Op mijn derde leeftijd werd ik meegesleurd met mijn zus
Noella naar de nonnenschool in Lede in de Dreef
zoals ze was bekend, ik belande in de derde kleuter klas van zuster Lambertine,
die ik me over haar herinner is wanneer ze je aansprak smorgens had je een
tweede wasbeurt, mogelijks door haar vals gebit die soms wanneer ze iemand
wilde laten schrikken deze te voorschijn toverde. Of ik weende weet ik nu niet
meer maar de zuster weet ik nog droeg een donker brilmontuur waardoor ze vies
kon kijken, en ik ze niet zo graag zag niet haar uiterlijk maar wel haar doen .
Verder ga ik niet over uitwijden.
Mijn eerste kennismaking met het werkelijke schoolleven in
het eerste studiejaar was ook in de dreef juist naast de nonnenschool, de
gemeentelijke jongensschool. Bij meester Frans Bruyland, hij leerde ons lezen
en ook mooi schrijven rekenen, had een strakke hand wie niet oplette in die
tijd kon het nog dat je een oorveeg kreeg bij het babbelen in de klas of niet
goed antwoordde op een vraag. Ik herinner mij nog namen van mijn
medeleerlingen, Luc Lallemand en Paul Lallemand, Etienne Nieuwland, Norbert De
Wolf, Roger Herssens, Norbert Van Nieuwenborgh, Lucien De Cremer, Guy De Smedt,
Norbert De Smet, Hubert DeSmet, Jozef Reinard, Jean Pierre Ponnet, Desire De
Rick, Eric Pensaert, Herman Bourgois, Etienne Van Overdenborger, en andere die
mij niet onmiddellijk te binnen schieten misschien later. Samen zaten we zes
jaar bij elkaar, ik herinner mij ook nog namen van de onderwijzers, De
Meerleer, Frans Commerman, Roger Segers, Etienne DHondt, Eduard Goossens, allen personen
die ik nadien heb geapprecieerd voor het ene of het andere. Misschien zullen
lezers van dit blog zich herkennen en kunnen me gewoon mailen.
De ene meer dan de andere, maar als ik me dit nog herinner
moeten er meer goede dan slechte momenten zijn geweest.
In die jaren volgde ik ook muziekles mijn twee broers en zus
hadden ook een muzikale opleiding genoten in de gemeentelijke muziekschool, de
muziekleraar was de koster van de Leedse St Martinus kerk Jozef Heiremans die
ons notenleer gaf, ik was ook lid van het knapenkoor van de kerk, de zangles was
op zaterdag, de Heer Lammo, die verbonden was aan een conservatorium in
Mechelen, ontdekte dat mijn zangstem heel goed was om later tenor te zingen. En
hij had gelijk ook. Ik kreeg de taak om als voorzanger op te treden tijdens de
voorbereiding van de grote communie. Een
gans gebeuren. Een nieuw kostuum, schoenen, en een familiefeest niet zoals het
er nu aan toegaat met honderd genodigden, neen juist de interne familie.
In de
muziekschool kreeg men ook de gelegenheid een instrument te leren bespelen,
mijn idee was piano of trompet maar aangezien er voor de leraars genoeg
leerlingen waren staken ze me een viool in de hand, wel heel fier maar het
leren bespelen liep niet van een leien dakje, weken aan een stuk leren de viool
vasthouden de houding met de vioolboog of strijkstok, na enkele maanden zag ik
het voor bekeken en leverde alles terug in bij de directeur van de school Aime
Schepens, die me een klarinet ter hand stelde, na enige tijd rietjes te hebben
kapot gebeten dan geblazen was een instrument bespelen voorbij.
Het einde van de voorbereidende jaren was voorbij en ontving
samen met de andere leerlingen verschillende prijsboeken, niet dat ik een
primus was meer een middenmoot.
Na te hebben genoten van een prettige vakantie stapte ik
over naar de technische school eveneens in Lede, later werd dit omgedoopt tot
het St. Maartenscollege.
Ik was gedoemd om een vak te leren, het eerste jaar werd
orietatiejaar genoemd, metaalbewerking, houtbewerking, tijdens dit jaar leerden
we omgaan met machines om verschillende werkstukken te maken, waarvan ik er
later nog van genoot . De verschillende leraars die ik me nog herinner hier zijn, Hubert Grysolle, Eduard Goossens, Coppens en andere.
De volgende schooljaren liep ik in het Vrij technisch
instituut van Aalst of VTI die ondertussen ook een naamsverandering zou hebben
ondergaan. Daar leerde ik het vak van algemeen machine werker, draaier, frezer,
en alle andere metaal dingen. Wat ik na zoveel jaren niet heb verleert en doch
nooit het vak te hebben uitgevoerd in het bedrijfsleven.
Wanneer men gaat werken herinnert men zich zo vaak aan de
schooltijd die op dat moment een verloren tijd scheen te zijn. Op mijn achttiende
varjaardag begon het werkelijke leven gaan werken.
Misschien zullen personen die dit blog lezen mensen kennen ze kunnen gerust per mail contact opnemen via mail
Norbert, Norbertus; Norberta. Afgeleid van het Germaanse 'nord', met de vertaling 'noorden', en 'bert' , met de betekenis 'schitterend'. De naam betekent
dus: de stralende (schitterende) uit het noorden.
Op 6 juni is er een feestdag ter ere van Norbertus,
in de 11de eeuw
de stichter der norbertijner orde, ook wel genaamd orde der premonstratenzers.
Ik werd als vierde kind in dit gezin geboren twee broers en
een zus die me vooraf gingen, ik alleen van de vier zag het levenlicht in België
de andere drie was bij de zuiderburen .
Ondertussen zijn er 57 jaar verlopen, heb zoals alle andere Belgen
school gelopen, legerdienst vervult, werk gezocht en gevonden, getrouwd, geen
kinderen . Waar ik altijd had op gehoopt .
Maar ja
Het tij is gekeerd.
Als extrovert persoon ben ik graag in gezelschap en
communiceer ik graag met mensen, mijn eerste contact middel met de wereld was
de gekende burgerband of in de volksmond CB het 27 MHz baksken waarmee menig
gebruiker de gebuurten zonder televisie beelden zette wat achteraf
geregulariseerd werd. Had vele contacten over gans de wereld, doch de wetgever
besliste dat hieraan een einde moest komen en ik stopte. Maar toch bleef ik in
de communicatie en liet mij overhalen om op een lokale radio plaatjes te draaien
. Zestien jaar lang iedere zondag boeide ik de luisteraars met een floerse stem
als Lutgard Simons , radio was mijn leven maar ook daar komt een einde aan. In
tussen tijd had ik ook de internetmicrobe te pakken, surfen , mailen, en alles
wat erbij hoort. Tot op heden is deze microbe blijven vreten .
