...een goede babyfoon met uitstekend nachtzicht is voor mij onmisbaar...en zonder sensormatjes (onder het matrasje) die de ademhaling registreren zou ik geen oog dichtdoen!
Wil je ook graag weten of je een Highly sensitive person (HSP) bent? Surf dan naar www.hspvlaanderen.be en doe de zelftest. Ik kan je nu al met zekerheid zeggen dat het geen aandoening of een ziekte is ofzo maar gewoon een karaktertrek. De foto laat een aandenken zien van de dag van het gevoel te Gent waar ik als vrijwilligster gaan helpen ben. Een onvergetelijke fijne dag met al die super gevoelige mensen!
Als je graag een boek wil lezen over hooggevoeligheid, is dit boek van Susan Marletta Hart (uitgeverij Ten Have) een aanrader!
Uiteraard heb ik een cursus gevolgd die voldoet aan de doelstellingen vooropgesteld door Kind & Gezin. Je MOET als onthaalouder adequaat kunnen handelen door op de juiste wijze te reanimeren! In bijlage voeg ik het attest. Om het te openen moet je dubbel klikken op de benaming van de bijlage.(in dit geval op het woord bewijsstuk)
*Heb je vragen of wil je mijn woorden checken, neem dan contact op met: -Kind & Gezin (afdeling Antwerpen) 03/2246101 -Pleegzorg (afdeling Antwerpen) 0491/040045
Waarschijnlijk kom ik ooit in 't guinness recordboek als slechtste blogger aller tijden. Dat ik amper achter de computer zit, is een beetje wegens tijdgebrek en omdat ik meer hou van persoonlijk contact met mensen. Zonder de stap-voor-stap handleiding van www.bloggen.be had ik er niets van kunnen maken. De personen achter deze site ben ik heel dankbaar want ik vrees dat ik voor altijd een computerdombo zal blijven. Pas als ik tijd heb en iets kwijt wil, ga ik beginnen tokkelen. 't Lijkt precies of ik je een brief(je) schrijf. Dat deed ik maar al te graag tijdens mijn vier studentenjaren op kot in Gent. Pure nostalgie! Eigenlijk dient dit blog voornamelijk om mijn project kenbaar te maken aan iedereen. Bovendien is het plaatsen ervan echt gratis, wat voor mij (en anderen) mooi meegenomen is.
Velen vragen zich af waarom ik met dit project begonnen ben (?) Wel, jaren geleden zag een klant in mijn zaak het even niet meer zitten. Het gehuil van haar drie weken oude baby en de continuë verzorging dag en nacht werd haar teveel. Ze vroeg aan mij of ik niemand kende die op haar kindje wou passen. Mijn eerste reactie was: en je ouders dan?...en je vriendin?...en de buren?...Bij iedereen die ik opnoemde had ze een negatief antwoord klaar. Of ze woonden te ver of pampers verversen was hun ding niet of ze hadden geen tijd enz.... Uiteindelijk bood ik zelf mijn hulp aan omdat ik het als kind al zo leuk vond. Als 10- jarige paste ik op een jongetje van een paar maanden oud dat bij ons thuis kwam logeren in 't weekend. Zijn ouders hadden het te druk in hun paarden manege. Vanaf mijn dertien jaar ging ik babysitten bij de mensen thuis. Het was mij tweede hobby geworden. Van toen af bleek zeer duidelijk dat ik het verzorgende type ben. Mocht ik tegen bloed, spuiten en pijn kunnen, was ik zeker verpleegster geworden. Maar ik heb van mijn eerste hobby mijn beroep kunnen maken en daar ben ik zeer blij om. Wat dat is doet hier niet ter zake want ik wil niet dat je gaat denken dat ik reclame aan 't maken ben voor mijn zaak. Dit alles vertelde ik ook aan mijn klant. Haar gezicht leek precies op te lichten van blijdschap. Met af en toe een dagje of een weekendje aflossing was ze al content. Maar wat als er iets zou gebeuren? Was ik dan wel verzekerd? Wat zegt de wetgeving i.v.m. kinderopvang? enz. Na vele telefoontjes kwam ik erachter dat je de volgende mogelijkheden hebt in België. -bij Kind en Gezin: Tijdens een moeilijke periode kan je je kind(eren) zowel overdag als 's nachts brengen naar een centra voor kinderzorg en gezinsondersteuning. Ze begeleiden dan ook je gezin en maken er echt werk van. -bij Pleegzorg: Of je kiest voor een ander gezin om je kind(eren) te laten opvangen. Dan kan je beroep doen op een dienst voor gezinsondersteunende pleegzorg. Die dienst biedt dan de nodige ondersteuning aan de ouders en het opvanggezin. Je kan dit allemaal lezen op de site en in de mooie kleurrijke brochure van Kind & Gezin. Deze folder overhandigde ik haar maar ze wou helemaal haar kind niet achterlaten in een instelling en ze wou ook geen contact opnemen met Pleegzorg. Ze vond het veel te definitief en was bang om haar kind kwijt te raken. Zelfs naar een gewone onthaalmoeder of een crèche durfde ze niet te gaan uit schrik een andere ouder tegen 't lijf te lopen. Door dit voorval ontdekte ik dat er een belangrijke schakel ontbrak en nog steeds ontbreekt in de hulpverlening. Een specifieke dienst met VRIJWILLIGE NOODOPVANGGEZINNEN. Zij die de (ver)zorgende taak willen overnemen voor zeer korte duur zonder dat de ouders hun privéleven uit de doeken moeten doen. En ik zeg het je nogmaals: hiervoor kan je niet terecht bij Pleegzorg. Zij mogen geen (door de ouders aangevraagde) opvang aanbieden zonder overnachting. Snap je nu waar het schoentje blijft wringen bij mij? Mijn aanbod past niet perfect binnen 't één of binnen 't ander omdat het (nog) NIET BESTAAT in België! Geloof me, ik heb de juiste weg gevolgd bij zowel K&G als bij Pleegzorg. Ik ga mijn gezin, huis en zaak niet op 't spel zetten met één leugen. Met zulke organisaties kan niemand bluffen. Zeker niets betreffende kinderopvang want daar moet men uiterst voorzichtig mee zijn! Daarom kan ik nog steeds slecht begrijpen waarom er nog mensen twijfelen aan mijn oprechtheid. Ze proberen mijn opvang in een negatief daglicht te stellen op bv. facebook. Ik moet het dan van anderen horen want zelf zit ik er niet op. Waarom doen mensen die me niet kennen dit toch? Ze zouden beter meewerken als ze de mogelijkheid hebben want ik heb al ouders moeten weigeren en/of doorsturen. Dat vind ik bijzonder jammer en voel me met gevolg dan ook schuldig. Natuurlijk kan ik niet voor iedereen goed doen en de ouders die van me willen profiteren zal ik er met mijn EQ moeten uitfilteren. Dat besef ik maar al te goed. Maar het is mijn recht om anderen te helpen. 't Voelt zelfs aan alsof het mijn plicht is! En pssst...kom eens wat dichterbij...ik moet je nog iets vertellen wat maar een paar mensen weten. Al jaren vloeien er stille tranen over mijn wangen. Geen tranen voor mezelf maar wel tranen voor al het mensen- en dierenleed! En aan die vernieling van de natuur kan ik ook beter niet teveel denken....... Had ik alle tranen in mijn bed kunnen opvangen in een reservoir, had ik nu een dikke watermatras gehad. Hebben mijn tranen iets uitgehaald? Heeft het verbergen van mijn kwetsbaarheid me iets opgeleverd? Heb ik een knop om mijn empathie op en af te zetten? ....Nee!...Daarom heb ik besloten om niet meer te wachten op een wonder van bovenaf maar om op mijn manier een steentje bij te dragen. Ondertussen ben ik al aan 't doen wat ik kan en ben van plan om nog meer te doen. Niemand hoeft me dankbaar te zijn. Ik ben vooral dankbaar dat ik kan en mag helpen. Ik wil gewoon mezelf zijn!
Groetjes, Hild
*Met het nieuwe jaar in zicht zou ik je een schitterend jaar kunnen wensen. Maar eigenlijk wil ik je iets wensen voor de rest van je leven. Het maakt niet uit of je me steunt of niet...of je me uitlacht of niet. Mijn wens voor jou komt uit het diepste van mijn hart. Dus wie je ook bent en waar je ook bent....IK WENS JOU EEN HEMEL OP AARDE!!!
deze keer heb ik je goed nieuws te melden. Ik krijg terug positieve medewerking van pleegzorg. Ja hoor, je leest het goed! We zitten niet meer in het bestand van pleegzorg en dat blijft ook zo. Maar we krijgen wel de mogelijkheid om te functioneren als netwerkpleeggezin. Wat dit nu wil zeggen ga ik je even proberen uit te leggen. De ouders die al beroep op ons gedaan hebben en nood hebben aan meerdere weekends (bv. om de drie weken een gans jaar..), kunnen contact opnemen met een gezinsondersteunende pleegzorgdienst. Die dienst bekijkt dan wat de wensen van de ouders zijn en probeert vervolgens een juiste regeling te treffen tussen hen en ons. Deze vorm van pleegzorg is bij veel mensen ongekend; tenzij het om familie gaat. Het lijkt een beetje de omgekeerde wereld...maar toch ben ik dankbaar voor de brug naar pleegzorgland en hoop op een fijne samenwerking! Mijn eigen project blijft zoals het is want ik ben van mening dat veel ouders al geholpen zijn met een dagje of één weekendje aflossing. Niet iedereen heeft familie of vrienden die klaar staan om hen te helpen. Of ze willen wel helpen maar wonen te ver af ofzo. Weet je wat ik heel spijtig vind? Dat mijn project, wat in orde is volgens de wetgeving, geen erkenning kan krijgen van K&G omdat ik dit NIET tegen betaling doe. Waarom dwingen ze mij toch om er iets voor te vragen? Weet men echt niet hoeveel verborgen armoede er is in België?
Eindelijk heb ik van 't OCMW in mijn gemeente Westerlo groen licht gekregen. Dit dankzij de vzw lokaalwelzijn! Deze maand opent men een peuterspeelpunt en een ruilwinkel. In 'fijn', het nieuwe peuterspeelpunt, kan je samen met je baby of peuter gaan spelen met ander speelgoed en andere kindjes. Bij een gratis kopje koffie en koekje, leer je dan andere ouders of grootouders...kennen. In de ruilwinkel 'mooi' kan je babyartikelen wisselen met andere nette spullen. Wil je hier meer over weten kan je best contact opnemen met Joke (0499 21 86 35) Zij geeft je ook heel graag ondersteuning in je opvoeding. Voor haar is geen enkele vraag te raar of te veel!
Dan heb ik uit onverwachte hoek steun gekregen van een man met een groot hart voor dieren en kinderen. Met zijn drukkerij 'Concept Printing' te Westerlo neemt hij het grootste deel van het drukwerk (affiches en flyers) voor eigen rekening. Is dit nu geen mooi gebaar? Die man kreeg alvast een dikke merci en een knuffel van me! Ooit ga ik op mijn blogje alle sponsors zetten maar op dit moment zoek ik nog volop verder.
Weet je wat ik vaak denk? Voor veel problemen hoeven we het brein van Einstein niet te hebben. Met gezond boerenverstand komen we ook al heel ver. Het is mijn droom om samen met een doodeerlijk, uiterst betrouwbaar en machtig persoon te kunnen werken. Want ik, als klein pionneke, ben niet veel waard om iets te veranderen. Maar vanaf nu hoef ik niet meer te dromen want er is een man met een grote verantwoordelijkheidszin op mijn pad gekomen. Hij is bereid om me bij te staan bij eventuele onderhandelingen of gesprekken. Waar hij de tijd nog vandaan haalt weet ik niet (?) want elke morgen pikt zijn chauffeur hem op en begint hij al te werken vanuit zijn auto. Ik heb hem gedoopt in 'MMM'....de 'MIGHTY MYSTERY MAN'. Wie hij is, kan ik helaas niet prijs geven. Ik ben niet van plan om iemand zijn privacy te schenden. Wat hij voor mij doet is onbetaalbaar! Ik ben zo blij en voel me zo sterk met hem aan mijn zijde dat ik het van de daken zou willen schreeuwen. Begrijp me hier nu niet verkeerd, hé..Ik heb het hem al zéér duidelijk gemaakt dat ik hem enkel mijn vriendschap kan aanbieden. Niets meer en niets minder. Maar ondertussen heeft hij me al gerustgesteld....OEF!
van steeds meer mensen krijg ik te horen dat ze niet kunnen reageren. Ze krijgen een zwart tekstvlak te zien i.p.v. een wit. Hoe dat komt is voor mij ook een groot raadsel....misschien is er maar een beperkte schrijfruimte na elk bericht dat ik plaats? Toch wil ik al laten weten dat het hartverwarmend is te beseffen dat er zoveel mensen achter mijn project staan. Nogmaals bedankt voor de sms'jes, e-mails, telefoontjes, blogreacties en de vele schouderklopjes!!!
de zowel innerlijk als uiterlijk echte rijke vinden, zal zoeken zijn als naar een naald in een hooiberg. Ik weet dat het al zeer ver gaat. Maar vanwaar kwam nu eigenlijk mijn idee? Wel, een oprichter van een vzw voor de vierde wereld zei me: "Je project is een nobel initiatief maar het probleem zal vertrouwen zijn. Veel van onze mensen zijn als kind verkeerd behandeld geweest en hebben van jongs af aan geleerd om geen ander te vertrouwen." Toen ben ik me beginnen afvragen wat ik zou kunnen doen om het vertrouwen te winnen. Vandaar mijn camera idee zoals ze het in chique crèches hebben. Maar goed, zonder gaat ook. Toch laat ik de oproep op mijn blog staan. Je weet maar nooit?!
Ondertussen heb ik niet stil gezeten. Mijn drie weken verlof zijn voorbij gevlogen. Nee, ik ben niet op reis gegaan. Ook dan heb ik me ten dienste gesteld van anderen. In mijn groenrijke buurt hebben ze me al veel zien wandelen met de kinderwagen. Zalig, zo op een rustige manier te kunnen genieten van de mooie natuur! Niemand stelt zich nog vragen als ze me zien. Iedereen weet nu dat ik, naast mijn job, aan noodopvang doe. De laatste tijd krijg ik vooral leuke complimentjes. Ook hier op mijn blog reageren ze positief. Een dikke DANKJEWEL voor al jullie steun! Zeker op dit moment kan ik alle steun goed gebruiken want vrijdagavond hebben we slecht nieuws te horen gekregen. Op 25 oktober 2010 ging ik in Herentals naar een eerste info-avond van een pleegdienst. Vervolgens moest ik weer naar een eerste info-avond te Turnhout wegens reorganisatie binnen pleegzorg. Acht diensten gingen toen samenwerken onder de naam 'Pleegzorg provincie Antwerpen'. Na het volgen van de vormingsavonden en de gesprekken thuis werden we in 2011 geselecteerd als pleegouders. We hadden gekozen voor de minst drastische vorm namelijk: gezinsondersteunende pleegzorg. Sindsdien zijn we aan 't wachten en wachten en wachten en...Omdat ze geen kindje voor ons vinden en ons niet langer willen laten wachten, hebben ze de samenwerking stopgezet. Volgens hen zou ik het 'te goed' doen en dat zou nadelig zijn om een goede matching te maken met de ouders in het kader van pleegzorg. Ik kon mijn oren haast niet geloven. Toppunt wil, dat ik via dit blog zelf een eerste pleegkindje gevonden had. Ik had het ook aan de ouders beloofd om het die vrijdag daar te bespreken. Maar hun besluit stond al vast en de brief lag klaar op tafel. Weet je, beroepshalve kom ik in contact met heel veel mensen. De verontwaardiging gaat enorm zijn. Eerst is het ook voor hen moeilijk te geloven dat we zolang moeten wachten, terwijl je overal leest "Dringend pleegouders gevraagd!" Ik liet dan mijn selectieverslag maar lezen om te bewijzen dat ik de waarheid sprak. En nu moet ik het afdankingsdocument weer laten lezen aan iedereen....super frustrerend en generend. De psychische druk zal er niet op verminderen...integendeel! Misschien moeten mijn klanten, nu voor de verandering, eens naar mij luisteren in plaats van ik naar hen. Onlangs zei iemand me dat ik dringend de kranten en de website van Björn en Eline moest lezen. Op www.sterrengeld.be kan je lezen hoe zij, twee opvoeders van beroep, werden geweigerd voor het pleegouderschap nadat ze ook eerst geselecteerd werden. Hij kaart de problemen aan binnen pleegzorg en wil de situatie verbeteren voor zowel de pleegkinderen als de pleegouders. Zelf ga ik niets ondernemen tegen pleegzorg. Ik respecteer hun beslissing en probeer op eigen houtje dan maar verder te doen zoals ik bezig ben. 'WAAR EEN WIL IS, IS EEN WEG' zegt het spreekwoord. De WIL is er in ieder geval al en op WEG ben ik ook al!
Groetjes, Hild
*Diegene die nog nooit op een blog gekomen zijn (zoals ik een paar maanden geleden) en willen reageren, kunnen dit door op het woord reageer (onderaan elke kader) te klikken. Dan lees je daar de andere reacties en kun je zelf je zegje doen. Alvast bedankt!
Vandaag kreeg ik een e-mail van iemand die wou weten of ze op kindjes kon passen bij haar thuis zonder al te veel kosten te maken. (?) Daar er nog mensen zich dit afvragen zet ik mijn antwoord aan haar hier op mijn blogje zodat iedereen het kan lezen.
Beste,
Elke persoon of organisatie die regelmatig tegen betaling of gratis kinderen opvangt MOET dit aan Kind en Gezin melden. Er wordt dan een dossier van jou opgemaakt. Deze melding is wettelijk verplicht! Zo kunnen ouders die bij jou over de vloer komen achter jouw dossiernummer vragen en hebben zij het recht om al je documenten (blanco strafblad, medisch attest enz...) in te kijken. Als je kindjes bij jouw thuis wil opvangen zal je opvang best voldoen aan de wettelijke bepalingen i.v.m. ruimte, inrichting, veiligheid en gezondheid. En dit gaat je sowieso geld kosten. Mij heeft het in ieder geval al veel geld gekost. Denk maar eens aan materiaal, verzekering, reclame ... Gelukkig heb ik sponsors gevonden die achter mijn project staan. Op dit moment ben ik nog op zoek naar een (stille) weldoener voor de aankoop van nog één dure zaak. Ik wil namelijk, voor ouders die het wensen, onder permanente videobewaking werken. Naar mijn bescheiden mening het beste controlemiddel voor elke ouder. Want in ECHTE nood heb je niet de tijd voor een betere kennis- making en op die manier hoeven ouders me niet te kennen om me te kunnen vertrouwen. Maandag kreeg ik een telefoontje van een journalist. Hij ging nog terug contact met me opnemen. Misschien zou een anonieme oproep in de krant niet slecht zijn?!
Wat je ook niet mag vergeten is dat je onverwachts bezoek kan krijgen van de zorginspectie. In mijn ogen een goede zaak. Er kan niet genoeg controle zijn!!!
Groetjes, Hild
OPROEP: BEN JIJ MISSCHIEN DIE GULLE SCHENKER DIE IK ZOEK??? SUPER...EEN TELEFOONTJE ZOU ME GENOEGEN DOEN, EEN VERWELKOMING NOG MEER!!!!!
Sta je er alleen voor en ben je oververmoeid door slaapgebrek? Of gaat het even moeilijk door bepaalde omstandigheden? Of moet je dringend weg? Of.......?
Bij velen staan familie of vrienden klaar om te helpen. Maar dat geluk kent niet iedereen.
Op zaterdag en zondag kan ik de (ver)zorgende taak van je overnemen voor een paar uurtjes, een dag of het hele weekend. Je hoeft praktisch niets mee te brengen. Alles is hier ter plaatse. En daar dit een vrijwillig opvanginitiatief is, hoef je me niets te betalen. Op deze manier is iedereen voor mij gelijk en ga ik niemand uitsluiten.
Wil je meer weten over dit unieke aanbod? Sms of bel me dan gerust vrijblijvend op voor meer inlichtingen. Na afspraak kan je altijd samen met je kindje(s) een kijkje komen nemen en met me kennismaken. Iedereen is van harte welkom en ieders privacy wordt altijd gegarandeerd!
Met vriendelijke groeten,
Hild Delen (0485/021771)
*Niemand hoeft zich te schamen of zich schuldig te voelen. Het getuigt juist van moed en liefde als men hulp wil aanvaarden!
ik ben Hild, een super gevoelige mama van drie kinderen. Nu mijn kinderen wat ouder zijn, wil ik me belangeloos inzetten om ouders met kleine kindjes in moeilijkheden te helpen.
