dieren
en fatasie
Inhoud blog
  		• wat info
  		• een spreekbeurt over dolfijnen
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    18-12-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wat info


    Uiterlijk
    De Duitse Herdershond is middelgroot, licht gestrekt, krachtig en goed gespierd, de knoken zijn droog en de totaalstructuur is vast. Belangrijke verhoudingen in maat: De schofthoogte bedraagt voor reuen 60 tot 65 cm, bij teven 55 tot 60 cm. De romplengte overtreft de maat van de schofthoogte met ongeveer 10 tot 17%


    Aard
    De Duitse herdershond moet in zijn karakter beeld evenwichtig, zenuwvast, zelfverzekerd, absoluut onbevangen en (zonder prikkeltoestand) volkomen goedaardig zijn. Daarbij is hij opmerkzaam en handelbaar. Hij moet moed, strijddrift en hardheid bezitten om als geleide-, waak-, verdedigings-, dienst-, en herdershond geschikt te zijn. Hij kan echter wel dominant overkomen, daarom moet je hem ook goed trainen.


    Training
    De Duitse herder wordt vaak gebruikt als blindengeleidehond, speurhond, waakhond en politiehond. Omdat de Duitse herders zo leergierig en gehoorzaam zijn, zijn ze ook voor de trainer tijdens de training een plezier om mee te werken. De Duitse herder kan, mits hij goed gesocialiseerd is, prima overweg met soortgenoten, andere dieren en kinderen. Hij is trouw en vertoont geen neiging tot weglopen. Het was een Duitse herder die de eerste blindegeleidehond was. Ze heette Buddy en werd door een Zwitserse vrouw opgeleid met een hondentrainer.


    Beweging
    Jonge honden moeten goede voeding krijgen. Net als bijna alle andere door mensen gehouden dieren mogen ze tijdens de groei niet overbelast worden door te zware werkzaamheden.


    Erfelijke ziekten
    In dit hondenras komt vaak de erfelijke ziekte heupdysplasie voor, waardoor de dieren spontaan letsels rond de heupkop (caput femoris) en het heupgewricht (acetabulum) ontwikkelen. Hierdoor gaan deze honden al op jonge leeftijd manken, waardoor dierenartsen ontstekingsremmers moeten voorschrijven. In een poging deze erfelijke ziekte weg te eren, worden röntgenfoto's gemaakt van de heupgewrichten van die dieren die als fokdier ingeschreven worden in een stamboek. De landelijke rasvereniging kent dan ook de fokgeschiktheidkeuring en is het belangrijkste evenement binnen de V.D.H.

    Hier worden de honden, door speciaal opgeleide keurmeesters, beoordeeld op o.m. karakter, exterieur, onbevangenheid etc. Alvorens men met de hond op een fokgeschiktheidskeuring voor kan brengen moet deze aan een aantal toelatingseisen voldoen. Het is de taak van de rasvereniging zorgvuldig te waken voor alle overdrijvingen in de fokkerij, africhting en het omgaan met Duitse Herdershonden als het gaat om het gedrag en de aard en het karakter van deze dieren. Alle keurmeesters die met dit ras te maken hebben, hebben een zeer grote verantwoording;

    a. naar het ras b. naar de vereniging en leden c. naar de maatschappij.

    Dit geldt in nog grotere mate voor de verenigingen zelf. Een speciale verantwoording hebben ook de fokkers! In alle gevallen waarin het beeld dat de Duitse Herdershond een volkomen goedaardige, absoluut onbevangen, handelbare en opmerkzame hond is geweld wordt aangedaan dienen we in te grijpen. Hierbij dienen alle erantwoordelijken -verenigingen, keurmeesters, fokkers, instructeurs en helpers, africhters en eigenaren zich bewust te zijn van de zorgvuldigheid die hen in het maatschappelijke verkeer betaamt.

    Zo moet de hond met goed gevolg geröntgend zijn, een uithoudingsvermogen diploma bezitten, een africhtingkenteken hebben (bijv. VH 1) en in het bezit zijn van minimaal de exterieur kwalificatie goed.

    Voldoet de hond aan deze eisen dan kan de keurmeester de hond in keurklasse l(aanbevolen voor de fok) of keurklasse II (geschikt voor de fok) plaatsen. Ook kan de keurmeester de hond ongeschikt vinden.

    De fokgeschiktheidkeuring is de basis van de fokkerij en daarom is dit het belangrijkste evenement in de V.D.H



    Herkomst
    Over de geschiedenis van de chihuahua is veel gespeculeerd. Tot 1898 was het ras uitsluitend in Mexico te vinden. Daarna kwam het naar de Verenigde Staten en de rest van de wereld. Is het echt een inheems ras dat afstamt van de honden van de Azteken? Werd het door de Spaanse veroveraars naar de Nieuwe Wereld gebracht? Of komt het ergens anders vandaan? Bewijzen van de echtheid van de chihuahua zijn de afbeeldingen van dergelijke honden in het klooster van Huejotzingo, dat dateert uit de tijd van de Tolteken, en de verschillende archeologische opgravingen. Overigens heeft ook Botticelli een hondje afgebeeld dat sprekend op een chihuahua lijkt (op een fresco in de Sixtijnse kapel). De oorspronkelijke variëteit van de chihuahua had een kortharige vacht, de langharige is gefokt door kruising met langharige dwergrassen (zoals vlinderhondje, Yorkshireterriër en dwergkeeshond).


    Kenmerken
    Chihuahua's staan bekend als de kleinste hond ter wereld, maar ze zijn door geen andere hond uit het veld te slaan. Ze kunnen zeer fel en scherp zijn ten opzichte van andere honden,soortgenoten worden in het algemeen goed geaccepteerd. Ze zijn wantrouwig tegenover vreemden. Hun gewicht schommelt tussen 1.5 en 3 kg. Hun voorhoofden zijn groot.


    Vacht
    Chihuahua's bestaan in kortharige en langharige variant. De kortharige heeft een glanzende, gladliggende en zachte vacht. De langharige heeft lang, fijn, zacht haar; dit kan sluik of licht golvend zijn. Deze variëteit heeft een forse kraag en oorfranjes rond de nek.


    Oudheid

    Een Deense dog en een chihuahuaZo ver als bekend is van de geschiedenis van Mexico en zijn inwoners is het duidelijk dat honden, speciaal kleine honden, belangrijk waren voor veel van de indianen, speciaal voor de Azteken. De indianen gebruikten veel honden bij geboorte-, huwelijks- en begrafenisrituelen. De honden werden goed verzorgd, ze hielden de teefjes, de reutjes werden meestal gecastreerd, deze werden vetgemest en verkocht op de lokale hondenmarkten, in bundeltjes bij soort bijeengebonden. Deze werden gebruikt voor rituele plechtigheden en ook wel gegeten op feesten. Sommige van deze honden waren xoloitzcuintli's, de Mexicaanse naakthond, andere werden omschreven als `kleine honden`, dit waren zonder twijfel de voorouders van de moderne chihuahua.

    De chihuahua is over heel Mexico bekend. Er is waarschijnlijk geen Mexicaan die de kleine chihuahueno, zoals zij de chihuahua noemen, niet kent, hoewel er maar weinig Mexicanen zijn die hem ooit in werkelijkheid gezien hebben.


    De moderne geschiedenis
    Vanaf 1880 werden er chihuahua's gezien aan de Mexicaans-Amerikaanse grens. Veel Amerikaanse toeristen kochten deze kleine honden van de indianen en namen ze mee naar huis. Ze werden snel populair in de Verenigde Staten. James Watson, een bekende Amerikaanse keurmeester, omschreef ze in 1888 als kleine kortharige terriërs met een molera (vergelijkbaar met een fontanel bij een baby) en een plat staartje. Het is interessant om te weten dat de eerste geregistreerde chihuahua's allemaal kortharig waren. De eerste langharigen werden in 1959 in Mexico geregistreerd en zij waren eigendom van een Duitser. Een van de eerste welbekende reuen die werd geregistreerd in de Verenigde Staten was Caranza. Uit Caranza kwamen twee beroemde Amerikaanse bloedlijnen voort, namelijk Perito en Meron, uit deze kwamen met behulp van verschillende langharige fokproducten de hedendaagse langhaarchihuahua's voort.


    Chihuahua's in Nederland
    De geschiedenis van de chihuahua's in Nederland begon aan het eind van de jaren 50 van de 20e eeuw: de eerste ingeschreven chihuahua in Nederland was 'Goed-bloeds Bambi', deze werd geïmporteerd door de heer Goedbloed, die na verloop van tijd zou fokken onder de kennelnaam 'van de Ganzenweide'. Het eerste in Nederland gefokte nest werd geboren op 11 april 1959, de fokker was de heer Goedbloed; de reu was Hines Toy Tinker en de teef Mer-Lons Marguarita. Het nest telde 1 reu en 2 teven, resp. Alfredo, Anita en Amiquito van de Ganzenweide.


    Verzorging
    De chihuahua kan erg goed tegen warmte, maar iets minder tegen kou, nattigheid en vocht. Bij koud weer kun je ze het beste zo veel mogelijk in beweging houden en naderhand afdrogen. Een regenjasje is ook aangeraden, zodat ze lekker warm blijven. Omdat een chihuahua meestal in huis rondloopt, moet je de nagels kort houden. Niet té kort, je moet net nog een klein stukje wit zien.



    De Golden retriever of kortweg golden had als oorspronkelijke naam: gele retriever, maar deze werd in latere jaren op grote schaal vervangen door de naam Golden Retriever, een naam bedacht door wijlen Lord Harcourt. Ook aan het begin van deze eeuw bestond er verwarring omtrent de oorsprong van het ras. Zwarte retrievers met een golvende vacht waren bekend in bepaalde kringen in het zuiden van Schotland, in die tijd waren echter met name zwarte labradors zeer populair. Feitelijk waren gele retrievers nauwelijks bekend, behalve bij de leden van een paar adellijke families en hun naaste vrienden. Hun latere verspreiding over alle delen van Engeland was ook niet makkelijk te voorzien. Het is daarom tamelijk laat om te proberen de feiten op een rijtje te zetten en de waarheid te achterhalen. Gelukkig is er nog steeds een onbetwiste bron van informatie voorhanden, Sir Dudley Marjoribanks hield vanaf 1835 een stamboek bij waarin hij de naam en herkomst noteerde van zijn setters, zijn pointers, zijn greyhounds en zijn spaniëls. Het stamboek vermeldt vanaf 1838 gedurende een jaar of twee ook beagles; in 1842 wordt er melding gemaakt van een Retriever, een zwarte klaarblijkelijk en in 1852 pas van een volgende. In 1843 worden er Ierse spaniëls genoemd en de greyhounds maken voor het eerst plaats voor deerhounds in 1848. In 1854 kocht hij het landgoed Guisachan en vanaf dat moment werden zijn kennels enorm uitgebreid. Daarmee kregen ook de Retrievers meer bekendheid, meer informatie over dit onderwerp: jaarboeken Golden Retriever Club Nederland.



    Kenmerken
    In Groot-Brittannië, Europa, de Verenigde Staten, Zuid-Afrika, Australië en Japan is deze hond zeer geliefd. Het is een van de zes Retrieverrassen die we kennen: de Labrador Retriever, de Flatcoated Retriever, De Curlycoated Retriever, de Chesapeake Bayretriever en de Novia Scotia Duck Tolling Retriever. De Golden Retriever is energiek, werklustig en gehoorzaam van aard, en wordt dan ook graag gebruikt als gebruikshond zoals geleidehond, hulphond en jachthond. Ook als gezinshond is hij heel geschikt. Tegenover kinderen is hij doorgaans geduldig en goedmoedig, een echte mensenvriend, maar daardoor niet erg waaks. Golden retrievers zijn over het algemeen sterk maar zijn wat zachter van aard dan de labrador retrievers.

    De vacht van de golden is lang en dik met een waterafstotende ondervacht en heeft weinig verzorging nodig. Regelmatig borstelen is echter wel nodig. Deze honden komen in verschillende kleuren voor: van bijna wit tot donkerbeige, tegen mahoniekleur aan. Schofthoogte van de reuen is 56-61 cm en van de teefjes 51-56 cm.

    De golden retriever is door zijn intelligentie en leergierigheid goed op te voeden en werkt graag voor zijn baas. Op gehoorzaamheidswedstrijden doet hij het heel erg goed. Zijn baas zal hem een groot plezier doen door dingen met hem te ondernemen
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    18-12-2008, 21:08 geschreven door neske1  
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een spreekbeurt over dolfijnen

    MIJN SPREEKBEURT OVER DOLFIJNEN

     

     

     

    Ik hou mijn spreekbeurt over dolfijnen,omdat ik dat hele lieve dieren vind. Ik heb echte dolfijnen

    gezien in het Dolfinarium in Harderwijk. (foto: Dolfinarium laten zien)

     

    ZOOGDIEREN

    Om te beginnen dolfijnen zijn zoogdieren, net als honden en katten.

    Dolfijnen zijn geen vissen,zoals je misschien zult denken. Het verschil met vissen is

    dat zoogdieren zoals dolfijnen:

     

    1. levende jongen krijgen, terwijl vissen eitjes leggen
    2. hun jongen zogen (oftewel borstmelk geven) vissendoen dat niet bij hun jongen
    3. adem halen met hun longen (daarom moeten dolfijnen regelmatig boven water komen om lucht te halen) vissen halen zuurstof uit het water via hun kieuwen
    4. warmbloedig  zijn(lichaamstemperatuur 37 graden)/vissen koudbloedig
    5. behaard zijn vissen niet

     

    natuurlijk hebben dolfijnen niet overal haartjes,dat is lastig om te zwemmen.

     

       SOORTEN

    Er zijn nu  61soorten dolfijnen bekend.ik noem er nu  6 op, dat  zijn de hoofd dolfijnen.

     

    (plaatjes laten zien)

     

    . SPITSSNUITDOLFIJNEN

    . ZEEDOLFIJNEN

    . NARWAL EN  BELOEGA

    . INDUS EN  GANGESDOLFIJN

    . ORINOCAO EN  AMAZONEDOLFIJN

    . LA PLATA  EN  JANGTSEKIANG DOLFIJN

     

    Een zwarte dolfijn is de grootste dolfijn en behoort tot de spitssnuit dolfijnen.

    De orka en de tuimelaar zijn bekende zeedolfijnen.dit komt omdat tuimelaars het best van alle dolfijnen getraind   kunnen worden.

     

    KENMERKEN

     

    Dolfijnen  hebben goede  ogen , daarmee  kunnen ze veel zien boven en onder water.

     

    Dolfijnen  hebben 3 vinnen.

    1 rugvin en 2 borstvinnen

     

    Ook heeft een dolfijn oren: dit zijn 2 kleine gaatjes en zitten achter de ogen.

     

    Hij maakt ook geluid via zijn  blaasgat die open en dicht gaat (((GELUID LATEN HOREN)))

     

    Hoe groter een dolfijn, hoe ouder hij kan worden. Bijvoorbeeld: bruinvissen worden ongeveer 15 jaar, tuimelaars ongeveer 40 jaar en hele grote dolfijnen kunnen wel 100 jaar oud worden.

     

    De huid van een dolfijn voelt aan als nat rubber (((LATEN VOELEN)))

     

     

    ZWEMMEN

    Met de rugvin houdt een dolfijn zich zelf in evenwicht.En zijn borstvinnen gebruikt hij om te sturen. Een dolfijn gebruikt zijn platte staart om voor  en achteruit  te zwemmen en om te springen. Een tuimelaar kan wel 6  meter hoog SPRINGEN!

     

     

    ETEN

     

    Een  dolfijn heeft  4 magen en eet wel zo’n 8 kilo per dag.

    Een dolfijn eet ; vis, garnalen, inktvis of  schelpdieren.

     

     

    SLAPEN

     

    Dolfijnen slapen nooit echt.Ze moeten aan de oppervlakte blijven om adem te

    Halen, maar ze moeten ook op gevaren letten. Daarom slapen de hersenhelften van een

    dolfijn om de beurt. Je kunt dat zien als ze aan de oppervlakte dobberen en hun ogen half dicht

    Zijn.

     

     

    SOCIAAL GEDRAG

     

     

    Dolfijnen leven meestal in groepen

    Dolfijnen zijn erg bevriend met een mens.als een dolfijn ziek is en niet zo snel

    Meer als de rest  meer kan zwemmen,helpen de andere dolfijnen hem.

    Als dolfijnen spelen dan bijten ze elkaar.

     

     

     

     

    DIT WAS MIJN SPREEKBEURT OVER DOLFIJNEN
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    18-12-2008, 21:06 geschreven door neske1  
    Archief per week
  		• 15/12-21/12 2008
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Blog als favoriet !

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs