Hij heet Brandaan van Clonfert en in de volksmond wordt hij de Zeevaarder genoemd 
Zijn oorspronkelijke naam was Brénainn mac Findloga ("zoon van Findlug") of Brénainn moccu Alti ("achterkleinzoon van Alti")

Het verhaal

De Ierse abt Brandaan, regent van 3000 monniken, las altijd veel over de wonderen van Onze Heer Hij las op een gegeven moment in een boek dat er twee paradijzen op aarde waren, dat er een vis bestond met een bos op zijn rug en dat Judas deel had aan Gods barmhartigheid, omdat hij op elke zaterdagnacht verlichting kreeg van zijn straf in de hel.
Brandaan kon dit alles niet geloven en heeft het boek in het vuur geworpen. Hierop kwam een engel van God en gebood Brandaan in naam van God om nu te gaan varen gedurende negen jaar, om na te gaan wat waarheid en wat leugen was in het boek.

Hierop liet Brandaan een schip bouwen, waar ook nog een kapel op gemaakt werd. Hij ging met 80 bemanningsleden en twee kapelaans op reis.
Op de dag van de afvaart, vond hij het hoofd van een dode man op het strand. Het was een zeer groot hoofd en Brandaan vroeg aan het hoofd wat hem was overkomen. Deze antwoordde dat hij vroeger ver de zee in liep (hij was wel honderd voet lang) om schepen te beroven, maar op een dag kwam er een vloedgolf, waardoor hij gedood werd.
Brandaan vroeg nu, of hij God moest bidden om de reus weer te laten leven, als deze Christen wilde worden. De reus sloeg dit aanbod af, zeggende dat hij dan weer moest sterven en dat hij nu minder gestraft werd door de duivel, omdat hij voordien nooit van Christus gehoord had en dus ook niet kon weten hoe hij had moeten handelen.
Hij was bang dat als hij het leven terugkreeg als Christen, dat hij toch weer de fout in zou gaan en hiervoor als Christen zwaarder gestraft zou worden.

Hierna vertrok het schip, maar al spoedig was er grote nood. Een wonderlijke draak of slang kwam met opengesperde muil op de boot af om het te verzwelgen. Op dat moment kwam er uit een wolk een dier, dat wel op een hert leek en deze verdreef de draak.

Na dit voorval werd de reis voortgezet, tot ze een kust ontwaarden. De Monniken trokken het schip op de kant en gingen het eiland op om hout te gaan zoeken. Toen ze begonnen te hakken schoot het eiland de diepte in, want het eiland was in werkelijkheid de rug van een enorme vis, waar bomen op groeiden.
Iedereen wist ternauwernood op het schip te komen en te ontsnappen.

Nadat ze haastig waren weggevaren, zagen ze een poos later een ijselijk monster uit de golven rijzen, half vrouw en half staart. Dit monster begon rond het schip te zwemmen, waarop Brandaan met zijn monniken begon te bidden. Hierop ging het monster vlak naast hun schip onder en konden ze verder varen.
Spoedig hierna kwamen ze bij een eiland, waar Brandaan veel zielen langs de oceaan zag lopen. Deze zielen moesten bittere kou weerstaan, maar ook grote hitte. Brandaan vroeg hen naar de reden en ze vertelden hem dat ze vroeger schenkers waren geweest, maar dat ze tijdens hun leven, als ze de armen te drinken moesten geven ze dit verzuimd hadden. Hierdoor moesten ze nu de hele dag met grote dorst langs het water lopen, zonder er van te kunnen drinken.
Ze vroegen Brandaan om voor hen te bidden, wat deze deed. Hierop werd door God toegestaan dat ze eenmaal mochten drinken. Hierop knielden ze allen voor Sint Brandaan om hem te bedanken.

Hierop ging Sint Brandaan verder en ondertussen schreef hij alles wat God hem liet beleven op in een boek.
Nadat ze waren weggevaren, kwamen ze in een storm terecht, welke het schip naar het noorden dreef, naar de Leverzee. Hier zag Sint Brandaan vele scheepswrakken liggen. Op een gegeven moment sprak een stem van Godswege en zei tegen Brandaan naar het oosten te varen. Er zouden in de Leverzee teveel stenen (magneten) liggen, die elk schip wat met ijzer was beslagen naar beneden trok.

De wind nam vervolgens het schip mee naar het oosten, naar een rots die opstak uit zee. Hierop zag Sint Brandaan een prachtig klooster staan. Brandaan klom hier alleen naar boven, naar het klooster.
Hier ontmoette hij zeven monniken, die in het klooster woonden en God dienden met toewijding. Hij hoorde van hen dat ze iedere middag hun eten - drieënhalf brood en een vis - werd gebracht door een duif en een raaf rechtstreeks uit het aardse paradijs.
Ze vroegen Brandaan of hij mee wilde eten, maar deze sloeg dit af, zeggende dat hij voldoende eten op de boot had. Hij vroeg de monniken voor hem te bidden, waarop een hemelse bode kwam met eten voor Sint Brandaan. Na het eten is hij weer aan boord van zijn schip gegaan.

Nu kwam er een zuidwestenwind die hen naar het noordoosten dreef, tot ze bij een rots kwamen die zo hoog was, dat de top niet te zien was. Op deze klomp steen zat een man alleen, die ruig behaard was als een beer.
Brandaan vroeg aan deze kluizenaar hoe hij daar kwam, waarop deze antwoordde dat hij bij het klooster hoorde waar Brandaan net vandaan kwam. Hij zat op deze steen een jaar minder dan honderd jaar en hij werd daar iedere dag door God van spijs voorzien.
Al die jaren had hij niemand gezien, Brandaan was de eerste. Deze vroeg de kluizenaar hoe het hem was vergaan. De kluizenaar vertelde dat hij ooit koning was, maar dat hij trouwde met zijn zus. Hij kreeg twee zoons bij haar. De eerste zoon had hij doodgeslagen en de tweede was door de bliksem getroffen. Hierna had hij ook zijn vrouw vermoord.
Om hiervoor boete te doen, was hij met een schip vertrokken om te gaan biechten bij de paus. Tijdens een zware storm was zijn schip met man en muis vergaan, maar hij wist deze rots te bereiken. Tijdens kou of storm kon hij schuilen in een nis. Hierop eindigde hij zijn verhaal en vroeg of Brandaan wilde vertrekken.

Sint Brandaan ging weer verder met zijn reis en stormen brachten hem nu bij een helleput, waar de zielen allemaal klaagden. Sint Brandaan vroeg aan de opzichter van de hel wat dat voor een lawaai was. Deze vertelde hem dat dit corrupte heren en lasteraars waren. Op deze plek werden dit soort zondaars gepijnigd aan hun tong.
De zielen vroegen Brandaan om voor hen te bidden, maar de duivel zei hen dat dit nutteloos was, omdat ze hier tijdens hun leven nooit aan gedacht hadden.

Hierop is Brandaan verder gegaan, maar door grote duisternis en een vieze stank, moesten ze stoppen. Hierop besloten ze er met een sloep op uit te gaan.
Ze kwamen bij een eiland, waar het schip niet bij had kunnen komen. Ze liepen langs een rivier naar een burcht die rijk versierd was. Al het houtwerk werd verhuld door een dikke laag robijnen. Overal waren kostbare kruiden en bomen. Ze liepen het kasteel in naar de grote zaal.
Hier werd een monnik door een duivel verleid om een mooie paardeteugel en bit te stelen.

Nadat ze dit kasteel verlaten hadden, zagen ze een nog fraaiere burcht staan, waar een krachtige oude man de wacht hield. Ook stond daar de engel Cherubin die niemand binnenliet. Alleen Sint Michiel mocht daar naar binnen, als hij een ziel begeleidde die naar de hemel ging.
Deze Sint Michiel greep een van de monniken en nam hem mee de burcht in, waarop Sint Brandaan besloot om terug te gaan, voor er niemand meer over was. Dit was namelijk de poort van het aardse paradijs.

Terug op het schip merkten ze dat de bodem van de zee van puur goud was. Nadat ze dit opgedoken hadden - waar ze later veel goeds mee tot stand hadden gebracht - hoorden ze een kabaal en zagen het bliksemen. Het was de duivel die de dief van de paardeteugel kwam halen. Deze werd nu door de duivel met veel geweld meegenomen.

Sint Brandaan wilde de monnik weer terug bij zijn bemanning en samen met de anderen bad hij tot God of de meegenomen monnik terug mocht komen, maar God zei dat de duivel recht had om zo te handelen. Hierop begonnen allen op het schip om de terugkeer te smeken, totdat God toegaf. De duivel was woest, maar bracht toch de monnik terug. Hij smeet hem hardhandig op het dek. De anderen herkenden hem nauwelijks, hij was smerig, zat onder het pek en onder de butsen en builen.

Toen Brandaan verder voer, kwam hij bij een dier, dat Sirene heet. Iedereen die het ziet of hoort zingen valt in slaap. Brandaan begon direct te bidden, want inmiddels sliep de stuurman al en het schip voer een brandende berg tegemoet.
Op dat moment kwam een kerel, lang en beroet de bergwand uit en schreeuwde dat ze zijn kant op moesten varen. Brandaan liet zijn schip die kant op varen, maar het bleek de duivel te zijn, die de teugeldief weer opeiste. Brandaan weigerde hem uit te leveren en beval zijn stuurman (die inmiddels weer wakker was) om terug te varen naar volle zee.
Hierop verschenen er nog meer duivels en deze zetten de achtervolging in op het schip, maar allen wisten te ontsnappen met Gods hulp.

Sint Brandaan stelde alles op schrift en hij dacht dat hij nu klaar was met de reis en weer mocht terugkeren naar huis. Maar een storm stak op en joeg hen ver weg over zee, tot ze bij een zee kwamen met vissen als kuddes vee. Brandaan dacht dat dit de Leverzee moest zijn. Hij wilde blijven om alles op te schrijven, maar de bemanning wilde verder, bang dat het schip beschadigd zou worden door deze vissen, maar Brandaan zei hen op God te vertrouwen.

Op een gegeven moment stak er een zachte bries op en zagen zij een monnik naderen op een drijvende aardkluit. Brandaan vroeg hem of hij iets kon doen, maar de monnik antwoordde dat hij hier al 99 jaar op dreef en dat hij gevoed werd door God.
Hij kwam uit de stad Vaserijn, waar men aan God geen boodschap had. Hiervoor heeft God de stad laten zinken en geen booswicht ontkwam aan de dood, behalve diegenen die God wilde sparen, die nu wachten op de dag des Oordeels in het klooster waar Brandaan al geweest was, of dreven, net als hij, op zee.
Hij zei Brandaan nu naar het noorden te gaan, waarop een felle storm opstak.

Door deze storm legde het schip in korte tijd wel duizend mijl af. Toen zag Sint Brandaan in de verte een naakte man, die op een gloeiend hete steen zal, terwijl de vrieskou hem in het gezicht blies. Voor hem wapperde een doek om het ongerief weg te blazen.
Brandaan vroeg hem wie hij was. Het bleek Judas te zijn, die omdat hij geen berouw getoond had en zelfmoord gepleegd had deze foltering moest doorstaan. Op zondag kreeg hij verlichting van zijn straf, maar hij zou spoedig weer gehaald worden door de duivel.
Brandaan wilde voor hem bidden, om hem nog een dag respijt te geven, wat hij gedaan wist te krijgen. De duivel was woest en verzekerde Judas dat hij hierna nog zwaarder gefolterd zou worden. Toen ze hem de volgende morgen kwamen halen, gebood Brandaan hen dat dit niet mocht gebeuren, maar de duivel lachte hem uit en ging er met Judas vandoor, waarop Brandaan de achtervolging inzette zo ver als mogelijk was.
Rook kwam uit zee, gruwelijk en goor. Ze voeren langs een rookgordijn naar waar een rots bleek te zijn. Ze hoorden een luid geklaag door iets dat op brandende vogels leek, totdat ze uit de berg een enorme vlam zagen komen. Hierop gelastte Brandaan iedereen om te gaan roeien om van die plek weg te komen. Het duurde twee jaar voor ze daar vandaan waren.

Uiteindelijk kwamen ze, doodvermoeid, bij een land Multum Bona Terre genaamd. De reizigers gingen hier aan land. Direct waren ze verlost van hun vermoeidheid en pijn. Ze zagen een enorme berg, waar een pad hen naar boven voerde. Op deze berg, de Mons Syone, zagen ze een burcht zo mooi en rijk als ze nog nooit gezien hadden. Ze gingen naar binnen en zagen de mooiste zaken.
Na een tijdje zei de verzengde kapelaan, dat het beter was om te vertrekken. Toen ze op hun schip kwamen, zagen ze opeens Walseranden anderen, die het schip niet meer konden bereiken. Walseranden hadden het hoofd van een zwijn, handen van mensen en poten van honden.
Sint Brandaan begon vanaf het schip te vragen, wie en wat zij waren. Hij kreeg als antwoord dat zij God beter kenden dan hij. Zij waren vroeger de engelen geweest van Lucifer, tot deze door zijn hoogmoed was gevallen. In zijn val heeft hij meegenomen. God heeft hen dit land gegeven als zoengeschenk, omdat zij zich afzijdig hadden gehouden van de strijd tussen God en Lucifer.
Brandaan zei dat hij in hun kasteel was, maar dat zij er niet waren. Dit kwam, zo zeiden ze, omdat ze hun land moesten verdedigen tegen duivels. Hierop vertrok het schip met de reizigers.

Toen zag Sint Brandaan een klein mannetje dat dreef op een blad en bezig was, zoals hij zelf zei, de zee op te meten door alle druppels te tellen met behulp van een pipet. Brandaan zei dat hem dit nooit zou lukken, waarop het mannetje antwoordde dat het Brandaan nooit zou lukken om alle wonderen van God te aanschouwen voor de dag des Oordeels.

Een tijdje later zagen ze een enorme vis voor zich uit zwemmen. Deze vis was zo groot, dat toen hij zijn eigen staart in zijn mond stak, het schip van Sint Brandaan in deze cirkel lag. Ze voeren op deze manier 14 dagen in de ring en iedereen werd doodsbang, maar Brandaan zei hen op God te vertrouwen. Op dat moment werd het windstil, tot er een windstoot kwam, waarop het schip wegschoot en de vis naar de bodem van de zee zonk.

Ze voeren ze verder, totdat ze van de zeebodem allerlei geluiden hoorden. Ze hoorden priesters zingen, paarden hinniken en hondengeblaf. Het vreemde was nu dat ze hier niets van konden zien.
Ze besloten het anker uit te gooien, maar deze werd beneden direct gegrepen en vastgemaakt. Zo lagen ze een tijdje te dubben wat ze moesten doen, tot Brandaan aan kapelaan Noë vroeg hoever ze met het boek waren, waarop deze antwoordde dat het boek inmiddels volgeschreven was.
Hierop werd besloten om het anker door te kappen en terug naar huis te varen.

Al snel hierna bereikten ze hun land. Het boek werd naar een klooster aldaar gebracht, waarop een engel tegen Brandaan zei, dat zijn reis nu ten einde was en dat aan hem nu de keuze was waar hij verder wilde leven, op aarde of in de hemel, waar zijn stoel al klaarstond. Hierop maakte Sint Brandaan zich voor alles klaar en zong zijn laatste mis en stierf. Op de plaats waar zijn lichaam begraven was bouwde men een kerk in zijn naam.

(bronvermelding: http://www.bertsgeschiedenissite.nl/ijzertijd/eeuw5ac/brandaan.jpg en http://home.planet.nl/~werff632/boeken/brandaan1.htm )

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team