24 april 2004 Ik was dronken toen ik dit schreef. Tijd om weer alles op een rijtje te zetten en mezelf een plaats toe te eigenen Mijn wereld is 44 m2 groot, en een stapelplaats voor alles die ik niet kwijt wil. Ik heb niemand meer nodig, ik bied niemand nog mijn diensten aan, ik zet een stap terug, terug naar af, zoals ik het grootse deel van mijn leven geleefd heb. Ik ben te complex en daar hebben anderen moeite mee, maar ach, ik hou meer van mijn hond " yulka " dan ik van mensen hou. Ik haat kinderen, en het grootste deel van de mensen zijn ook kinderen. Op een dag, niet eens meer zover weg, zal ik zeggen, nu is het genoeg, nu is het tijd om te gaan, ik wil niet veel ouder worden dan ik nu ben. Zelfs al zeg ik niets, ik word gehaat en vermeden, de massa is bang voor iemand die niet te doorzien is, ik weet steeds met uitspraken uit het het oud testament, of met moeilijke woorden, iedereen op zijn plaats te zetten, ik ben savant, en woordgebruik en citaten zijn een krachtig middel om iemand zijn mond te snoeren. Ik ben god, een god die beslist of ik leef of moet ophouden te bestaan, Lara Fabian drukt het goed uit met haar song " youre not from here " Ik ben god, en een mens, ik ben oppermachtig, geen angst voor wezens die ik de massa noem. Ik ben niet tevreden met mijn bestaan, het leven zelf is een stip in de tijd, en voor die paar maanden dat ik echt eens gelukkig ben geweest, toen heb ik geweten wat liefde was, maar dat is een stipje geleden. Maar ik lach met mensen die bang zijn om te sterven, een athei¨st, zoals ik, is niet bang voor wat er na de dood komt want ik heb de biecht niet nodig om een zuiver geweten te hebben, geluk is slechts voor enkelen onder ons weggelegd, want ik haat dit bestaan van lijden, wie geen pijn kent verstaat dit niet ! Wat zijn wij, 75% water, wat beenderen, en een grijze massa, die ons vragen doet stellen als, wat is het nut van dit bestaan ? Maar toch kunnen wij het niet van ons afzetten, ik weet dat mijn hart het gaat begeven, maar ik trek het mij niet aan, alleen zijn op deze wereld is geen leven, maar ik ben vrouwenhater, en daardoor is een call girl de goede uitweg. Ook kan ik voor mezelf uitmaken als mijn tijd gekomen is, met een fles wodka en een pistool is alles opgelost, ik ben niet de enige die hieraan denk. Komt er dan toch een verdomde rei¨ncarnatie na de dood, of verdwijnen wij gewoon in het niets ? Er is dringend nood aan een derde wereldoorlog, de massa kweekt als konijnen en dat is meer dan 6 miljard mensen, om die uit te dunnen en laat ons beginnen met de negers en de zandnegers. Hoe dan ook de X die blijft, gekrast in mijn arm van toen ik super depressief was, na mijn dood wil ik verast worden en uitgestrooid in de strooiwijde en zo vlug mogelijk te vergeten, ik heb geen kerkelijke rituelen nodig na mijn dood, de schijnheiligheid van de kerk wil ik niet, ik wil geen graf waar toch niemand naar toe zal komen. Steeds meer kalmeringspillen en morphine om dit bestaan te vergeten, eventjes te kunnen ontsnappen aan dit aan mijn gedachten, vredig en zalig. Laat maar komen die mooie dood !
