Het verhaal begint in 2013, 10 jaar nadat dat onze pa was overleden, net op de eerste dag van de lente. Het is me nog steeds een raadsel dat een sportieve man van 66, die dagelijks fietste, wekelijks nog enkele toertjes ging joggen en tot enkele jaren voordien nog voetbal speelde, op zo'n korte periode door een onverklaarbaar ziekte aan ons onttrokken werd. Ik ben er zeker van dat wij samen de Camino hadden gefietst, als ik nog de kans had om het hem te vragen.
Zondag 7 juli 2013 is een datum die steeds in mijn geheugen gegrift zal staan. Door een ongelukkige val met de MTB brak ik mijn nekwervel (C2 of Hangman's fracture voor de kenners). Een drievoudige breuk die kon leiden tot een paralyse, volledige verlamming of in het ergste geval kon ik er het leven bij hebben gelaten. Dankzij de gepaste reactie van mijn collega's MTB'ers kreeg ik snel professionele hulp. Onze Lieve Heer vond dat ik nog een kans mocht krijgen en die heb ik met beide handen gegrepen. Na maandenlange pijn en revalidatie vreesde ik om ooit nog te fietsen. Wandelen leek me dus een aanvaardbaar alternatief.
Eind december 2013, na een toneelvoorstelling in de Roxy te Sint-Truiden, waar de echtgenote van één van de vrienden optrad, en na het nuttigen van enkele Duvels, worden de eerste ideeën geuit voor een wandeltrektocht met ons drie. Het plan werd gesmeed en resulteerde uiteindelijk in een wandeltocht in 2014 op de West Highland Way in Schotland. Enkele maanden na onze tocht vertrok mijn dochter als laatstejaarsstudent voor een wandeltocht naar Santiago de Compostela. Gebeten door de microbe van trektochten, was het voor mij duidelijk, Compostela zou ooit mijn bestemming worden. Ondertussen was de angst voor het fietsen geluwd en was ik opnieuw aan het rijden met MTB en racefiets, zij het met enige behoedzaamheid.
Na Schotland werd in 2016 een trektocht met de fiets uitgestippeld door 'Vijf Barbaren naar de Katharen' omdat men vond dat Compostela te lastig zou zijn. In dat zelfde jaar reed ik samen met mijn echtgenote de ViaRhona af met de fiets.
In juni 2017 kwam opnieuw Compostela even ter sprake, maar uiteindelijk beslisten de vijf vrienden om de Morvan te ontdekken per fiets.
De gedachte voor de Camino naar Santiago de Compostela was er en liet me niet los. Steeds meer krijg ik het gevoel dat ik me moet voorbereiden op deze tocht.
Waarom zou ik nog meer dan 10 jaar wachten tot mijn pensioen om hieraan te beginnen? Wie weet wat ondertussen kan gebeuren? Ik begon informatie op te zoeken, ervaringen van anderen te lezen en uiteindelijk praat je erover met je familie. In eerste instantie ervaar ik onbegrip van mijn partner en dat lijkt me eerlijk gezegd niet verwonderlijk. Ik wou de pelgrimstocht alleen fietsen en precies dat gegeven leek voor mijn wederhelft onacceptabel. Een maand van huis weg zonder vrienden die je onmiddellijk kunnen bijstaan mocht je in benarde situaties terechtkomen was ondenkbaar.
Wanneer je er met vrienden over praat, geven ze zelfs contactgegevens van kennissen die eveneens de Camino deden. Je neemt contact op met het Vlaams Compostelagenootschap, waar je hartelijk wordt onthaald en correct wordt geïnformeerd.
Eind 2018 ligt het boek 'Post voor Compostela' van Johan Swinnen onder de kerstboom en ik voel dat ook mijn familie stilaan in een acceptatiefase komt.
Ondertussen is er een periode van plannen en organiseren. Verschillende vragen moeten worden beantwoord: Ga ik met de tent of zonder? Welke route ga ik fietsen? Welke gemiddelde dagafstand kan ik aan? Hoeveel fiets- en rustdagen voorzie ik? Hoe kom ik terug (met fiets en bagage)? Waar en hoe vind ik een geschikte slaapplaats? Reserveer ik (alles) voor vertrek of ga ik voor het avontuur? Vooral voor dit laatste voelde ik me onzeker, maar de ervaringen van anderen hebben me hierbij goed geholpen.
Vandaag weet ik dat ik deze tocht alleen zal doen, langs Oude Wegen volgens de boekjes van Clemens Sweerman. Aangezien in Spanje meer dan genoeg overnachtingsplaatsen zijn en men in het Compostelagenootschap bevestigt dat ook in Frankrijk dit geen probleem mag geven, laat ik ook de tent thuis en tracht zo licht mogelijk te pakken.
Ondertussen heb ik mijn terugvlucht op 1 juni al geboekt. Een Camino van 31 dagen moet zeker haalbaar zijn. Voor de transport van de fiets en de bagage zijn er enkele Nederlandse bedrijven die hiervoor kunnen zorgen.
De grote dag komt snel naderbij. Op 1 mei 2019 vertrek ik. ... en ondertussen verder werken aan de voorbereiding van deze 2500 km lange fietstocht.
|
20/04/19 Stille zaterdag van thuis via Banneux naar l Abbaye du Val-Dieu.
21/04/19 Pasen Val-Dieu Aywaille
uitzicht in Limbourg
