Ik had jullie nog wat meer beloofd over waar we nu mee bezig zijn..
12 januari (2 weken geleden) begon onze eerste dag in Little Steps.. Little steps is een prive-kleuterschooltje buiten het centrum van Xela. Het plan was om daar 2 maanden te blijven om mee te helpen, een beetje engels geven,.. Maar het schooltje bleek niet echt de juiste plek voor ons, we konden er niet echt iets bieden aangezien alles al tot in de puntjes geregeld was ( zelfs leerkrachten engels in de klasjes).. We bleven er dus maar een weekje en zochten daarna Caras Alegres op..
Caras Alegres (blije gezichten) is opgericht door enkele Hollanders en wordt gestuurd door een groep vrijwilligers. We konden er vorige week maandag aan de slag en hebben er nu dus ook weer een weekje op zitten. De vrijwilligers zijn er om voor de kinderen naschoolse activiteiten en workshops te organiseren. We knutselen, spelen, organiseren activiteiten, om de kinderen ( ongeveer een 90tal) van straat te houden en een leuke bezigheid te bieden na school ( ongeveer van 2 tot 5u). In februari komen er nog andere dingen bij zoals hulp in de klas, bijles geven,enz geloof ik. Voorlopig blijven we bij Caras voor een maand en zien daarna wel weer verder :) Het is echt leuk werken( beetje jeugbeweging achtig) en de kinderen zijn er superlief :)!
Voor de rest verblijven we nu weer op een kamer in het centrum van Xela, bij Icaro tours ( waarmee we de Santa Maria trotseerden ;) ) Over 3 weken gaan we voor enkele dagen naar Mexico om de grens over te steken ( aangezien we geen visum hebben)..
Voila, zo weetjet weer een beetje ;) Hasta Pronto!
Ondertussen alweer een eindje geleden dat we iets lieten horen op de blog.. Maar we leven nog steeds! ;)
Een eindje geleden zaten we dus nog in San pedro, aan het meer van atitlan.. Van daaruit zijn we naar chichicastenango geweest die bekend staat om zijn prachtige en vooral enorme markt! We zijn er maar een nachtje gebleven en reden daarna door naar Xela (Quetzalthenango).. En Hoe ?! Omdat we het ondertussen al een beetje gewend zijn, gezellig vinden en vooral goedkoop..kozen we weer om te reizen met een chickenbus.. Het is echter een goed eind van chichi naar xela! niet dat de rit ons verveelde..in tegendeel! Ik kan de rit het best omschrijven als een rollercoaster ofzo..echt een zotte bedoening!! Van begin tot eind moesten we ons zo goed als mogelijk vasthouden om niet van de ene kant naar de andere kant geplet en gezwierd te worden, terwijl de chauffeur op VOLLE snelheid door de bochten in bergen en dalen zoefde!
(Ik(eefje) richt mij nu even tot de mama : deze chickenbus kan je gelijkstellen aan jou allerergste nachtmerrie;)!)
Nuja..we deden zoals de rest "Fe en dio y adelante!" ("vertrouw op god en vooruit!" dit is wat in de chickenbussen geschreven staat..) en maar goed ook..we kwamen heelhuids toe in Xela :)
In Xela overnachtten we enkele daagjes in The black cat, een hostel waar ook veel andere toeristen toekomen.. (toch even vermelden : reuzegroot ontbijd inbegrepen!)
En dan nu even wat meer verwijzing naar de titel van dit verslagje..Santa Maria..
Ik weet niet waarom maar zaterdag schreven we ons in voor een Full Moon Hike bij het touroffice Icaro.. Dit hield in dat we om middernacht met shuttles naar de voet van de Santa Maria vulkaan gingen om deze dan ook bij volle maan te beklimmen.. Klinkt allemaal wel sjiek natuurlijk..daarom dat we ons ook zonder veel te twijfelen lieten inschrijven waarschijnlijk..(maar wat we nog niet op voorhand wisten is dat de santa maria guatemala·s grootste vulkaan is..)
We waren met een grote groep van 20 man toen we vertrokken aan de voet van de vulkaan.. Ik zeg wel : toen we vertrokken.. want het duurde niet lang of de groep begon in stukjes te vallen in het duister.. Opeens waren we nog met 5 toen het paadje wel splitste zeker.. De drie anderen besloten opt goeie geluk het rechtse paadje te nemen maar Nel en ik besloten (wijs:P?) om te wachten op Juan, een van de gidsen die normaal nog achterop kwam..
En daar zaten we dan..Nel en ik int donker op een vulkaan..helemaal alleen..en Juan?..die kwam maar niet.. Dus! We besloten toch maar om ook het rechtse pad te nemen en al snel zagen we dat het linkse pad eigenlijk naar hetzelfde eind leidde.. Typisch!
Nu..na een eindje bereikten we de rest van de groep die blijkbaar niet echt ongerust een pauzeke namen. Omdat het te koud was om lang stil te zitten besloot de gids die voorop liep om verder te gaan. We stegen .. en stegen.. en stegen.. (niet normaal steil niettevergeten) en na een eindje had deze beklimming de pacaya in lengte al overtroffen! Het was een echte grenzenverleggende test van onze conditie en alweer begon de groep stilletjesaan uit elkaar te vallen. Aangezien er maar 1 pad was besloot de gids om niet steeds te wachten maar ging hij door en liet iedereen op eigen tempo steigen.. Wat we nog steeds niet doorhadden is dat we nog lang niet aan de top waren..
Ik was al met een slecht gevoel in de maag vertrokken in de gedachte dat het wel zou overgaan maar integendeel.. Hoe meer we stegen hoe slechter ik eigenlijk werd..nuja de top wilden we kostte wat het Kottste bereiken:D Na een eindje waren we weer met ons tweetjes en werd het vooral voor mij een kotsende en hotsende tocht..niet dat dit echt fijne weetjes zijn voor jullie ;)..
Het klimmen werd echt zwaar en er kwam letterlijk geen einde aan! Na een goeie 4 uur ( als ik het mij nog goed herrinner) waren we op het punt om het toch op te geven aangezien de top nog steeds niet te zien was in de wolken boven ons.. Maar net op dat moment kwam Juan..Hup! solo diez minutos! was de boodschap en er was geen weigering mogelijk ( ook al had ik net tegen nel gezegd : wat hij ook zegt ik ga geen stap meer naar omhoog hoor!)
En daar gingen we dus weer..en daar kwam inderdaad de top in zicht:) De beloning was dan ook zalig : een warm kampvuur en hot chocolat! en dit alles terwijl we voor het eerst de prachtige kleuren van de zonsopgang konden beschouwen op de top van de Santa Maria! (7730 m waarvan we 1500 m bestegen hebben over een beklimming van 4a5u!).
Nu nog de afdaling.. Dit was ook geen lachertje ( alhoewel ) om weer naar beneden te komen via de smalle steile aardepaadjes.. Nuja..ook dit grote avontuur overleefden we weer heelhuids:) (als je de spierpijn achteraf er niet bij neemt!)
Voila..zo weetjet ook weer allemaal een beetje..
Voor de rest zijn we vorige zondag aangekomen in Little steps, het schooltje waar we 2 maand vrijwilligerswerk gingen doen.. De plannen zijn ondertussen al weer gewijzigd maar daar vertel ik de volgende keer wel meer over .. Ben het typen een beetje beu ;)
Eerst en vooral een gelukkig/fijn nieuwjaar, de beste wensen, al het goeds enzovoort.. ! De overgang van 2008-2009 werd in Antigua al vroeg in de avond gevierd, met straattheater, muziek, en zoals elke avond in Antigua hier en daar vuurwerk, alleen nu nog veeel meer!! Dansen doen ze toch niet zo uitbundig zoals we hadden gedacht, het werd dus eerder een rustig avondje...
En maar best want de volgende ochtend namen we rond 7 uur een shuttle naar een van de mooiste meren van de wereld, namelijk het meer van ATITLAN.. naar het dorpje Panajachel aan de rand van het idd reuzachtig en zooo mooi meer!! De rit van 2.5u was toch een beetje afzien, alhoewel we niet in een chickenbus zaten, maar wel hubbel de bubbel, omhoog - omlaag, fringen en terug aanzetten, echt om missselijk te komen voor de wagenzieken onder ons .. Maar zoals ik al zei, het meer en het tropisch klimaat maakt alles weer goed..
Na een nachtje goedkoop in panajachel te vertoeven -slechts 2.5 euro voor 2 personen- en een zalige bakker te hebben ontdekt; dag en nacht open met allemaal lekker koeken, 10 pistoletjes slechts 50cent! Hier merken we nog duidelijker dat het leven in Guatemala soms echt goedkoop kan zijn.
's middags waagden we het om een duikje te nemen in het meer.. We trokken heel wat volk en leken een ware acttractie voor alle guatemalteken! Plots doken er van alle kanten mannen En vrouwen op die subtiel bleven plakken om te zien hoe twee blanke mensen er in bikini uitzagen.. Dus vlug in het water was de boodschap!
De volgende ochtend sprongen we in een bootje (niet echt hoog, want we sjoolen hier natuurlijk telkens weer al onze bagage van voor en vanachter mee ) naar Santiago Atitlan..
Santiago is redelijk rustig, met vooral dagtoeristen.. We zochten de goedkoopste hotelletjes af en belanden in Chi nim ya, zoals ons boek beschreef, met een knoddig uitbaatstertje.
Die middag zochten we een plekje waar we rustig konden zwemmen en picnicken. Na een lange wandeling langs akkers, tuintjes, priveverblijfjes, rotsen, bos en vooral veel groen, kozen we het plekje in de achtertuin van een rijke Amerikaan, en zwommen we naar een aanlegsteiger die wat verder in het water dreef. Eindelijk alleen op de wereld..
De volgende ochtend namen we weer de boot naar onze volgende bestemming; San Pedro; ook gekend als het hippie dorpje, heel rustig, mooie straatjes, vriendelijke mensen...
San pedro heeft ook een mooi strand, gemakkelijk bereikbaar via een paadje (sommige mensen mislopen het paadje echter en moeten daardoor doorheen prikkeldraad, over rotsen en riet ). Het strand, ook de was- en badplaats van de bewoners, is een heerlijke verfrissing! (hier vallen we al een heel stuk minder op als toerist..)
Vanmorgen trachtten we de zonsondergang te zien, maar we waren net ietsje te laat wegens wekkerproblemen.. Toch konden we van een frisse duik genieten om wakker te komen!
Door al dat moois besluiten we hier toch nog 2 nachtjes te blijven...
(door kabelprobleemjes kunnen we de prachtige fotos nog niet meteen allemaal op de space plaatsen voor jullie maar we vinden er wel iets op..)
Hoi iedereen!
.. Maar zoals ik al zei, het meer en het tropisch klimaat maakt alles weer goed..
