In 2004 veranderde mijn leven.

De laatste paar maanden van 2003 werd ik vaak moe. Dit was voor mij niet normaal. Ik was een dame met een leeftijd van 30 jaar. Ik zei aan mijn baas dat ik naar mijn land wilde om dat mijn vader ziek was.

En paar dagen later vloog ik naar mijn land. Ik ben in de luchthaven van mijn land erg laat aangekomen en mijn zussen hebben lange tijd gewacht.

Ik was erg blij om mijn zussen nog een keer te zien maar ik wilde gewoon meteen naar mijn papa gaan, maar mijn zussen zeiden tegen mij: “wij gaan eerst naar huis om rustig te worden!”

Het was zo lang geleden dat ik samen met mijn zussen naar ons huis ging, waar wij op gegroeid waren. Het was een goed gevoel.

Na een paar uren vertrokken wij samen naar het ziekenhuis en papa was helemaal niet goed. Mijn lichaam was ontzettend moe maar ook ik was niet goed.

Een paar dagen later vroeg ik aan een arts om mijn bloed te laten checken. Een inderdaad was ik helemaal niet goed. zij zeden tegen mij dat ik meer onderzoeken moest laten doen.

Ik bleef 3 dagen in hetzelfde ziekenhuis als waar mijn papa was. Ik had een ziekte die niemand kon begrijpen als hij het zou krijgen: “bloed kanker”

Op dat moment kon ik niet nadenken! Maar de dag kwam dat ik op een moment tegen mijzelf zei:

“Ik ga door!, ik ga vechten!, Ik ga niet dood!, Ik wil leven! Ik had meer pijn om mijn papa te laten gaan dan op mijzelf.

In het leven kunnen mensen op sommige momenten niet beslissen. Ook voor mij was het niet makkelijk , ik zweefde tussen mijn papa en mijn leven.

Ik moest naar een ander land vliegen om bestralingen te krijgen.

De laatste worden die ik van mijn papa heb gehoord voor hij overleden was:

“Dochter, vergeet nooit van waar jij komt! Jij komt van een sterke familie oorsprong! Denk altijd aan Jezus Christus! Hij gaat jou het licht geven om te genezen. De ervaring die jij nu hebt maakt deel uit van ons leven! Ga door! God Bless you!

Mijn papa is overleden in april 2004 terwijl ik in het ziekenhuis in een andere land lag.

Dank zij God, papa, mijn man, mij zus, mijn familie, iedereen die ik ken, ben ik al 5 jaar genezen, schoon van Acute Leukemie Meloide.

De sleutel om door te gaan ligt in jezelf:

“Liefde, geloof, geduld, positieve denken en kracht, niet opgeven! En je niet laten hangen!”