De duisternis in de duisternis Verdwaald is het licht Verdwaald in dit dolhof van bestaan Mijn ogen zijn verblind Mijn handen vinden de begeleiding niet Mijn voeten zijn verstrikt in het niets om te kunnen verder gaan
Huilen wil ik maar mijn tranen zijn bevroren Mijn adem hangt vast in mijn ingebeelde wereld Mijn stem schreeuwd in het niets Enkel de echo weergalmt tussen twee werelden in
Luister luister toch naar mij Maar verdoofd zijn mensen oren Starend in de mist Mijn ogen zij breken als glas in duizend stukken Traag dwarrelen ze neer
Help me help me toch Puzzel mijn tranen bijéén Heel de wonde van verlorenheid Wees mijn licht Mijn warmte Mijn begeleider Maar vooral Mijzelf
