Heb hier net ne hele tekst gemaakt over ons heerlijk weekend, Giel zijn eerste voetbaltraining, enz... En ineens alles verdwenen...
Dus effe alles overnieuw. In een iets minder ontspannen manier dan zojuist...
We zijn dus dit weekend naar het Grevelingenmeer geweest. Weekendje gedobberd op de boot van mijn zus. Genoten van het weer, het uitzicht en vooral van het ontspannen sfeertje. Terwijl het hier regende dat het goot, was het daar zalig weer. De eerste dag lagen we in Scharendijke, dan zijn we naar Port de Zelande gevaren en de laatste dag hebben we doorgebracht op een onbewoond eilandje. Spijtig genoeg waren er meer mensen op dat idee gekomen zodat we ons op zeker ogenblik bijna in lloret de Mar waande.
Spijtig genoeg komen aan alle leuke dingen een einde. Ook al suggereerde mijn neefje dat ik misschien eens naar Sita kon bellen om te zeggen dat ik hoofdpijn had.
Vandaag had Giel zijn eerste voetbaltraining. De nieuwe Beckham is a fact. Hij deed het ferm goed. Maar dat zal iedere mama wel vinden van haar zoon zeker?
Voila, morgen meer. En dan save ik alles per zin. ;-)
Hoi allemaal, Bedankt om onze blog te lezen. Allereerst zal ik ons eens voorstellen. Wij zijn een gezinnetje van 4 mensen. Kleine Giel van 5, Fleurtje van 7, tiener Silke van 13 en mama Nathalie die al jaren 30 is. Een heel gelukkig gezinnetje mag ik wel zeggen. We hebben al een paar tegenslagen gehad, maar dat heeft ons alleen maar hechter gemaakt. Al jaren loop ik met het idee een pleegkindje in huis te nemen. Een tijdelijke thuis geven aan kinderen die niet het geluk hebben om in een knus gezin te kunnen opgroeien. Omdat we vroeger zelfstandigen waren was dit niet echt een optie. Maar het idee bleef toch altijd ergens in mijn achterhoofd hangen. Een klein boekje op de toog bij bakker Marc en Cindy bracht het idee weer op de voorgrond: een infoboekje van pleegzorg Kaos in Turnhout. En na een goed gesprek met de kinderen, besloot ik om dan toch maar eens info in te winnen over het pleegouderschap. Na een eerste telefonisch contact werd ik uitgenodigd op een info-avond, waar de algemene werking van Kaos werd uitelegd en waar een pleegouder zijn ervaringen deelde met iedereen. En het enthousiasme was er nog steeds. Op 16 juli was er dan een eerste persoonlijk gesprek met een medewerkster van Kaos. Een supergezellig gesprek om ons gezin wat beter te leren kennen. Het klikte meteen en achteraf had ik er een heel goed gevoel over. Giel en Fleur waren wel teleurgesteld dat er uit de handtas van die mevrouw van Kaos geen kindje tevoorschijn kwam, want ze hebben de wildste ideeën over hoe dat kindje naar ons komt. Fleur vroeg op zeker ogenblik wel of ze ons kindje met de post gingen opsturen. 'Natuurlijk wel in een kartonnen doos hè, want in een omslag gaat dat toch niet hè mama.' Nu, in het kader van mijn kandidatuur moet ik een 'opdracht' uitvoeren: een week lang een dagboek bijhouden. Maw, een week lang geen pedagogisch onverantwoorde straffen uitdelen, kinderen niet op hun knieën laten zitten... ;-) Grapje natuurlijk. Ik wil maar zeggen, in een dagboek schrijf je natuurlijk alleen leuke dingen. Zeker in het kader van een eventueel pleegkindje. Vandaar het idee van deze blog. Een soort van dagboek, waarin iedereen kan meelezen, commentaar kan geven (negatieve commentaar vliegt er uiteraard meteen uit) . Een blog waarin ik mezelf kan zijn, waarin mijn vrienden zichzelf kunnen zijn. Bij deze, de officiële opening van onze BLOG... To be continued...
Een pleegkindje...
