Vanmorgen samen met manlief om 6 uur uit de veren. En maar goed zo bleek toen ik mijn mailbox opende. Werk! Meisje van 15 zkt. student kunstgesch. voor hulp bij paper. Bingo! Zo gezegd zo gedaan. Die gratis online zoekertjes hebben dan toch nog eens iets leuks opgeleverd. De hele morgen verdiept in de iconografie rond Apollo en Dafne. En vooral: eindelijk nog eens wat geld in het laatje. En nog niet eens de hele dag verloren, want tegen een uur of 12 was ik alweer bezig aan mijn eigen werk. Oneindig veel keren minder interessant moet ik toegeven. Laat mij maar papertjes schrijven over de kunst doorheen de tijd.. Nu lonkt alweer de zon. Verschrikkelijk toch die Tantalus-kwelling!
Gisteren was ik na veel vijven en zessen toch maar naar de nacht van het examen gegaan. Gewoon om er tussenuit te zijn, en voor de goodiebag natuurlijk. Het had zoveel voeten in de aarde omdat mijn gezelschap ineens niet meer mee wou. Gelukkig kwam ik op de plek van aankomst vele bekenden tegen. En met een verse zak vol snoepjes maak je ook al snel nieuwe vrienden. Het examen zelf was zoals te verwachten een grote flop. Ik kon me precies niets meer herinneren. Hoe heet die minister van Binnelandse zaken nu ook weer, en waar was ook weer de Formule 1 race bij nacht? Zaken die ik normaal gezien zo weet te vertellen, maar het zal het stressvolle moment wel geweest zijn dat me de das heeft omgedaan.
Maar dat was niet wat ik wou meedelen. Wel het prachtige stuk Antwepren dat ik gisteren vanop mijn fiets ontdekte. Het weer zat ook wel mee natuurlijk. Zelfs een verlaten spookstad heeft nog iets romantisch met een rood ondergaande zon erboven. De skyline van Antwerpen dus helemaal. Na de rosse buurt links gelaten te hebben reeds ik ineens in op het in opbouw zijnde MAS. Wat een prachtplek werd daar voor uit gezocht seg! Binnenhaventje, ophaalbruggetjes, netjes aangelegde straten, industrieel tintje. Wat verderop zag ik de kranen van de haven met een schitterend oranje gloed erachter. Een beeld om niet meer te vergeten. Ook 's avonds, in het pikkedonker had de plek iets sprookjesachtig. Zo vreselijk jammer dat er niemand bij was om mijn verbazing te delen.
De zon in Antwerpen is werkelijk een dooddoener. Maar ja, waar ter wereld niet.. Eerst een deprimerend regenseizoen doorstaan om dat verleid te worden door het licht van de lente. Hoe is het in hemelsnaam mogelijk voor de rest van de wereld om in die eerste weken warmte productief te zijn?
Binnen. Opgesloten als een nonnetje. Werkend aan een scriptie. Buiten. Een bruisende wereld. Tijdelijk verboden leven.
){kind=link}