociale integratie van de senioren verbetert en stimuleert, met bijzondere aandacht voor de alleenstaanden. Inzake verkeersveiligheid moet voldoende aandacht uitgaan naar de specifieke noden van oudere mensen. Het Vlaams Belang eist voldoende verlichte voet- en fietspaden, een vlotte bereikbaarheid en voldoende aanbod van openbaar vervoer. Onze partij wil voldoende overheidssteun en overheidsinitiatieven voor woningen aangepast aan de specifieke noden van ouderen. De overheid moet extra inspanningen doen om ouderenmishandeling vroegtijdig op te sporen en op een passende en professionele wijze te bestrijden.
Zoals ouders de morele plicht hebben voor hun kinderen te zorgen als zij klein en hulpbehoevend zijn, zo hebben kinderen de morele plicht voor hun oude en hulpbehoevende ouders te zorgen. Maar die morele plicht tot familiale solidariteit is nog wel wat anders dan een door de staat opgelegde onderhoudsplicht. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat mensen financiële moeilijkheden krijgen omdat ze de rusthuisfactuur voor hun ouders moeten betalen. Daarom pleit het Vlaams Belang voor de afschaffing van deze verplichting. Het is de taak van de overheid ervoor te zorgen dat ouderen, die heel hun leven RSZ-bijdragen en belastingen betaalden, hun eventuele rusthuisrekening kunnen betalen, zonder dat de kinderen hiervoor worden aangesproken.
g. Sociale huisvesting.
Wij zijn het eigendomsrecht erg genegen. Vandaar dat het Vlaams Belang van mening is dat de Vlamingen zoveel mogelijk in de gelegenheid moeten worden gesteld hun woning in eigendom te verwerven. Een stelsel van zo laag mogelijke successierechten en verlaagde rentevoeten voor grote gezinnen en minder bemiddelden kan hiertoe bijdragen. Op een moment dat bouwgrond schaars is en de prijzen op de woningmarkt stijgen door een strengere ruimtelijke ordeningspolitiek en de instroom van buitenlandse kapitaalkrachtigen, moet een eigendomspolitiek de Vlamingen beschermen en in staat stellen aan redelijke prijzen onroerende eigendom te verwerven.
Anderzijds moet de overheid rekening houden met het feit dat verschillende Vlamingen om uiteenlopende redenen geen eigendom wensen te verwerven en de huursector zullen blijven aanspreken. In een samenleving die op evenwichtige wijze de belangen van zowel huurder als verhuurder wil beschermen, moeten basisregels de huurder beschermen tegen mogelijke willekeur qua prijszetting en duurtijd van de huurovereenkomst en tegelijk minimumkwaliteitsnormen van de aangeboden woongelegenheid vastleggen. Het spreekt voor zich dat deze reglementen ook de eigenaar beschermen tegen wanbetaling en verwaarlozing van het verhuurde goed.
Een sterke Vlaamse economie moet alle inwoners in staat stellen over een vaste verblijfplaats te beschikken en zich behoorlijk te huisvesten. Hierbij moet de overheid zo nodig behulpzaam zijn, door het beschikbaar stellen van sociale woningen. Ondanks een aantal inspanningen heeft de vorige regering onder leiding van Patrick Dewael en Bart Somers de belofte van 15.000 nieuwe sociale woningen niet kunnen waarmaken. De wachtlijsten van kandidaten zijn nog steeds verschrikkelijk lang. Het Vlaams Belang is voorstander van privaat-publieke samenwerking (PPS) in de sociale woningbouw.
Het Vlaams Belang pleit voor een volledige depolitisering van de sociale huisvestingssector. De sociale huursector moet helemaal in handen van het Vlaams Gewest komen. Eén gewestelijke huisvestingsmaatschappij, met aan het hoofd een gedepolitiseerd bestuur en onder rechtstreekse controle van het Vlaams Parlement, moet in het sociale huurstelsel van geheel Vlaanderen voorzien. Deze Huisvestingsmaatschappij voert een evenwichtige spreidingspolitiek over gans Vlaanderen, waakt erover dat de sociale woningbouw niet ontaardt in grijze Nederlandse of grauwe Sovjetarchitectuur en hanteert een betaalbare huurpolitiek op basis van overheidssubsidies. In het bestuur van de maatschappij worden rechtstreeks huurdervertegenwoordigers verkozen. De huurders kunnen zich gemeentelijk of per woongelegenheid organiseren om de Huisvestingsmaatschappij te adviseren.
De gemeente moet bouwrijpe gronden ter beschikking stellen om de huurprijzen te drukken. Het Vlaams Belang opteert voor eerder kleinschalige woningbouwprojecten, waarbij gestreefd wordt naar een optimale sociale mix en waar bewoners met diverse financiële draagkracht kunnen samenleven. De prijzen moeten dus binnen een ruime marge liggen, ten bate van de sociale mix van de bewoners. Sociale of etnische gettovorming is in elk geval te vermijden. Het toewijzingsbeleid zal daarom rekening moeten houden met de etnische afkomst van de huurders. In geen geval mag het aantal vreemde huurders per sociale woongelegenheid het gemeentelijke percentage overstijgen, met een absoluut plafond van vijf procent. Het toewijzingsbeleid van de Vlaamse Huisvestingsmaatschappij moet de meest behoeftige Vlamingen van een betaalbare een woning voorzien van alle basiscomfort. Het Vlaams Belang wijst het huidige beleid volledig af, waar politieke vluchtelingen en fortuinzoekers voorrang krijgen.
De overheid mag bewoners van meerkamerappartementen niet langer uitdrijven, wanneer de kinderen uithuizig worden. Zij hoeven dan ook niet meer tot de aankoop van hun woning over te gaan, als hun inkomen een bepaalde coëfficiënt overschrijdt.
Het Vlaams Belang stelt tot slot vast dat het huidige beleid inzake leegstand en verkrotting heeft gefaald. Bewijs van de mislukking zijn de vele gerechtelijke procedures. Het Vlaams Belang pleit er daarom voor dat de gemeenten opnieuw leegstand en verkrotting zouden aanpakken.
h. Armoede.
Voor een welvarend land telt Vlaanderen nog steeds teveel armen. De kloof tussen arm en rijk groeit nog steeds. In 2003, om maar een jaar te noemen, is het aantal mensen dat van een leefloon moet rondkomen met pakweg 15% toegenomen. En dat onder een socialistisch bewind! In ons land leven nu naar schatting 400.000 mensen onder de armoedegrens van 11.000 euro per jaar. Zij moeten rondkomen met minder dan 60% van het gemiddelde inkomen. In Vlaanderen gaat het om 13% van de bevolking. Dan is er nog een groep van 20% 'bestaansonzekeren.' Even verontrustend is de toename van de schuldenlast. Na een onafgebroken daling in de tweede helft van de jaren negentig neemt het aantal openstaande schulden opnieuw toe, vooral bij jongeren beneden de 25 jaar en bij bejaarden.
Om armoede te bestrijden is een meervoudige benadering vereist, want armoede heeft vele facetten. Er moeten hierbij inspanningen gebeuren op het vlak van herverdeling, toegankelijke zorg en Justitie, werkgelegenheid, huisvesting, onderwijs, vorming, schuldbemiddeling en kansen tot sociale participatie. Doorslaggevend blijft een toereikend inkomen en een sterke sociale zekerheid met menswaardige uitkeringen.
Bijzondere aandacht verdient het lot van kleine zelfstandigen die vaak failliet gaan na jarenlang zwoegen en zware investeringen, door tegenslagen of onverwachte omstandigheden waarop zij geen vat hebben. Is het rechtvaardig deze mensen de rest van hun leven met de stempel van het bankroet op te zadelen en te veroordelen tot de bedelstaf? Het Vlaams Belang vindt alvast van niet.
Een degelijk sociaal-economisch beleid zou er ernstig toe bijdragen dat geen enkele Vlaming nog armoede hoeft te lijden. Een dergelijk beleid is echter enkel mogelijk als alle bevoegdheden hiervoor volledig Vlaamse materies worden. Niet alleen de sociale zekerheid, zoals kinderbijslag, vervangingsinkomens, pensioenen, gezondheidszorg en dergelijke, maar ook alle economische hefbomen moeten onmiddellijk in Vlaamse handen komen.
i. Mensen met een handicap.
Mensen met de één of andere handicap hebben het in onze samenleving sowieso moeilijker dan anderen. Door een aantal vooroordelen en misverstanden die er nog steeds bestaan ten opzichte van sommige handicaps geraken ze moeilijker aan een vaste job, door de extra kosten specifiek aan hun handicap hebben ze meer uitgaven, door de onaangepastheid van gebouwen en openbaar vervoer kunnen ze zich minder goed verplaatsen. Dit alles maakt het hen moeilijk zelfstandig te wonen en een eigen, autonoom bestaan op te bouwen, hetgeen nochtans de wens is van zeer vele gehandicapten. Het Vlaams Belang eist dat de overheid meer middelen uittrekt om aan deze wens tegemoet te komen.
De structurele wachtlijsten voor personen met een handicap blijven voor schrijnende toestanden zorgen, waarbij de levenskwaliteit van zowel de gehandicapten zelf als die van de mensen in hun directe omgeving ernstig wordt aangetast. Momenteel wachten naar schatting 7.000 Vlamingen met een handicap op een plaats in een gespecialiseerde voorziening of op een persoonlijk assistentiebudget (PAB).
Het Vlaams Belang eist dat resoluut komaf wordt gemaakt met de wachtlijsten. Er moet dan ook onmiddellijk voldoende geld worden uitgetrokken om de urgente problemen in de residentiële sector op korte termijn op te lossen, maar ook om een structurele oplossing te bieden aan de zorgvragen van alle personen op de wachtlijst.
Mensen met een handicap die een eigen, autonoom bestaan willen opbouwen en daarbij een beroep willen doen op thuisverzorging moeten meer overheidssteun kunnen genieten. De bouw van aanpasbare woningen moet worden gestimuleerd, technische hulpmiddelen moeten meer en beter worden terugbetaald. Het Vlaams Belang eist de invoering van een kwaliteitslabel voor technische hulpmiddelen, zoals rolstoelen. De toegankelijkheid van gebouwen en openbaar vervoer voor personen met een handicap is bovendien aan verbetering toe. Mensen met een handicap dienen verder een verbeterde toegang tot de arbeidsmarkt te krijgen. Het Vlaams Belang wil meer aanwervingen in de overheidssector voor mensen met een handicap. Mensen met een handicap die tewerkgesteld zijn in een beschutte werkplaats moeten een volwaardig loon krijgen. Ten behoeve van de specifieke noden van mensen met een handicap is het initiatief van een raad voor mensen met een handicap per stad en gemeente zeker een goed idee.
j. Wachtlijsten voor kinderen met leer- en gedragsproblemen.
In sommige provincies bestaan amper revalidatiecentra voor complexe leer- en gedragsproblemen. Er is dus een ontoereikend aanbod in de sector van de ambulante revalidatie. Er is een tekort aan subsidies, maar ook het gebrek aan onderlinge afstemming van de logge Vlaamse en federale wetgeving. Deze sector moet volledig in handen komen van de Vlaamse Gemeenschap, want nu is er een verdeling van de bevoegdheden voor de ambulante revalidatie tussen de Vlaamse Gemeenschap en de federale staat. De revalidatiecentra zijn momenteel voor hun financiering en regelgeving afhankelijk van het Vlaams Fonds voor de Sociale Integratie van Personen met een Handicap en het RIZIV. Dit laatste ziet de centra echter niet als een volwaardige sector. Het Vlaams Fonds voor de Sociale Integratie van Personen met een Handicap is dan weer op personen met een handicap gericht.
k. Bijzondere jeugdzorg.
In 2001 kwam de bijzondere jeugdzorg op een minder prettige manier in het nieuws. Het personeel van de centra voor bijzondere jeugdzorg protesteerde voor het kabinet van voormalig Vlaams minister van Welzijn Mieke Vogels (maart 2001). Jeugdrechters vroegen een dringende uitbreiding van de capaciteit van de centra voor bijzondere jeugdzorg (oktober 2001). De federale jeugdinstelling in Everberg kwam er in 2002 en moest de grootste nood lenigen en het ergste ongenoegen wegnemen. Everberg kwam er zonder een jeugdstrafrecht en werd mogelijk gemaakt door een samenwerkingsakkoord tussen de federale overheid en de regio's.
De centra voor bijzondere jeugdzorg moeten zich volgens ons niet bezighouden met recidiverende jeugdige criminelen. Zij belasten de centra te zeer en ondergraven vaak de pedagogische opdracht van opvoeders en jeugdwerkers. De aandacht moet gaan naar jongeren met probleemgedrag dat onaangepast is en acuut of latent een gevaar betekent voor hun omgeving en/of de jongeren zelf. Voor de zorgverstrekkers in de centra bepleit het Vlaams Belang een billijke verloning, in overeenstemming met de voorstellen die onze partij deed in verband met het optrekken van de loonbarema's van gezondheidswerkers. De centra moeten beter voorzien zijn op psychiatrische jeugdzorg. Individuele gedragsproblemen wortelen immers vaak in persoonlijke, existentiële of zelfs psychopathologische problemen (bijvoorbeeld traumatische ervaringen) en zijn niet louter het gevolg van groepsdynamische processen (bijvoorbeeld jeugdbendes).
Paars-groen loste het probleem van de reguliere opvangcentra voor probleemkinderen niet op. In Vlaanderen moeten sociale diensten met 'te plaatsen' kinderen haast 'zeulen' tot ze hen ergens 'geplaatst' krijgen. In extreme gevallen wijkt men zelfs uit naar ziekenhuizen! De beschikbare voorzieningen zitten immers vol. De wachtlijsten voor ambulante begeleiding bedragen gemiddeld één jaar. De overheid heeft weliswaar terecht geïnvesteerd in de speciale gesloten instelling te Everberg, maar voor heel wat jongeren is er nog steeds te weinig opvang en onvoldoende begeleiding. Er is behoefte aan een meer laagdrempelig eerstelijnsjeugdwelzijn. Formeel hebben de CLB's (Centra voor Leerlingbegeleiding, voordien PMS en Medisch Schooltoezicht) die opdracht. Ze kunnen deze echter niet uitvoeren door allerhande praktische bezwaren. Voor de psychosociale taak van de CLB's zijn er in elk geval fors meer middelen nodig.
l. Geestelijke Gezondheidszorg.
De Vlaamse Centra voor Geestelijke Gezondheidszorg (CGG) hebben een onmisbare opdracht in het opvangen en behandelen van psychische problemen. Een van de graadmeters voor de zorgzaamheid van een samenleving is het budget dat naar de geestelijke gezondheidszorg gaat. De vraag overstijgt nu ruimschoots het aanbod. De budgetten houden geen groeimogelijkheden meer in. Er is zelfs in werkelijkheid een jaarlijkse vermindering van de hulpverleningscapaciteit.
m. Onze eisen.
Het Vlaams Belang is een sociale volkspartij. Onze sociale eisen en voorstellen:
de sociale zekerheid splitsen;
één statuut voor arbeiders en bedienden;
één sociaal statuut voor werknemers en zelfstandigen;
een sociaal loket in elke grote stadswijk en elke gemeente;
een degelijke en betaalbare gezondheidszorg;
een rechtvaardig pensioen voor iedereen;
sociale huisvesting zonder vriendjespolitiek;
wegwerken van de wachtlijsten;
geen recidiverende criminelen in centra voor bijzondere jeugdzorg;
een doelgericht beleid voor jongeren en mensen met een handicap.
De Raad beheert een ruime waaier van diensten, instellingen en budgetten. De Raad van het OCMW heeft als belangrijkste taken:
het nemen van alle beslissingen die tot de bevoegdheid van het OCMW behoren
taken delegeren aan het Vast Bureau en aan het Bijzonder Comité voor de Sociale Dienst
De taak van het OCMW is het recht op maatschappelijke dienstverlening te verzekeren. Deze dienstverlening dient ervoor te zorgen dat iedereen "een leven kan leiden dat beantwoordt aan de menselijke waardigheid" (artikel 1 van de Organieke Wet van 08/07/1976 betreffende Openbare Centra voor Maatschappelijk Welzijn). Een OCMW krijgt dus een belangrijke taak toegewezen, die echter niet strikt is omschreven. De invulling van deze opdracht behoort tot de bevoegdheid van het lokaal bestuur. Deze kan dus sterk regionaal - maar ook in tijd - verschillen.
Elke inwoner van Dilbeek is welkom, ongeacht nationaliteit, ras, godsdienstige of politieke overtuiging. Samen met u onderzoekt de maatschappelijk werker uw eigen mogelijkheden om uw leefsituatie te verbeteren en uw problemen op te lossen. Waar uw eigen mogelijkheden en middelen onvoldoende zijn, zal ons hulpverleningsaanbod deze trachten aan te vullen. De raadpleging van het OCMW is gratis. Voor bepaalde diensten, zoals maaltijdbedeling, wordt een bijdrage gevraagd.
De dienstverlening van het OCMW Dilbeek wordt volledig bepaald door het eerste artikel van de Organieke Wet van 8 juli 1976 betreffende Openbare Centra voor Maatschappelijk Welzijn: "Elke persoon heeft recht op maatschappelijke dienstverlening. Deze heeft tot doel éénieder in de mogelijkheid te stellen een leven te leiden dat beantwoordt aan de menselijke waardigheid. Er worden Openbare Centra voor Maatschappelijk Welzijn opgericht, die onder de door deze wet bepaalde voorwaarden, tot opdracht hebben deze dienstverlening te verzekeren".
Elk OCMW vult deze opdracht zelf in, afhankelijk van de specifieke (lokale) behoeften.
Sociale dienstverlening
De sociale dienst heeft een opdrachtverklaring uitgewerkt die is afgestemd op de actuele noden en behoeften waaraan zijn dienstverlenende opdracht moet voldoen, tz.:
het bieden van bestaanszekerheid (als laatste vangnet)
het bieden van een gepaste materiële en immateriële hulpverlening
structurele samenleveringsproblemen bespreekbaar maken
De Raad voor Maatschappelijk Welzijn bestuurt het OCMW. De gemeenteraad verkiest deze raad voor een periode van zes jaar. De Raad duidt onder zijn 11 leden een voorzitter aan.
Vrijdagavond 5 januari was het dan zo ver en werd de nieuwe OCMW-raad samengesteld en legden de raadsleden de eed af. Eveneens werden de leden van de uitzonderlinge comités bij geheime stemmeng aangeduid. De nieuwe raad is m.a.w. klaar om er gedurende de 6 komende jaren in te vliegen om er voor te zorgen dat de Dilbekenaren van een aanvaardbare levenskwaliteit kunnen genieten.
De Raad en comités werden als volgt samengesteld:
Raad Patrick De Backer Voorzitter VLD Gunter Van Hecke Raadslid Vlaams Belang Martine Pitteljon Raadslid DNA Sterre janssens Raadslid CD&V Bernadette Van Coillie Raadslid CD&V Paul Van den Bosch Raadslid NVA Natasha Van Hee Raadslid VLD Joseph Walravens Raadslid VLD Marc Willen Raadslid VLD Lucille Biesmans Raadslid UF Johan Van Hove Raadslid UF
Vast BureauComité sociale dienstComité patrimonium & financiën Luc De Backer Luc De Backer Luc De Backer Marc Willen Natasha Van Hee Gunter Van Hecke Martine Pitteljon Paul van den Bosch Sterre Janssens Bernadette Van Coillie Joseph walravens Marc Willen
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
