Zaterdag 13 augustus '05

Williams-Lake Powell

Ons ontbijt namen we in Route 66 Diner,een typisch jaren 50 restaurant.Het bestond uit French toast,cereals en natuurlijk pancakes. Om 8u20 zijn we dan vertrokken naar de Grand Canyon. De regenbui was weggetrokken dus was het een prachtige dag voor een helicoptervlucht.Op het vliegveld van Tusayan had men de keuze tussen verschillende maatschappijen maar we kozen voor Papillon,de grootste die de meeste helicopters hebben.Omdat de vlucht niet gereserveerd was moesten we anderhalf uur wachten tot het onze beurt was .Het wachten was zeker de moeite waard .Omdat er plaats was voor 6 deden we de vlucht met een spaans gezin met 1 dochter.Met knappe muziek op de achtergrond vlogen we over de canyon.Het was een kippevelmoment,echt indrukwekkend.Men heeft al zoveel foto's,films en dokumentaires op tv gezien maar men kan het toch nooit zo weer geven zoals men het met zijn eigen ogen ziet.We hadden enkel de pech dat ze onze commentaar in de hoofdtelefoon hadden verwisseld met het spaans en het andere gezin kreeg het nederlands.Het half uurtje in de lucht moest niet langer duren, want we werden een beetje misselijk.

Na een bezoekje aan het visitor center zijn we het park binnengereden.Dit national park is zeer goed georganiseerd met wandelpaden en view points waarnaar men met busjes kan rijden en zelfs een dorpje met supermarkt enz.Het uitzicht was indrukwekkend,men kan zo naast de afgrond wandelen maar daar had ik toch wel wat moeite mee.

Omdat het weer terug slechter was geworden met bliksem en een beetje regen hebben we het busje genomen naar Hopi Point maar zijn dan direct terug naar onze auto gekeerd. Om richting Lake Powell te rijden moesten we de oostkant van het park nemen . Onderweg was er een beetje sneeuw gevallen in de bossen.Nog even gestopt bij een oude indianentoren waaruit men beter de coloradorivier kon zien stromen in de diepte Het was nog een lange weg door Navajo indianen gebied, dat zeer dun bevolkt was .Het landschap leek net weggeplukt uit een western.We konden op elk moment een indiaan in vol ornaat op zijn paard tegenkomen.Om echte indianen te zien moest je stoppen bij de kraampjes langs de kant van de weg.Daar stonden Navajo vrouwen hun waar te verkopen aan voorbijkomende toeristen.

Het was al 7 uur toen we in Page aankwamen .Na onze incheck in het hotel zijn we gaan eten in het steakhouse aan de overkant van de weg. Omdat in de verte een onweer op komst was hadden we een tafel binnen genomen.Ons diner bestond uit steak voor Peter en Spare ribs voor Levi en mij.We hadden bijna gedaan met eten toen onze Levi plots een muis over de zetel achter ons zag lopen.Eerst dacht ik dat het om een grap ging, maar het was echt.De groep naast ons die nog moesten bestellen hadden het ook gezien en gingen al naar buiten.De serveerster deed een poging om ze te vangen maar zonder resultaat.De manager werd er bijgehaald maar die was zeer onvriendelijk ,(waarschijnlijk omdat we buitenlanders waren)Het leek wel de normaalste zaak dat er muizen over de zetels liepen in een restaurant.Na veel tumult hebben we toch vermindering op onze rekening gekregen,omdat men ons de tip had gegeven om bij het minste te klagen over service in restaurants, winkels enz in Amerika. Aan de receptioniste van ons hotel hebben we nog gevraagd of dit de normale gang van zake is in dit land .Zij vertelde dat een Amerikaan waarschijnlijk zijn rekening helemaal niet moest betalen, uit schrik voor een rechtzaak. Na dit tumulteuze einde van de dag toch nog lekker geslapen.

gereden deze dag

210 miles