Ik ben Felicity Sienna Brooks, wonderkind en vastberaden de wereld tot een betere plaats te maken. Ik ben degene die Bertrand Zobrist en het Consortium in contact bracht. En ik kom mijn verhaal vertellen. 

De afgelopen uren voelden als een regelrechte achtbaan. Nadat Vayentha haar missie had laten mislukken was het tijd geweest voor plan B. Plan B is nooit een goed teken, maar goed, hier verscheen ik dus op het toneel. De professor lag met een hoofdwonde verdoofd op het ziekenhuisbed en nu moest ik zijn vertrouwen winnen, om erachter te komen hoeveel hij weet. Langzaamaan kwam hij weer bij bewustzijn, en uiteindelijk was het tijd voor actie. Na de schijnaanval van Vayentha in het ziekenhuis waarbij dokter Marconi schijnbaar stierf, nam ik Langdon mee naar ‘mijn’ appartement. Het Consortium had deze schuilplaats geregeld. Maar toen liep het alweer bijna mis. Ik kon de frustraties van de provoost tot hier al voelen, het werd steeds duidelijker dat dit toch geen standaardopdracht was. Dit had ik natuurlijk kunnen weten: Bertrand Zobrist was dan ook geen standaardpersoon. De professor logde in het appartement in op zijn e-mail, hij had nog beter een vuurpijl kunnen afschieten. In geen tijd was er eenheid van de WHO  ter plaatse. Ik maakte de professor wijs dat ze hem kwamen halen. We vluchtten. Nu zit ik op de bromfiets met Langdon achterop. Ik hoop dat we het halen.