Ik heb zoujuist hoofdstuk 13 gelezen in mijn boek. Het hoofdstuk waar ik al een tijdje naar uitkeek. Het hoofdstuk dat ik met een spiegeltje moest lezen. En ik heb er van genoten. Met mijn rond zwart spiegeltje las ik het verhaal van Orestes. Hij denkt namenlijk dat een plas water, een vijvertje in het midden van het bos een spiegel is. Hij ziet een persoon, die hem vraagt naar hem te komen. Maar soms verdwijnt de persoon. Door dit met een spiegel te lezen, stel je je makkelijker in de plaats van Orestes en begrijp je dit al te vreemde hoofdstuk weer een beetje beter.
"Hij zag verwonderd het verwonderde gezicht dat hem aankeek." "Hij lachte en het gezicht lachte terug." "Hij strekte zijn handje uit, naar het uitgestrekte handje."
Het enige nadeel is dat je soms wordt afgeleid door je eigen ijdelheid en dat je onbewust te lang in dat spiegeltje kijkt.
Volop aan het lezen in het Sprookjesboek van Peter Verhelst, begon ik aan het hoofdstuk : "Zwellend fruit ". Eindelijk, dacht ik, nu kom ik te weten wat de titel van het boek eigenlijk voorstelt, want ik zag nog steeds de link niet tussen sprookjes en zwellend fruit. Met volle moed begon ik aan het hoofdstuk.
..." Jarenlang had hij 's nachts niet geslapen omdat hij druk in de weer was geweest met het leggen en controleren van strikken, met het leegmaken van die strikken tot hij, gekleed in zijn buit, van dorp tot dorp rondtrok. "
Hij ging dus opzoek naar het lichaam, waar zijn lichaam was voor gemaakt. Zijn zoektocht stopte in het dorp van Klytaemnestra. Daar had hij zijn droom gevonden.
" Ze is een vrouw van vlees en bloed. Een glimlach die over zijn gezicht ging en daarna afdaalde naar zijn buik. Haar mond als zwellend fruit. Eindelijk haar mond. "...
Na het lezen van dit hoofdstuk weet ik het nog steeds niet. Wat bedoelt hij met "zwellend fruit"? Peter Verhelst beschrijft alles zodanig dat het gewoon niet begrepen kan worden. Maar toch kijk ik al uit naar het verdere verloop van het boek en dan vooral naar het moment waarop ik voor de spiegel mag lezen !
Zaterdag 10 oktober begon in tijdens mijn ontbijt in De Standaard Magazine te lezen (aangezien ik dit vaker lees dan de krant zelf) en kwam ik een interessant intervieuw tegen. De titel luidt: " Liefde is zoals economie ". Tom Heremans beschrijft hier zijn boeiend gesprek met de Australische Topauteur Allan Pease. Die samen met zijn vrouw in zijn nieuw boek de seksuele relatie tussen mannen en vrouwen analyseert. " Waarom mannen seks willen en vrouwen liefde nodig hebben " Omdat de titel mij wel aansprak wou ik weten wat hij er mee bedoelde.
Dit is wat hij zegt: " Een relatie is wel degelijk vergelijkbaar met economie. Het is een uitwisseling van goederen en diensten. Hij wil makkelijke seks en iemand die voor hem zorgt, zij wil kinderen en iemand die voor haar veiligheid instaat. Zo zitten we gewoon in elkaar. Of denkt u dat het bij u anders is ? "
Niké haar blog
