Melbourne = 8u later Aidelaide = 7u30' later Sydney = 8u later Alice Springs = 7u30' later Darwin = 7u30' later Brisbane = 8u later Cairns = 8u later
OPGELET!
Behalve Queensland, het Northern Territory en West Australië hebben alle staten van oktober/november tot maart zomertijd, waarin de klok in Australië een uur vooruit gezet wordt. Dus: Brisbane, Cairns, Darwin & Alice Springs kennen GEEN zomeruur, al onze andere bestemmingen wel!
Vrijdag was voor ons een vrij kalme dag. Na wat genoten te hebben van het prachtige uitzicht op de camping zijn we iets verder gereden om daar te otbijten op een bankje in het gras, vlak naast de zee. Daarna hebben we snel onze trip voor Kangeroo Island vastgelegd en zijn we richting strand gegaan. Het weer was super en dus konden we een bezoekje aan het strand dus niet afslaan! Na een uur of 2 daar genoten te hebben van de zon en de rust zijn we vertrokken richting Hahndorf. Hahndorf is een dorpje dat ons aangeraden was door de lokale man bij de kangeroo (op de vorige camping). Het is een dorp dat vooral een duitse invloed heeft en dat op amper 30km van Adelaide ligt. Eer we daar aankwamen was het al redelijk donker. We hebben dan maar eerst onze plaats op de camping vastgelegd en daarna zijn we terecht gekomen in een plaatselijk duits restaurant. Bert kon zich dan ook helemaal vinden in het "wurst und sauerkraut"-menu. Daarna was het alweer tijd om te gaan slapen-een laatste nacht in onze camper-. Deze morgen (zondag) hebben we eerst onze camper nog uitgekuist, onbeten en daarna eens richting dorp gertrokken. We waren nu wel benieuwd hoe dat dorp er bij daglicht bijligt. Zoals we al verwacht hadden: echt typisch duits! Na wat rondgewandeld te hebben, zijn we in een lokale pub beland MET een duitser die op een harmonica wat muziek speelde. Daarna zijn we vertrokken naar Adelaide. Hier slapen we nu in een hostel om morgenvroeg richting Kangeroo Island te vertrekken. Ze komen ons wel al om 6.15u ophalen... Terwijl ik dit typ (en al de andere vorige verslagen uit ons boekje heb overgetypt), is Bert onze camper gaan terugbrengen bij Apollo. Vanavond staat er vooral nog site-seeing en op tijd gaan slapen op het progamma. Mijn tijd op internet is ook bijna op, dus: tot binnenkort!
Dat we nog steeds wat last hebben van jetlag, was de volgende ochtend te merken. Het duurde even voor we klaar waren om te vertrekken. Eindbestemming van de dag was Hall's Gap. Na een kleinde omweg via Port Fairy, waar we nog enkele foto's maakten, gingen we op weg. Het eerste deel van onze trip was heel winderig, bijsturen was bij momenten echt nodig. Dit maakte dat ik (Bert) de snelheid moest minderen. In Dunkeld maakten we een pitstop: even het infocenter in; bijtanken en vam chauffeur wisselen. Met Nele aan het stuur reden we de Grampians volledig in. We hadden noh 64km te gaan, de wind was wat minder voelbaar, de wegen nog steeds voornamelijk recht en het verkeer minimaal (lees: 10 auto's max). Eenmaal aangekomen in Halls Gap stopten we in het centrum om het infocenter binnen te stappen. Zo kwamen we te weten wat we in onze tijd daar nog konden doen. Vooraleer we aan onze tocht begonne, zijn we eerst naar de camping gereden om onze plaats al te reserveren. We kregen er direct ook een zakje met vogelzaad bij onder het motto "it's better to feed the birds outside, than have them inside, mate." We verwachtten ons dus aan alles. Even vergeten te vermelde trouwens dat het daar stralend weer was en we voor het eerst onze stoelen en tafel konden boven halen om buiten te eten. Na het eten kregen we dan ook bezoek van 2rode vogels. Dat ze niet schuw zijn, bleek sne toen 1 van hen op mijn schouders terecht kwam. Nadien zijn we terug richting centrum gereden en onze eerste ijscreme gegeten. Ik 1 bol en Nele 2 GROTE bollen. Ondertussen was het al 15u geworden en zijn we naar het Wonderland Carpark vertrokken. Vandaaruit vertrekken enkele unieke wandelingen, waaronder naar deGrand Canyon en the Pinnacles. De 1e hebben we op dat moment nog gedaan, de 2e (een 5,5km lange en 2,5u durende tocht) werd voorlopig uitgesteld. De Grand Canyon was prachtig en verbluffend (zie foto's)!! Een opwaartse tocht door een steeds smaller en hoger wordende Canyon. Daarna zijn we terug naar het Carpark gegaan. Ondertussen begon het bij mij steeds meer te kriebelen om ook de tocht naar de Pinnacles te ondernemen. Hiervoor had ik echter nog wat overtuigingskracht bij Nele nodig... Vervolgens zijn we doorgereden naar de McKenzie Falls. Daar aangekomen was het reeds half 6 en buiten 2 lokale aussies was er niemand meer te bespeuren. Met 4 gingen we dan op stap. Eerst naar uitkijkpunt 1, dat was maar een paar minuutjes stappen voor een eerste deel van de watervallen, te zien van op een platform. Verder naar beneden, op het laagste punt, zagen we een ongeveer 20m brede waterval die neerstortte in een klein meertje-ongeveer 10a15m lager. Als je beneden stond, voelde je zo de nevel van de waterval op je gezicht. Dit was ook weer erg indrukwekkend. Op de terugweg naar de camping zijn we nog gestopt bij Reid Lookout. Van hier hadden we een geweldig zicht op de vallei. Hte was reeds donker aan het worden en we hadden nog 15km bochtig en dalend parcours voor de boeg. Met onze volle lampen aan daalden we af, tot er plots een kangeroo voor ons opdook... We zijn op de rem gaan staan, maar waren te laat om hem te fotograferen. Opde camping aangekomen, hebben we voor de eerste keer echt zelf gekookt het heeft ons beiden echt gesmaakt! Na de afwas zouden we ons gaan douchen. We gingen ons gerief gaan halen en Nele zou alvast gaan douchen terwijl ik nog wat in de camper bleef. Maar nog geen minuut later stond Nele terug in de camper... Ik moest meegaan richting douches, want er stond een kangeroo op het gras tussen onze camper en de douches. Boven aan de douches stonden nog 2 locals op het beest te zien. We raakten aan de praat en kwamen heel wat te weten over de lokale dieren. Een 45min later gingen we dan toch uiteindelijk nog douchen om daarna op tijd te gaan slapem. De volgende dag zouden we op tijd opstaan voor onze tocht naar de pinnacles. De volgende morgen stonden we dan ook om 9.30u terug op Wonderland Carpark. Na nog snel iets gegeten te hebben en genoeg watervoorraad voorzien te hebben, vertrokken we. Er was wel nog steeds een beetje overtuigingskracht bij Nele nodig. Vooral toen we op het infobord zagen dat de wandeling 5,5km was met een hoogteverschil van 280m... Maar toch zijn we vertrokken! Met regelmatig een stop om te drinken en om van het landschap te genieten, zijn we na een 1u15' boven geraakt. Voor ons was er een geweldig uitzicht. Hier konden we dus op een pinnacle (vooruitstekende rots, heel hoog) gaan. Op die mamier kregen we het gevoel dat we gewoon in de lucht stonden (dit werd nog duidelijker door de stevige wind daar). Na een paar geweldige foto's en nog een kleine pauze, vertrokken we terug naar beneden. Dit ging veel vlotter, waardoor we gemoeg tijd hadden voor een paar mooie foto's onderweg. Eenmaal beneden aangekomen zijn we redelijk snel terug vertrokken, want we hadden nog een tocht van 370km voor de boeg (wat ons via Mont Gambier naar Robe zou brengen)... Ik startte achter het stuur en 100km verder loste Nele mij af, in Hamilton, om 125km later terug van plaats te verwisselen. Bij de laatste aflossing waren we in Mont Gambier, wat net Zuid-Australie is. Onze eerste grensovergang, waar we meteen ook onze klok 30min moesten terugdraaien. De grens was wel te merken aan de natuur. Plots reden we tussen de naaldbomen en tussen grote oppervlakten vol koeien en schapen. Rond 17.30u kwamen we in Robe aan, een klein maar mooi en gezellig kunstdorpje. We parkeerden onze camper op de camping vlakbij en kregen meteen een geweldig zicht op de zee. Vervolgens zijn we pizza gaan eten in de plaatselijke pizzeria. Terug in de camper hebben we nog wat gelezen en geschreven om daarna een volgende nacht door te brengen in onze camper.
De volgende morgen wakker geworden in Apollo Bay. Het weer zat nog steeds niet volledig mee, meestal grijze lucht en een gure zeewind. Maar wij toch weer verder met onze Apollo Camper. Onze volgende halte was de Otway Fly Tree Top Walk, ons aangeraden door de vriendelijke vrouw in het infocenter in Geelong. Na het betalen van de entreeprijs, tot nu toe de enige plaats waar we moesten betalen voor een schoon stukje Australie te zien, gingen we dan rustig tussen de toppen van de plaatselijke regenwoudbomen lopen. Op deze manier liepen we al gauw een 25-30m boven de grond en hadden we een mooi zicht op hoe een regenwoud opgebouwd is. Tegen de tijd dat we rond waren, was zowaar de zon doorgebroken. Wij blij en op naar de volgende stop op de GOR, de 12 apostelen. Zo stevig de wind aan de kust blaast, zo ook het weer voorbijgaat en aan de fameuze 12 apostelen aangekomen was de zon weer even weg. Maar dit lieten we niet aan ons hart komen, zeker niet toen we dichterbij de uitkijkpunten kwamen. Hoe geweldig de natuur te keer kan gaan, was hier direct te zien. Een 7tal apostelen (majesteuze rotsblokken losstaand in het water) verschenen voor onze neus. Geweldig zicht!! En waarom geen 12 apostelen gezien.. een aantal zijn reeds ten prooi gevallen van de natuur en zijn in zee gestort. Hoe schoonheid vergankelijk kan zijn. Hiervan kregen we even verder op de weg ook een voorbeeld toen we afdraaiden naar uitkijkpunt 'London Bridge'. Tot 1999 was dit een uitstekende rots in de zee met 2 holle bogen, tot er plost 1 boog volledig onverwacht instortte. Waardoor wij nu het restant te zien kregen. Nog steeds indrukwekkend en het water-rots schouwspel was ideaal voor enkele foto's. Dat dit ook in de zgn 'Guided Tours' op het programma staat, was duidelijk te merken aan de lading chinezen, ja ook hier, die verschenen aan het uitkijkpunt (idem aan 12 apostelen) Daarna doorgereden naar Warnambool, waar we opnieuw een Top Tourist camping opzochten en onze plaats reserveerden. Vervolgens gingen we enkele inkopen doen in de lokale Colruyt. Het plan was om zelf iets te maken. Uiteindelijk viel onze keuze op een diepvriesmaaltijd. Terug op de camping aangekomen gingen we ons vorig verslag op onze blog zetten. Het Qwerty-systeem(wat ondertussen wat begint te gaan) en de rare rode pc met vast toetsenbord maakten het ons niet gemakkelijk. Een half uur later stond het verslag erop en konden we gaan douchen en eten. Douchen ging goed (is hier op elke camping heel proper en goed voorzien), het eten was een andere zaak. De spaghetti van Nele was wel wat waterig maar smaakte nog. Mijn pasta met spek en kaas was minder. Kort gezegd, het was niet echt te eten. Resultaat: even later liepen we de straat op op zoek naar een kleine hap. De lokale Mc Donald's bracht redding. Wat hier opvalt, is dat elke gemeente/kleine stad een Hungry Jacks of Mc Donalds hebben, er overal een drive thru is en de de McDonalds meestal 24/24u open is. De liqor drive thru is hier ook een lokaal gegeven: je rijdt met je auto door een overdekte plaats, je kiest je dranken en een man bedient je gewoon. Na onze avondwandeling zijn we gaan slapen. De dag nadien zouden we inland rijden richting 'The Grampians'.
aangezien we een paar dagen geen internet ter beschikking hadden, nu wat verslagenvan een paar dagen. Maandaag zijn we opnieuw met de bus richting luchthaven gereden. Aan de bushalte zijn we aan de praat geraakt met een man en zijn zoon, die vertrekkensklaar stonden richting frankfurt. Deze man verzekerde ons alvast dat de great ocean road de 2e mooiste kustroute op de wereld. Eenmaalaan de luchthaven namen we de taxi richting apollo (camperverhuur). Na wat wachten en het zien van een verplicht filmpje hoe de camper werkt,vertrokken we richting Melbourne om onzekortingspass op te halen. De eerste verrassing kwam al toen we we zagen dat onze camper dan toch geen automatic was.... Dan maar schakelen met links ;) Al bij al verliep dat enorm vlot. Wat meer moeite hadden we met het feit dat de pinkers hier rechts van het stuur staan, waardoor al eens de ruitenwissers in de plaats werden opgezet. (en Nele greep al eens langs de verkeerde kant naar de veiligheidsriem ;)) Voor mij(Nele) begon meteen ook al een grote uitdaging, kaartlezen. In melbourne zelf zijn we niet zolang gebleven aangezien het daar veel te slecht weer was. We zijn dus doorgereden naar Geelong. Aangezien we geen kaart van Geelong hadden, heeft Bert met zijn charmes een vrouw gevonden die zelf voorstelde om ons met haar BMW voor te rijden. De taken waren dus mooi verdeeld: Bert de charmes en overtuigingskracht, ikde rijkunsten. Eenmaal onze camper geparkeerd zijn we snel de pizzahut in de buurt ingestapt. Dat was meer dan welkom na onze rit. Na een toch wel vrij koude nacht zijn we de volgende morgen (met jetlag, Bert zeker) vertrokken richting Torquay. Daar zijn ze het plaatselijke infopunt gaan bezoeken en kwamen we na een 3tal kwartier buiten met een hele hoop plannetjes en lijstjes met "must see". In Torquay zelf hebben we vooral de plaatselijke surfers bekeken, gegeten en kregen we een eerste indruk van wat ons nog te wachten stond. Daarna zijn we verder gereden op de GOR, richting Bell's Beach. Ook daar weer een hele hoop surfers op hoge golven in het koude water. Daarna doorgereden nr Anglesea, waar we de eerste kangeroos gezien hebben. Jammer genoeg bevonden deze zich op een golfterrein enmochten we niet van te dicht bij fotograferen. Echt indrukwekkend!! Daarna doorgereden naar het lighthouse in Aireys Inlet. Aangezien de toegang enkel begeleid kon, zijn we niet binnen gegaan. Daarna terug de GOR op en aangekomen aan de Erskin falls: mooie indrukwekkende waterval! De sfeer errond alleen al was geweldig. Natuurlijk was ik volledig buiten adem na het beklimmen van 220 trappen naar boven. Tegen dan was het al 17u en was het stilaan tijd om verder te rijden. We hadden besloten om te overnachten in Apollo Bay. Onderweg daarnaartoe zijn we nog een koala tegengekomen, maar doorhet drukke verkeer, waren we te laat om te kunnen fotograferen. Eenmaal aangekomen hebben we onze camper afgezet op de camping en zijn we gaan eten. 's avonds hebben we onze trip voor de volgende dagen wat gepland...
meer hierover een volgende keer als we meer tijd hebben en niet op een rode vaste publieke pc belanden.. dit is dus ook de reden dat we nog geen foto's kunnen posten, maar volgen later zeker..
