Ik ben geopereerd aan mijn rechter enkel omdat ik al lange tijd last had van mijn voet bij overbelasting. Als ik bijvoorbeeld een hele dag in los zand had gelopen en over kasseien had ik 's avonds immens veel pijn.
Na enkele consultatie's bij de huisarts heeft hij me doorverwezen naar een orthopedist. Die me op zijn beurt doorverwees naar een orthopedist gespecialiseerd in voetpathologie.
Die dokter schreef voor om een ct-scan, mri-scan en botscan te laten maken. Zo gezegd zo gedaan dus.
Op 15 juni 2011 kwam ik op consultatie bij de dokter om de uitslag van die scanners te bespreken. En het zag er niet goed uit. Ergens in mijn voet bevind zich een extra botje dat daar niet zou moeten zitten en mijn spronggewricht zat vol cysten.
Ik had twee optie's: een kleine operatie waarbij enkel het kleine botje eruit gehaald werd of een grotere operatie waarbij ook mijn spronggewricht vastgezet werd met een schroef. Daardoor zou ik niet meer kunnen zwikken, wel mijn voet gewoon afrollen. Ik twijfelde erg tussen de twee, vooral omdat de dokter op voorhand zei dat de tweede keuze een zeer zware operatie zou zijn, maar met uiteindelijk een beter resultaat.
Omdat de kans groot was dat de kleinere operatie niet zou helpen tegen de pijn die ik had, koos ik voor de zwaardere operatie.
Na de operatie zou ik 10 weken in het gips zitten waarvan 6 weken niet steunen en 4 weken loopgips.
Meteen werd ook een datum voor de operatie vastgelegd: 15 juli 2011
