Na een jaar afwezigheid mochten we dit jaar terug op bezoek naar de New York Stock Exchange, dé beurs op Wall street.

We moesten op tijd uit de veren, want we werden verwacht tegen 9 u, voor een korte toelichting en het meemaken van de Opening Bell, het begin van de beurshandel.

Maar voor het zover was, stelde zich een probleem. Zoals verwacht kon de ganse groep niet met dezelfde metro trein mee: op de spitsuren is het echt wringen om een plaatsje te krijgen in de overvolle treinen.

Maar we waren hierop voorzien, en hadden heel duidelijke afspraken gemaakt met de studenten. Bovendien was er in de twee treinen een docent mee, dus met enkele minuten verschil kwamen de beide groepen aan het perron op Wall street.

Wanneer we door de security van de NYSE waren, stelde zich een tweede probleem: de dresscode van enkele studenten beantwoordde niet helemaal aan de strenge normen van de beurs. Gelukkige vond de director van Trading Floor services dat we als groep voldoende deftig voor de dag kwamen, want anders waren we met zijn allen naar de visitor's gallery verbannen, terwijl we nu werkelijk op de beursvloer mochten staan tussen de échte market makers en brokers.

Tot nu toe maakten we de foto's voor Facebook altijd met een smartphone, maar voor de volgende newsletter hebben we betere kwaliteit nodig. 

We namen dit advies ter harte, en maakten met het mooie toestel van een studente een reeks groepsfoto's, zowel vóór, tijdens als na ons bezoek.

Na dit bezoek wandelden we de korte afstand tot aan het nieuwe WTC complex.

Onze eerste halte was de 9/11 Memorial, 2 waterbekkens op de plaats waar de Twin Towers stonden, met exact hetzelfde grondplan: een vierkant van 64 x 64 meter, waar water instroomt, en dat aan de zijkanten de namen vermeldt van de meer dan 3.000 slachtoffers. Hoewel het er erg druk is, is het een plaats om stil te worden.

En we werden nog stiller in het 9/11 museum: de catacomben onder de Memorial zijn gevuld met nieuwsfragmenten, getuigenissen, voorwerpen van 9/11 en zijn slachtoffers. We hadden geleerd uit de ervaring van de vorige jaren, en hadden meer tijd voorzien om het museum te bezoeken. Hoewel de huidige groep studenten nog maar vijf of zes jaar was in 2001, was hun interesse groot. Enkelen vonden anderhalf uur onvoldoende. Eén student besliste zelfs de lunch over te slaan om meer tijd te kunnen doorbrengen in het museum.

Na het museum bezoek wandelden we door de ondergrondse concourses van het WTC complex, die sinds eind vorig jaar gevuld zijn met 25.000 vierkante meter winkels en restaurants. Het mooiste deel is de Oculus, de nieuwe transportation hub, van de hand van Santiago Calatrava, architect van o.a. het station van Luik Guillemins.

De constructie van de Oculus (vergelijkbaar met een vogel die opstijgt) heeft flink wat vertraging opgelopen (bijna 10 jaar!) maar vooral een flinke budget overrun. Het project dat oorspronkelijk op 2.2 miljard $ werd geraamd werd na 15 jaar een werkelijkheid van 4 miljard. Het duurste station ooit !

We wandelden verder tot aan Brookfield place, een kantorencomplex vlakbij het WTC, waar we een ruime keuze aan lunch mogelijkheden hadden. Het eten werd verorberd aan tafeltjes op de terrassen vlakbij de Hudson, met zicht op New Jersey.

Na de lunch ging iedereen op eigen krachten terug naar het hotel om zich om te kleden naar meer relaxte kledij, om dan aan de laatste, vrije namiddag te beginnen.

En de docenten gingen aan het verbeteren. Niet uit solidariteit met de collega's in België die nu druk examens afnemen, maar omdat er twee wedstrijden waren de afgelopen week: een zoektocht door Soho en Chinatown, en een street art wedstrijd. Neen, we verwachten niet dat onze studenten zich plots ontpoppen tot artiesten, maar wel dat ze oog hebben voor de spontane kunstuitingen die op de muren overal in de stad te vinden zijn.

Nu is het vooravond.

Iedereen is waarschijnlijk op de kamers, zich aan het voorbereiden voor onze laatste avond. In tegenstelling tot de vorige dagen, waar iedereen op eigen initiatief, met eigen smaak en budget een invulling gaf aan te avondeten, gaan we vanavond  samen genieten van een feestelijk etentje, ons aangeboden door mijn lieve echtgenoot en zijn bedrijf. Net zoals de vorige 9 jaren: hartelijk dank Arco Information!

Misschien krijgen jullie morgen nog een verslagje, en anders kunnen jullie het relaas van de laatste uren op Amerikaanse bodem lezen van zodra we terug thuis zijn.