Het weer was excellent: geen regen en niet te warm ! Ons bezoek aan de manufactuur De Wit begon al in een prachtige binnentuin met 'witte' bloemen en een viertal houten banken erin. 2 gidsen leidden ons door het gebouw dat ooit een refuge was met een kapel die later afgebroken werd omdat het in handen kwam van militairen en nadien gekocht werd door de familie De Wit. Na een geschiedkudige situering van de tapijtweverij kwamen we bij een weefgetouw waar we konden volgen hoe een mevrouw weeft met 'lage schering'. Dit werd zowat overal in Vlaanderen zo gedaan behalve dan in Brugge waar men met hoge schering toepaste. Elk systeem had zowat zijn voordelen. Ook leerden we dat de boorden van het tapijt veel konden vertellen van de periode waarin deze geweven werden. Van de meer dan 700 wandtapijten die keizer Karel bezat zijn er nu nog maar een goede 100 over. Vele ervan zijn vernietigd omwille van de gouddraad die erin was verwerkt, andere zijn vergaan op zee of als relatiegeschenk weggegeven.Het gebruik van zijdedraad lichtte de kleuren meer op dan het weven met woldraad. Tapijten uit 1500 hebben geen perspectief en die van 1600 laten nieuwe dieren en planten zien die men ontdekte nadat het kompas uitgevonden was. Als je mooi rood ziet op een wandtapijt dan is dat een product van na de ontdekking van Amerika omdat de indianen rood maakten van de schildluizen of de vrouwelijke cochinelles en dat werd dan later bij ons ook gebruikt. Heel veel oprachten komen naar De Wit omwille van het unieke reinigingsprocédé: een zeer grote plaat met gaatjes erin waarop een afzuiginstallatie gemonteerd is met daarboven sproeiers die zorgen voor een verneveling waardoor het tapijt nauwelijks vochtig wordt en men het vuile water afzuigt. Men kan die procedure herhalen tot het water dat uit de tapijt komt helder is. Met een doek bovenop dat tapijt een het lichte blazen van wat wind is het tapijt snel en mooi gedroogd zonder dat vezels beschadigd worden. Daar waar het weven gebeurt met de averechtse kant naar boven, gebeurt de restauratie met de rechtse kant bovenaan. Na anderhalf uur deskundige rondleiding waar wij vanuit één van de kamers in de mooi verzorgde aartsbischoppelijke tuin konden kijken, ging het te voet naar het Hof van Merode dat ooit nog het groot seminarie was. Nu is het een stemmig restaurant waar we aan 4 ronde tafels konden genieten van een lekkere soep, Mechelse koekoek met een warme tomaat en wat kroketten en nog een dessert. Daarna werd de groep opgesplitst. Eerst vertrokken de wandelaars met een guitige gids naar het stadhuis, de Sint-Romboutskathedraal en ook nog de Sint-Janskerk waar men nog maar pas 2 schilderijen heeft ontdekt op de muren zomaar toevallig ergens achter het orgel. De andere groep maakte een mooie boottocht op de Binnendijle en zagen daar zeer mooie optrekjes langsheen het water. Nadien was het voor de eerste groep spurten om nog tijdig aan te komen in een kerk die omgebouwd werd tot het "Martin's Patershof". Daar konden we met de trap of de lift 3 kamers bezichtigen op de 4de en 2de verdieping. De stalen constructie die de projectontwikkelaar IBO in de kerk heeft gebruikt om de hotelkamers aan te brengen; dat alles kan allemaal terug verwijderd worden moest dat ooit nodig zijn ! Het is er een uitzonderlijke sfeer in dat hotel - en 'onpersoonlijk' kan je het niet noemen. Vooral de zaal waar men ontbijt zag er zeer sfeervol uit. Nu was daar een lezing aan de gang, want die ruimte is ook multifunctioneel !In het Patershof kregen achteraf ook nog koffie en thee en fruitsap aangeboden samen met nog een kleine lekkernij . Rond 17.30u. verlieten we het hotel en reden we met de autocar van Blue Lines terug naar huis. Op onze terugreis belichtte onze secretaris nog even de volgende activiteiten van onze club en rond 18.30u. waren we terug thuis na een zeer geslaagde dag !
