Op een dag kom je iemand tegen waar je jouw hele leven mee wilt delen. Na een paar maanden stellen ze je voor, voor samen te gaan wonen. Je antwoord is natuurlijk 'ja' omdat je die persoon graag ziet en je hele leven mee wilt delen. Je bent zo gelukkig dat je zelfs al de eerste nacht na dat je de sleutel van het huisje hebt gekregen er blijft slapen. Omdat je helemaal met die persoon alleen wil zijn. Niemand die je komt storen. Helemaal, gezellig alleen.
Een paar maanden later begin je ruzie te maken over de kleinste dingen. Geld, huishouden,...
Na nog eens een paar maanden begint de huisbaas jou te confronteren.
Nog eens een jaar later, komt de huisbaas dreigen met een aangetekende brief.
En dan een paar weken later, komt die brief aan. Daar gaat de gezelligheid. De mooie momenten die je samen in dat huisje hebt gehad. De slechte tijden dat je dan kunt vergeten. Het heeft zijn ups en downs.
In die brief staat dan dat je eruit wordt gezet. Omdat de huur van jaar tot jaar wordt bezien, en dat de huurder of verhuurder een opzeg mag/kan doen van 3 maanden op voorhand. (zo staat het dan in het huurcontract)
Altijd de huur op tijd betaald, nooit in schulden geraakt. Altijd netjes geweest. Dan krijg je zoiets, na 2 jaar er gewoond te hebben.
Op dat moment dat je die brief leest, stort je wereld in.
In die 3 maand tijd moet je een ander woning zoeken. Met spijt in het hart, moet je jouw eerste liefdesnestje verlaten. En op de hoop dat je iets beter vind.
Je zoekt en je zoekt, maar je vind niets. Dan is het te duur, dan is het te goedkoop omdat het dan een krot van een huis of appartement is.
Ga je iets goed vinden? Ga je nog even gelukkig zijn? Alleen de toekomst weet het.
Niemand die ooit zal weten hoe iemand zich echt voelt. Is het dan raar? Ook al probeer je je gevoelens te uiten aan de mensen die het dichtst bij jou hart liggen. Mensen die je blij kunt maken en misschien ook wel tegelijkertijd kunt kwetsen. Ook al is het je bedoeling niet.
Je leegt hetgeen wat je zwaar belast aan een persoon die je vertrouwt, graag ziet en weet dat ze je advies geven. Maar is als ze dan iets terug zeggen, is het de waarheid of is het een leugen? Je kunt het niet altijd aflezen van hun expressie.
Stel je voor, die persoon lacht, maar vanbinnen voelt het anders aan dan wat het vanbuiten zegt. "Keep on smiling, even if your life is a mess." Dat is een leugen. Ooit zal je toch eens uitbarsten in tranen, als het de druppel blijkt te zijn.
Het leven loopt niet altijd als geplant. En dat moet je er gewoon bij kunnen pakken. Ook al ligt dat zwaar en is het belastend.
Emotionaliteit is soms wraakzuchtig. Blijf waakzaam, met wat je voelt, doet en zegt. Je kan andere personen er mee kwetsen en ook jezelf.
Wees altijd je zelf. Je hoeft geen masker op te zetten. Ook al voel je soms dat je dat moet doen, als er sommige mensen zijn die er niet mee om kunnen, laat ze dan links liggen. Die zijn jou en jouw gevoelens en dergelijke niet waard.
Als je met een probleem zit, vertel het dan tegen een persoon die je vertrouwt. Een persoon waar je van weet dat die zal klaar staan voor jou.
