Obama day

Onze laatste nacht in de VS brachten we door in relatief grote luxe, en in zalige bedden. Onze kamers hadden zelfs een keukentje, en enkele studenten hadden dan ook op de laatste avond zelf gekookt. En voor alle duidelijkheid: we hadden moderne mannen mee, want het waren mannelijke studenten die een pasta gemaakt hadden. En winkelen kunnen onze mannen ook goed: de aankopen voor de slumber party waren ook gebeurd door onze mannelijke studenten.

Op donderdag ochtend genoten we van een vroeg ontbijt (voor 1 keer wel in de prijs inbegrepen), want om 8 u stond de bus en onze gids klaar om ons langs de voornaamste bezienswaardigheden te leiden.

Eerst gingen we naar Arlington National Cemetery. 3 km² met rijen en rijen van witte grafzerken, velen van soldaten gestorven in de verschillende oorlogen waar de VS in betrokken waren. Meestal is er redelijk wat drukte op Arlington, maar dit jaar wel extreem veel! De bussen stonden dubbel geparkeerd, zodat we slechts met heel veel moeite uit de parking raakten. Volgens onze gids hadden veel groepen (meestal scholen) gekozen voor de ochtend, omdat er later op de dag heel warme temperaturen voorspeld waren. Bij het buitenrijden van Arlington bleken de meeste invalswegen van Washington 1 grote traffic jam te zijn. Maar onze gids en chauffeur hadden veel ervaring, en slaagden er toch in ons zonder al te veel aanschuiven in de file naar onze verschillende bestemmingen te brengen.

De volgende halte was het Airforce Monument voor een mooi uitzicht over het Pentagon. In de ochtend van 11 september, op de dag af 60 jaar na het begin van bouwwerkzaamheden, boorde een vliegtuig - American Airlines-vlucht 77 - zich in het Pentagon als onderdeel van de terroristische aanslagen van 11 september 2001. Door de crash stortte een deel van het gebouw in. Het vliegtuig kwam op het net gerenoveerde (en dus ook sterkere) deel, waardoor het aantal doden beperkt bleef tot 184.
Dan naar het Lincoln Memorial en Vietnam Veterans Memorial.

Vooraleer we terug op de bus stapten, ging iedereen massaal water en frisdrank kopen. Het was natuurlijk erg warm (33°C in de schaduw, en bovendien een brandende zon!), maar ik denk dat er ook nog enkele katers moesten verjaagd worden

We reden door Georgetown, een pittoreske oude buurt die nu bij Washington D.C. hoort, en gingen dan naar Lafayette Park, vanwaar we wandelden naar het bekendste adres in de VS: 1600 Pennsylvania Avenue, het Witte huis.

Omdat we meer tijd hadden dan de vorige jaren, hadden we dit jaar nog een extra toegevoegd aan het programma: een bezoek aan de National Gallery of Art. Eerst gingen we lunchen (zeer lekker eten!) waarna iedereen aan zijn eigen tempo het museum bezocht. Maar sommige (vooral de mannelijke) studenten hadden andere interesses: in sneltreintempo staken ze de Mall over voor een blitzbezoek aan het Air & Space museum.

Om 14 u vertrokken we dan naar Dulles International Airport, voor onze vlucht naar huis. Vooraleer in te checken gebeurde het omgekeerde scenario van de vorige dag op de trein: van zomer tenue terug naar de Belgische kleding.

Aan de gate gekomen moeten we nog even wachten, want het poetsen van het vliegtuig was nog bezig. Er werd door de PA ook al iets gemeld over airco, maar daar letten we niet erg op. Toen iedereen aan boord was, waren we klaar om te vertrekken naar huis, maar er werd geen aanstalten gemaakt om de deuren te sluiten.
En dan begon het.
Mededelingen over technische problemen en een beetje vertraging. Mededelingen over mensen die mogelijk hun connectie in Brussel zouden missen. Mededelingen over minstens een uur wachten vooraleer duidelijk zou zijn wat er ging gebeuren. En dan om halfzeven: iedereen moest van het vliegtuig, en tegen 8 uur zouden we dan meer weten. Het déjà vue gevoel was heel groot: 2 jaar geleden hadden we namelijk exact hetzelfde scenario, en dat eindigde uiteindelijk in Boedapest. Wat bovendien bijzonder grappig was: we hadden dit jaar 2 studenten mee die er al eens bij waren in 2011, en dus de lange terugreis al eens meegemaakt hadden.
We gingen op zoek naar iets kleins om te eten of drinken, maar veel vroeger dan verwacht kwam het nieuws dat we terug gingen boarden, en een beetje na 8 uur ’s avonds waren we in de lucht.

Een vlotte vlucht, waar de meesten veel geslapen hebben (dankzij het drukke programma en de korte nachtjes).

Nog even was het spannend op Zaventem, omdat de bagage van 3 studenten niet op de bagageband kwam. We waren net bij Swissport ons verhaal aan het doen, toen er goed nieuws kwam: de koffers waren toch nog toegekomen!

En dus waren we enkele uurtjes later, maar toch zonder noemenswaardige problemen, terug thuis. Een goed gevoel voor de verandering!

We hadden een heel fijne studentengroep: er hebben zich geen incidenten voorgedaan, iedereen was stipt op de afgesproken tijdstippen aanwezig, en de meerderjarigen hielden ’s avonds rekening met de beperkingen voor de studenten die de 21 nog niet gepasseerd waren. Er is niet gemord over de kou en de regen, en de initiatieven van enkele studenten (bezoek Coney Island & Brooklyn bridge, Koreaans restaurant/café, slumber party, fotograaf,….) werden zeer gesmaakt. Bedankt Jonas, Sam en Raf! Ook dank aan Mattias, de ‘voet tussen de metro deur’ – houder.

Ik wil hier ook graag een dankwoordje richten aan mijn collega, Marina Smits. Omdat Tuur Van den Berge wegens gezondheidsproblemen niet mee mocht, heeft zij haar privé agenda overhoop gegooid om met ons mee te kunnen. En ik moet zeggen: we hebben ons ook prima geamuseerd! Bedankt Marina!

We hebben een goed gevulde, boeiende week achter de rug. Jammer dat het weer niet altijd mee zat, maar de enkele dagen zon hebben veel goedgemaakt. We hopen dat we onze studenten een prachtige week met unieke ervaringen hebben bezorgd, waar ze nog veel jaren met heimwee zullen aan terug denken. Wij staan in ieder geval klaar om volgend jaar met een nieuwe lichting geïnteresseerden richting New York te vertrekken!

Kijk de volgende dagen nog even voor extra foto’s, en dan is het wachten op volgend jaar.

En wij gaan nu onze reünie / pool party plannen!

Capitol day

Na het vorige verslag van op de trein, werd het even spannend.

In Philadelphia bleef onze trein namelijk stilstaan. En lang stilstaan: er waren problemen met de locomotief, en het duurde een uur vooraleer alles opgelost was. De reden van de problemen was wel grappig, na alle regen en kou van de vorige dagen: de hoge temperaturen (90°F = ruim 32°C)!
Maar dat bracht wel problemen voor de rest van ons programma van die dag: we hadden namelijk een bezoek aan het Capitol gepland, en daar staan zeer strikte regels op: alleen op het gereserveerde uur kan je het bezoek beginnen.

Normaal hadden we ruim 2 uur tussen onze aankomst in D.C. en het begin van het bezoek aan het Capitol, maar dit werd nu gereduceerd tot 1 uur! Maar gelukkig kenden we de drill: de exacte locatie van de bus, de ligging van het hotel en de regels i.v.m. vloeistoffen in het Capitol waren duidelijk, en dus konden we zeer doelgericht alles afhandelen.

Het leukste stuk van ons ‘rush hour’ kwam op de trein. Iedereen had nog warme kleding aan van in New York, en we wisten dat het in D.C. boven de 30°C zou worden. Dus werd de laatste wagon (die van ons) tijdelijk omgetoverd tot grote kleedkamer: de jeans werd ingeruild voor een bermuda, jassen en truien verdwenen en T-shirts en marcellekes kwamen in de plaats, en de teenslippers werden boven gehaald. Onze studenten, die de afgelopen uren nogal tammetjes waren, werden plots erg energiek! De metamorfose was enorm

We vonden zonder aarzelen de locatie van onze bus, maar de bus kon nog niet direct weg, want een andere bus blokkeerde de weg. Daarna kwam er een hele hoop (altijd) rode lichten, maar om 20 voor 3 waren we toch aan het hotel. Alle bagage werd voorzien van labeltjes en in een gezamenlijk ruimte gezet, en aan een snel tempo vertrokken we voor de wandeling van 5 minuten tot aan het Capitol. Er stond gelukkig geen wachtrij aan de security check, en uiteindelijk konden we om 5 voor 3 onze tickets voor het geplande bezoek van 10 na 3 oppikken. We made it!
Chapeau voor onze studenten die, ondanks de vermoeidheid na het drukke programma van de afgelopen dagen (en nachten) toch zeer vlot meewerkten en hun ‘snelste’ beentje voorzetten!

Bezoek aan het Capitol dan. In het Capitol heeft elke VS staat enkele beelden van markante personen van hun staat. Voor Hawaï is dat pater Damiaan. Dit beeld staat normaal niet op de standaard rondleiding, maar mits enig aandringen lukte het ons toch om het beeld van onze landgenoot te zien.

Na de rondleiding zat het officiële gedeelte van de dag er nog niet op: vlakbij het Capitol en ons hotel gingen we naar de Capitol lounge, een café met o.a. Duvel en Chimay.Er vonden enkele persoonswisselingen plaats: voor de 13 biertjes moesten er namelijk ID’s getoond worden van ‘volwassenen’ (+ 21) . Dit gebeurde vlot, maar niet per sé door de student die de Duvel besteld had

De lezers van deze blog vragen zich misschien af waarvan de obsessie met leeftijd komt. De VS is heel streng op de drank wetgeving. Onder de 21 mag niets gedronken worden, ook geen pintje! Veel andere dingen mogen dan al wel: met de auto rijden aan 16, gaan vechten in Irak of Afghanistan, wapens bezitten,….  En hoewel het zeker geen zatte bende werd hier, hoort het toch wel bij onze gewoontes dat iemand van bijna 21 eens een pintje drinkt. Vandaar de creativiteit die we aan de dag legden om, zonder problemen met de Capitol Police, toch iedereen een fijne avond te kunnen bezorgen.

En in hetzelfde thema kwam er een super voorstel van enkele studenten: onze laatste avond in de VS een ‘slumber party’ houden: iedereen in pyjama op 1 kamer, met drankjes die door de ‘volwassenen’ aangekocht waren. Iedereen had zijn ‘BM loves NY’ T shirt aangedaan, met pyjamabroek erbij. Er zullen nog wel enkele foto’s volgen.
Met 25 studenten en 2 docenten op 1 kamer samen betekent dat er zeker niet op tafels gedanst werd: vooral de gelegenheid om bij een drankje (of 2) te praten over de ervaringen van de afgelopen week en nieuwe vriendschappen te smeden. De organisatoren hadden verstandig aankopen gedaan, zodat de drank tegen 1 u ’s morgens bijna op was. En iedereen dus op een redelijk menselijk uur ging slapen.

Want er volgde nog een goedgevulde dag. Zie het volgende verslag.

Money day

Het mooie weer van gisteren bleef niet duren: we stonden op dinsdag op met een grijze lucht, die zich al snel ging vertalen naar regenwolken. Het heeft gegooooten!

Dit verslag wordt geschreven op woensdagochtend, op de trein naar D.C. Prachtige service: free wifi en stopcontacten op smartphones, Ipads en PC’s op te laden. De niet-slapende studenten zijn dan ook druk bezig hun sociaal leven bij te werken via Facebook.

Het thema van dinsdag was Money day. Dit was al onmiddellijk te zien van bij de start: onze studenten waren in business dress, vermits er een aantal zakelijke bezoeken op de agenda stonden. Zoals jullie straks op de foto’s zullen zien, hebben de studenten van dit jaar extra hun best gedaan. Heel wat heren waren in pak met das (vooral de studenten Financie- en Verzekeringswezen, noblesse oblige), maar er waren ook kamergenoten die samen geshopt hadden. Bijzonder handig om hen in een grote massa te herkennen.

De ervaring van vorig jaar indachtig verwachtte ik mij eraan dat in de drukte van de ochtendspits niet de ganse groep met dezelfde metro trein naar Wall street zou raken. Maar dat viel heel goed mee: iedereen kon vlot opstappen.

Op Wall street bezochten we de New York Stock Exchange. Net voor het binnengaan verwisselden enkele meisjes van schoenen. Ze hadden de praktische gewoonte van de New Yorkers overgenomen: ‘sensible shoes’ onderweg (platte sandaaltjes of slippers) en de elegante schoentjes ter plaatse. Na de security kreeg iedereen een badge met zijn naam en datum van bezoek, een mooi souvenirtje.

We gingen eerst naar een statige vergaderzaal, waar we een boeiende en duidelijke uitleg kregen over de werking van de NYSE. Nadien gingen we naar beneden, naar de echte beursvloer. We werden ingedeeld in kleinere groepjes, die elk met een ‘broker’ of een ‘designated market maker’ een individueel gesprek van een half uurtje konden voeren. Tenslotte nog een groepsfoto op de beursvloer, en ons bezoek zat erop.

Toen we buitenkwamen was de beloofde regen gearriveerd, zodat we geen foto’s meer genomen hebben aan de deur met het officiële Wall street adres. Met de paraplu in de hand gingen we naar het standbeeld van de stier, symbool voor een stijgende markt. Het is elk jaar een vast agenda item om hier enkele foto’s te nemen van de studenten bij de stier. Maar de regen, en de lange rij wachtenden die ook op de foto wilden, deed ons besluiten om onmiddellijk te gaan lunchen.

Iedereen lunchte in het Financial district, en nadien gingen we terug uptown, naar het Flanders House, gelegen op de 44^ste verdieping van het nieuwe New York Times gebouw. Gedurende 1.5  uur vertelden verschillende Vlamingen die in New York wonen over hun werk en ervaringen. Eerst kwam Kris Dierckx aan het woord, de vertegenwoordiger van de Vlaamse regering in de VS. Dat was een hele eer, want hij is de hoogste Vlaamse diplomaat in de VS.

Nadien vertelde Geertrui Jacobs, directeur van Toerisme Vlaanderen, wat hun activiteiten zijn. Dat toerisme belangrijk is voor Vlaanderen, bleek na een kleine quiz: toerisme levert de 2de grootste bijdrage aan het BBP van Vlaanderen, na de bouwsector, en vóór banken & verzekeringen, en de chemiesector. Zeker voor het zakelijk toerisme is Vlaanderen belangrijk: Brussel komt wereldwijd op de 2^de plaats voor internationale conferenties, na Singapore. Toerisme Vlaanderen promoot 4 steden intensief (Brussel, Brugge, Gent en Antwerpen) en in mindere mate Leuven en Mechelen. Vooral sinds de komst van de Dossin kazerne heeft Mechelen een mooie troef om Amerikaanse en Canadese toeristen aan te trekken.

De volgende spreker was Benoit Reinards, medewerker van Flanders Investment & Trade. In een boeiend gesprek met onze studenten over hun ervaringen in New York, legde hij de link naar de impact op het business doen met Amerikanen.

We rondden af met Toon Daelemans, student Marketing van onze school, die een buitenlandse stage doet in New York. Zoals op sommige foto’s al te zien was, heeft hij al onze activiteiten kunnen meedoen, dankzij het lange weekend. Zijn ervaringen hebben misschien wel enkele andere studenten aangezet om ook een internationale ervaring te willen opdoen.

Na ons bezoek aan Flanders House hadden we nog 2 uren vooraleer ons etentje van de laatste avond zou starten. Het bleef echter pijpenstelen regenen, zodat de meeste studenten relatief snel naar het hotel gingen om de koffers te pakken en zich klaar te maken voor het feestelijke etentje.

Iedereen had een inspanning geleverd om er piekfijn uit te zien. Onze paparazza (mevrouw Smits) had dan ook flink werk met de foto’s.

In tegensteling tot de vorige jaren ging ons etentje niet door aan de Brooklyn bridge: door de orkaan Sandy zijn de meeste restaurants in die buurt zo erg beschadigd geweest (overstroomd) dat er nog maar weinig terug geopend is. Het was niet evident om een andere mooie locatie te vinden, met een degelijk aanbod, en dat ook betaalbaar blijft: mijn lieve echtgenoot, de sponsor, wil er liever niet aan failliet gaan

We aten in de Standard Grill, van het trendy Standard hotel aan de High line. En in tegenstelling tot de vorige jaren heeft het eten nagenoeg 3 uren geduurd: bediening in een stijl en tempo die meer met onze Europese smaak overeenstemt.

We hadden gehoopt nadien nog een beetje van de sights te kunnen genieten (High Line en zicht op de Hudson) maar het koele weer (de regen was gelukkig even gestopt) deed ons toch besluiten om het wat dichter bij huis te zoeken. Enkele studenten hadden nog enkele dollars uit te geven en gingen naar de Apple Store op 5th Avenue, die 24/24 open is. De rest ging naar een Koreaans restaurant/café dat niet te streng is op het naleven van de drankwetten, maar na 1 drankje stapten we daar op. Enkele studenten gingen nog even naar de dichtbijgelegen 230 Fifth rooftop bar, maar door het koele, vochtige weer was het zicht minder adembenemend dan de vorige dag.

De laatste activiteit in New York is de trip (mét bagage) door de ochtendlijke metrospits naar Penn station, en dan verder de trein naar Washington D.C. Het is niet evident om de zware koffers de trappen af te dragen! Gelukkig was er een super galante student die spontaan voorstelde om mijn koffer te dragen, in ruil voor zijn handbagage: mooie deal voor mij, en dank aan Davy!

Iedereen kwam vlot op de afgesproken locatie aan Penn station, behalve 3 studenten die niet aan de juiste halte afgestapt waren! Maar een tiental minuutjes later waren ook zij gearriveerd, en konden we naar het station van Amtrak gaan.

Vooraleer op de trein te stappen hadden we nog de tijd om inkopen te doen voor ontbijt en lunch. En nu wordt er een beetje geslapen, wat gepraat en gelezen, gekaart en ge-‘facebook’t.

Onze blog kent veel lezers. Elke dag neemt het aantal toe. We hebben al 499 verschillende bezoekers gehad. En op een totaal van 3777 blogs over reizen, staan we op de vijfde plaats qua populariteit.

Tot in D.C.!

Mensen die er een gewoonte van gemaakt hadden om onze blog te lezen vooraleer aan het werk te gaan, kwamen vandaag een beetje bedrogen uit. Meestal maak ik het verslag net voor het slapen gaan. Om verschillende redenen is dit gisteren niet gelukt. Hierover later meer.

Het weer zat eindelijk mee op maandag: temperaturen die rond de 23 graden Celsius lagen, zo hoort het. De New Yorkers waren hierover heel opgetogen, want het lange weekend van Memorial day was voor een stuk in het water gevallen, en ze snakten ook naar een beetje park- en strand weer.

Bij de briefing bleek dat onze studenten iets minder stipt op het appel waren dan de vorige dagen. De jet lag was verdwenen, waardoor het vroege wakker worden tot het verleden behoorde, en ook de vermoeidheid liet zich voelen. Op zich was dit niet echt een probleem, want we hadden voor maandag een programma waarin geen vaste afspraken op ene bepaald uur stonden. Maar onze planning verschoof er wel door, zodat de vrije tijd wat later zou beginnen. En het bleek heel wat later te worden…

Omdat Memorial day een feestdag is, reden de metro’s aan zondag ritme. Dat merkten we direct op het perron: de eerstvolgende trein in de goede richting was pas na 20 minuten! Maar dit bleek een gelukkig toeval, want er was een student die zijn metro-pas vergeten was. De wachttijd gaf hem de gelegenheid om nog snel terug te lopen naar het hotel (dat slechts enkele blokken verwijderd is van Grand Central Station, waar we de metro nemen).

Onze eerste bestemming lag een flink eind noordelijk, in de Bronx. Het Yankee stadium, de thuisbasis van de New York Yankees, de bekendste baseball ploeg, is een impressionant gebouw, waarin plaats is voor meer dan 50.000 toeschouwers. Wij hadden daar graag eens bij gehoord, maar tijdens ons verblijf speelden de Yankees op verplaatsing.

Vanaf Yankee stadium wandelden we door de South Bronx naar The Hub, al een eeuw lang het commercieel hart van de buurt. Het is een mini- Times Square rond het kruispunt van 4 straten. Tijdens onze wandeling merkten we dat blanken, die 11% van de bevolking uitmaken in de Bronx, inderdaad een minderheid vormen in de buurt. De meerderheid bestaat uit Hispanics, wat te horen was aan de latino muziek die auto-luidsprekers en winkels kwam.

Ook hier werden we geconfronteerd met de weekend dienst van de metro: bijna een half uur wachten! We gaven er de voorkeur aan om bovengronds, in de zon te gaan wachten. Meteen de gelegenheid om enkele zonne-aankopen te doen: hoedjes, marcellekes, en zelfs een waterpistool! Wat die marcellekes betreft: naar Amerikaanse normen zijn Europeanen eerder aan de smalle kant, zozeer zelfs dat één van onze slankere studenten een marcelleke in de grootste kindermaat kon kopen J

We namen dan de metro naar West 72nd street, vanwaar we naar Central Park gingen. Het langwerpige park strekt zich uit over 4 kilometer van 59th tot 110th Street en heeft een totale oppervlakte van 341 hectare. Hoewel vele delen van het park natuurlijk lijken is het volledig door mensenhanden aangelegd. Het bevat verschillende ontworpen meren, een uitgebreid net wandelpaden, twee ijsschaatsbanen, een roeivijver, een dierenbegraafplaats, open grasgebieden die zowel voor de beoefening van verschillende sporten of als ligweiden benut worden en meerdere speeltuinen.

Onze eerste bestemming was Strawberry Fields, een gedenkteken voor John Lennon, die vlakbij het park in de Dakota Building woonde en in december 1980 werd doodgeschoten. Dit sprak onze studenten echter niet zo sterk aan. Na enig rekenwerk bleek echter dat Lennon al 12 jaar dood was vóór 1992, hun geboortejaar. Duidelijk een bestemming dus die de ouders meer zou aanspreken.

Van daaruit gingen we verder naar The Lake. Het is niet evident om in het immense park, met zijn vele straten, paadjes en bomen de juiste weg te vinden. Gelukkig hielp de GPS functie van mijn GSM ons hierbij J. Het was erg druk in het park: de combinatie van feestdag en mooi weer zorgde ervoor dat iedereen snakte naar een beetje genieten in het groen. Voor ons was het ook de gelegenheid om enkele mooie groepsfoto’s te nemen. Die zullen jullie zien zodra het geheugenkaartje van het betreffende fototoestel eindelijk eens zijn weg vindt naar mijn PC. Waarschijnlijk zal dat iets worden voor tijdens de lange treinrit naar D.C. morgen.

Na ons bezoek aan Central Park gingen we verder zuidelijk tot aan de 34^ste straat, naar de Empire State Building. We hadden de goede dag uitgekozen, want na het bewolkte en grijze weer van de vorige dagen was er nu een stralend blauwe hemel, met een zichtbaarheid van 27 mijl. Dat vonden blijkbaar veel bezoekers aan New York: hoewel we vlot tot voorbij de ticket verkoop konden, kwam er nadien wel een lange wachtrij, waardoor onze arme studenten letterlijk uren binnen stonden, het stralende weer moesten missen, en bovendien erg hongerig werden.

Omdat de docenten niet mee naar boven gaan, wisten we dit pas een tijdje later, toen ik al onderweg was naar Brighton beach en Coney Island. Er was namelijk en facultatieve activiteit voorzien voor wie genoeg gewinkeld had en graag nog een nieuwe ervaring wilde opdoen. Ik heb de studenten hier niet meer ontmoet, omdat zij pas in de late namiddag konden vertrekken, en ik slechts een tweetal uurtjes ter plaatse ben gebleven. Er stond namelijk een flinke bries, zodat het nogal frisjes was op het strand, en niemand echt aan het zonnebaden was. De meeste mensen beperkten zich dan ook tot flaneren over de houten boardwalk, een wandelpromenade vergelijkbaar met onze dijken, maar dan wel op dezelfde hoogte als het strand zelf. Op die promenade zag het letterlijk en figuurlijk zwart van het volk. Het was er flink druk, en ook hier was te zien dat een groot gedeelte van de New Yorkse inwoners zwart of hispanic is.

Bij terugkeer in het hotel, vóór het avondeten, was het mijn bedoeling om dan al mijn dagelijks verslagje te schrijven. Dit is niet gelukt, want mijn hulp werd ingeroepen door enkele studenten die kleding wilden laten strijken, en hier zelf nog geen ervaring mee hebben. Moeders (en misschien ook vaders): meteen een suggestie voor na onze reis J. Wat er moest gestreken worden, kan ik nog niet verklappen.

Onze laatste geplande activiteit voor maandag ging niet door. De wandeling langs Brooklyn Heights promenade, met een prachtig zicht op het zuiden van Manhattan, en terugkeer over de Brooklyn Bridge, is zeker een mooie activiteit, maar de lange wachttijden aan de Empire State Building gooiden roet in het eten. We opteerden er dan ook voor om onze studenten nog enkele uurtjes aan hun eigen ritme, en naar eigen interesse te laten doorbrengen.

Er kwam wel nog een facultatieve activiteit: eten of iets drinken op de rooftop van 230 Fifth, met een ‘amaazing’ zicht op de Empire State Building, slechts 6 blokken verwijderd van het dakterras. Omwille van Memorial Day was de top van het gebouw verlicht in rood, wit en blauw. Maar ook hier werden we geconfronteerd me de strenge interpretatie van de drinking laws: de studenten die nog geen 21 waren, mochten zelfs het dak niet op. We zijn dan elders geweest, waar er duidelijk een minder mooi zicht was, maar wel iedereen binnen mocht. En het napraten over de belevenissen van de dag was zo leuk, dat het uiteindelijk te laat was om nog een verslagje te schrijven voor het slapen gaan. Bij deze is dit dus ingehaald, en is het nu tijd om me klaar te maken voor onze meest formele dag, Money Day.

Tot straks of morgen!

Zondag diende zich aan zoals het hoort: met stralend blauwe lucht en veel zon!!!!!!

Het effect was onmiddellijk te merken tijdens de ochtend briefing: weg waren de regenjassen en dikke truien, en in de plaats daarvan deden de bermuda’s en zonnebrillen hun intrede.

We wandelden met veel plezier 42nd street af, helemaal tot aan de Hudson river. Onderweg stopten we even aan ons dichtstbijzijnde park, Bryant Park, om de architectuur van de omliggende gebouwen te bewonderen. Het deed ongelooflijk veel deugd om aan de kruispunten even te mogen wachten en van de zon te genieten.

Onze eerste bestemming was de Intrepid, een militair museum met een aantal historische schepen, aan de westzijde van Manhattan, aan Pier 86 aan 46th Street. We zijn hier tijdens het Memorial Day weekend, jaarlijks op de laatste maandag in mei, waarop de gesneuvelde Amerikaanse militairen herdacht worden. Een ideale gelegenheid dus om kennis te maken met dit vliegdekschip. Na de group checkin kon iedereen in functie van eigen interesse de verschillende tentoonstellingen bezoeken. Of beter nog: in een simulator stappen, en het effect van het vliegen in een straaljager ervaren. Foto’s hiervan volgen nog.

Na ons bezoek verzamelden we terug aan de pier, om enkele straten zuidelijker af te zakken naar pier 83 en aan boord te gaan van een boot van de Circle Line cruises. Dit maakt normaal geen deel uit van ons programma, want het is een mooie, maar redelijk prijzige activiteit. Maar omdat de orkaan Sandy van oktober 2012 nogal wat attracties beschadigd heeft, kon het gebruikelijke bezoek aan Liberty Island niet doorgaan, en moesten we een alternatief zoeken. De beste oplossing was de full island cruise, die een 3 uur durende rondvaart rondom het ganse eiland Manhattan biedt. Gelukkig voor ons budget hadden we dit jaar een extra sponsor: KV Mechelen! De rondvaart is namelijk aanzienlijk duurder dan wat ons budget voorziet, maar door de financiële tussenkomst konden we deze activiteit toch aanbieden.

Na het aan boord gaan was het een beetje drummen: iedereen wilde namelijk graag buiten op het achterdek zitten in de zon. Enkele van onze studenten waren er als de kippen bij om een plaats in te palmen. De truien gingen uit, en de gezichten en blote armen mochten wat zon ontvangen. Een belangrijke verbetering ten opzichte van gisteren, maar klein bier in vergelijking met de blote torso’s van vorige edities J

De rondvaart, die prima becommentarieerd werd door een medewerker van de cruise maatschappij, voerde ons langs de voornaamste sites van het ganse eiland Manhattan. Ondertussen konden we ook kennismaken met het begrip ‘wind chill factor’: er was een stevige bries die van New Jersey kwam, en ervoor zorgde dat de gevoelstemperatuur een stuk lager lag dan wat het weerbericht voorspeld had. Na een tijdje verhuisde iedereen dan ook naar het binnendek, waar we beschut waren van de wind.

Bij terugkeer aan de pier, wandelden we naar Times Square, om de metro te nemen naar Fulton street. We passeerden de Federal Reserve Bank, waarin een flink stuk van de Amerikaanse goudvoorraad opgeslagen ligt. Onze bestemming lag nog een beetje verder: het 9/11 Memorial.

Het memorial, dat op de symbolische datum van 11 september 2011 geopend werd, bevat 2 grote waterpartijen van 64 op 64 m (grondplan van de 2 ingestorte torens) waar aan de zijkanten de namen van de meer dan 3000 slachtoffers weergegeven zijn. Op zich gewoon een beetje water dat wegloopt, maar met een grote symbolische betekenis. Iedereen werd er stil van.

Na dit bezoek zat het officiële gedeelte erop. Het was intussen 18.30 u gepasseerd. Na de zeer goedgevulde dag ging iedereen een hapje eten, gevolgd door avondactiviteiten: iets drinken op de hotelkamer, of op verplaatsing.

Het is hier net middernacht gepasseerd, en morgen zullen we horen (en misschien ook merken) hoe laat iedereen het gemaakt heeft.

We hebben wel goede vooruitzichten: de temperaturen morgen zouden nog verder stijgen, waardoor de facultatieve activiteit van het strand (in Brooklyn) misschien aan populariteit wint.

Ik hoop het van harte!

Slaap wel, en tot morgen

Vandaag gingen we verschillende buurten van New York verkennen, vandaar het thema van de dag.

De eerste stap was verkenning van de ontbijtmogelijkheden. Op basis van het ‘eten en drinken’ document (praktische info voor de hongerige/dorstige student) zocht elke kamer een ontbijt in functie van de culinaire interesses.

Na het ontbijt was het verzamelen geblazen aan de kiosk van Grand Central terminal. Van daaruit vertrokken we voor onze exploratietocht.

Onze eerste halte was Madison Square Park en de Flatiron building, de eerste wolkenkrabber van New York, en eveneens de smalste. We wandelden een eindje zuidelijk over Broadway, passeerden het geboortehuis van Roosevelt, en wandelden over de farmer’s market aan Union Square. Leuk om zoveel verse groenten te zien in het hartje van New York! Nadien terug de metro in, en nu naar Washington Square park, waar zich o.a. de New York University bevindt. We wandelden door Greenwich village, en ontdekten de oorsprong van de uitdrukking ‘gay’.

Terug in de metro, en nu naar Soho, mijn persoonlijke favoriet. Allemaal prachtige halfhoge gebouwen met mooie gevels. Na de schoonheid van Soho ging het verder naar een volledig andere buurt: Chinatown. Officieel wonen er 100.000 Chinezen in New York (inde realiteit waarschijnlijk een stuk meer) en dit liet zich zeer goed merken: banken met reclame in het chinees, een overvloed aan Chinese restaurants, foot- & back rub massages, ‘authentieke’ sportschoenen, handtassen e.d.

Tijdens de verschillende wandelingen viel het weer naar omstandigheden nog redelijk mee: het was weliswaar koud en winderig, maar de regen viel maar sporadisch.

Na ons bezoek aan Chinatown haastten we ons naar de metro, om op tijd te zijn voor de ferry van 12.00 u. Omdat het normale metrostation nog niet terug in gebruik is sinds de orkaan Sandy, moesten we uitstappen aan het oude station. Dit duurde net iets langer, waardoor we bij het bovenkomen net op tijd waren om de ferry te zien afvaren L

Het half uurtje wachttijd was in feite welgekomen: het gaf ons tijd voor sanitaire stops, en een kleine snack voor de hongerigen onder ons.

Om 12.30 u namen we dan de Staten Island Ferry te nemen naar, inderdaad, Staten Island.

Na een half uur boottocht, met prachtig zicht op Manhattan, Brooklyn en New Jersey (achter gesloten ramen, wegens de wind en regen), arriveerden we op Staten Island waar we de S.I. railway namen tot New Dorp (echte naam!). In Villa Monte pizzeria kenden ze ons nog, en kregen we onmiddellijk de typisch Amerikaanse formule aangeboden: grote ‘pies’ (reuze pizza’s) en pitchers frisdrank. We kregen er gratis een ijsje bovenop, en gingen zeer voldaan (zeker wie 4 of 5 sneden pizza at) terug naar de trein.

Aan het eindpunt van de trein, in St.Georges, wandelden we met veel moeite windop naar de ‘Postcards’ een monument voor de 274 Staten Islanders die op 9/11 omkwamen. De witte vleugels, die postkaarten aan geliefden voorstellen (9 m hoog) omkaderen het zicht op de plaats waar de Twin Towers stonden.

De korte terugweg naar de ferry terminal deden we al lopend (windaf was dat niet zo moeilijk J), zodat we nog op tijd waren voor de ferry van 4 u terug naar Manhattan.

Daar scheidden zich de wegen. Enkele heren bleven in de ferry terminal, waar er een rechtstreeks TV uitzending was van het Europees voetbal. De anderen gingen winkelen, ofwel rond Broadway in Soho, ofwel rond Lexington & 59.

Rond halfacht was het dan verzamelen geblazen voor een klassieker: het apero moment in de docentenkamer. De gelegenheid om even bij te praten, de opgedane indrukken te bespreken. Nadien zette iedereen de avond voort naar eigen interesse. Gaan eten, iets drinken, naar een rooftop bar (gelukkig overdekt, en zoals gebruikelijk met rooftop lounges met een mooi uitzicht). Terwijl dit verslag geschreven wordt, zijn de anderen waarschijnlijk nog boven op het dak.

Intussen hopen we dat de weersverbetering er gaat aankomen: iedereen is door zijn voorraad warme kleren heen, en snakt naar een bermuda moment. Maar het koude weer heeft ook zijn positieve kanten: iedereen beschikt over meer energie om te stappen, en gebruikt dit ook als een manier om op te warmen.

Hopelijk tot in de zon morgen!

Onze eerste dag zit erop.

Iedereen was vroeg opgestaan, want we moesten tijdens de ochtendspits op tijd op Zaventem zijn. Om 7 u was iedereen aanwezig, en konden we starten met het inchecken. We moesten de nodige vragen beantwoorden over de bagage e.d. , en konden dan vlot door de paspoortcontrole. Nog voor 8 u was dit allemaal geklaard, en hadden we nog ruim een uur voor taks free shoppen, ontbijten,…. De security verliep even vlot, zodat we goed op tijd aan de gate waren.

De vlucht verliep zonder problemen, met af en toe een beetje turbulentie, maar niets vermeldenswaard. We keken films en feuilletons, luisterden naar muziek en speelden spelletjes op het ‘inflight entertainment system’. Omwille van de deadline van het eindwerk hadden veel studenten een week met korte nachten achter de rug, en dat was dan ook te zien: er werd heel wat gesoesd en geslapen.

We landden een kwartiertje later dan gepland om 12.20 op Newark International Airport. In de hal van de Immigration is een grote vensterwand, van waaruit we een eerste blik op de skyline van Manhattan konden werpen, en ook op de toenemende bewolking en grijze luchten L

De Immigration verliep heel vlot, en ook de bagage kwam heel snel. Al onze koffers hadden een groene label ‘GROEP’ gekregen, zodat onze ‘persoonlijke bagage-handlers’ (Sam en Jonas) vlot alle koffers konden oppikken.

Minder dan een uur nadat we geland waren, was iedereen klaar om de busrit naar Manhattan aan te vatten: een stuk sneller dan onze vroegere ervaringen op JFK.

De bus was niet zo evident. Zoals elk jaar kregen wij de boodschap dat de chauffeur met een bordje met Thomas More in de aankomsthal zou staan. Geen chauffeur te bekennen echter. Na een telefoontje met de dispatching, en een half uurtje later nog eens een poging, kwam de bus er dan toch eindelijk aan. Intussen was het beginnen regenen, wat het wachten in de frisse lucht erg koud maakte.

We reden door de Lincoln Tunnel onder de Hudson river, en waren erg snel op West 40th Street. Ons hotel is op East 40th Street, dus we dachten er al te zijn. Maar in de regen op een vrijdagnamiddag (aan het begin van een lang weekend) zijn de straten gevuld met traffic jams. Het doorkruisen van het eiland Manhattan van west naar oost gaf ons dan ook ruim de gelegenheid om aan een stapvoets tempo de drukte van Manhattan te verkennen vanuit de bus.

Om 14.45 u was iedereen ingecheckt. We lieten iedereen de tijd om zich te installeren en een kleine verkenning van de omgeving te doen. Om 16.15 u vertrokken we voor onze eerste verkenning van de drukke avenues en streets. We namen enkele metrolijnen en de Roosevelt Island tram (een téléferique over de East River), indertijd gebouwd in afwachting van de metrolijn die er later kwam.

Intussen bleef het flink regenen, en werden er flink wat paraplu’s gekocht van ondernemende straat verkopers.

We wandelden langs de chique winkels van 5th Avenue, langs Rockefeller center, om uiteindelijk aan Times Square te arriveren. We zagen heel wat Lego: de standbeelden en gebouwen van Rockefeller center, maar vooral: een levensgroot ruimteschip van Lego Star Wars. Op Times Square ontmoetten we Toon, een student marketing op internationale stage in New York, die ons de volgende dagen gezelschap zal houden.

Om 19 u kwam het avondeten, in een deli in de buurt van ons hotel. Nadien werd het officiële gedeelte van de dag afgesloten. Sommigen gingen nog wat (fris)drank inkopen en dan naar het hotel.

Nu, rond 22 u, zijn de meesten waarschijnlijk al op hun kamer. Iedereen is moe, wegens de deadline van het eindwerk, de korte nacht voor het vertrek, en natuurlijk ook wat jetlag: het is nu 4 u ’s morgens in België. Geleidelijk zal iedereen zich wel aanpassen aan het NY ritme, en ik verwacht dan ook dat de bedtijd stilaan zal verschuiven.

Tot morgen!

Onze studenten zijn bezig aan hun stage en eindwerk, maar tijdens hun vrije momenten dromen ze al van de onvergetelijke reis die binnen 6 weken start.

We hebben een mooi programma uitgewerkt, dat dit jaar wel veel wijzigingen kent t.o.v. vorige jaren. De gevolgen van de orkaan Sandy laten zich namelijk nog voelen: een aantal van de mooie sites, gelegen in het zuiden van Manhattan, zijn nog niet terug geopend. De gelegenheid dus om een aantal nieuwe ideeën uit te proberen.

Maar in ieder geval: New York is een prachtige stad, waar iedereen van droomt.

Zodra we in New York toekomen, kan je hier dagelijks een uitgebreid verslag vinden van onze belevenissen, aangevuld met een aantal sfeerbeelden.
Tot dan!