1.   Kon jij je inleven in de personages? Waarom (niet)?
Ik vond het heel makkelijk om me in te leven in het boek van Federer, vooral omdat ik de sport ken en er al veel ervaring in heb. Ik ken alle spelregels zoals het moet en ken de gehele gedragscode. Natuurlijk kan je soms je emoties niet in bedwang houden en hier heb ik ook al ervaring in. Zo was het dan ook niet moeilijk om me in te leven in het boek.

2.   Vond je het boek duidelijk gestructureerd?
Het boek was zeer duidelijk gestructureerd. Het was makkelijk te volgen en te lezen. Alleen mag het niet te gestructureerd zijn en hier had ik soms wel wat last van. De hoofdstukjes waren niet te groot, dus was het wel makkelijk om af en toe eens te stoppen na een hoofdstukje. De schrijver gebruikt hier ook veel materiaal uit interviews, wat wel eens leuk is om te lezen en hoe Federer het letterlijk zegt.

3.   Vond je het taalgebruik van de schrijver gewoon, origineel, moeilijk, gemakkelijk, …?
Ik vond het een zeer gemakkelijk boek om te lezen omdat er veel gebruik werd gemaakt van korte zinnen. De schrijver schrijft wel redelijk formeel waardoor het boek iets minder persoonlijk wordt.

4.   Vond je de elementen in het boek die verassend, ongeloofwaardig, onrealistisch, humoristisch, schokkend ... waren?
Er waren niet echt speciale momenten waarvan ik echt verast werd. Dit vooral omdat ik alles ken in het tennis en omdat ik weet hoe het eraan toe gaat. Alhoewel ik wel verschoten was van Federer zijn perfectionisme. Hij vindt bijvoorbeeld dat er meer dopingcontroles moeten zijn en dat de spelers minder gebruik moeten maken van middeltjes zoals het hawk-eye. Dit is een elektronisch systeem dat je verteld of je de bal binnen of buiten slaat. Hij vindt dat alles door het menselijk oog moet worden bekeken, ookal gebeurt hier soms een fout in.

5.   Welke gebeurtenissen of passages maakten het meeste indruk op je?
Ik was redelijk verschoten dat Federer (zoals in het vorige boek ook beschreven) redelijk agressief was met zijn materiaal vroeger. Maar dit was gewoon het gevolg van alles te perfect willen doen. Dit was wel één van mijn favoriete passages.