A walk to remember

Vandaag was een mooie dag. London Carter's vriendin zij dat ik een mooie jurk droeg. London Carter is de beroemste jongen van de school. Hij heeft heel wat probleem met de directie wegens slechte gedrag. Vaak wordt ik door hen uitgelachen, maar het gelach raakt mij niet aan. Na school vond de repetitie plaats. Ik was nogal aangenaam verrast toen ik zag dat London Carter aanwezig was. De rollen werden verdeeld. Het toneelstuk gaat over een liefdesverhaal tussen een jongen en een meisje. Ik kreeg de hoofdrol, namelijk die van het meisje. London Carter die er duidelijk tegen zijn zin zat kreeg de rol van de jongen. Het was dus de bedoeling dat wij een koppel zouden voorstellen in dat toneelstuk. De leerkracht vroeg London zijn rol even voor te spelen. Ik vond het eerlijk gezegd rampzalig! Aangezien ik al ervaring heb, heeft de leerkracht mij gevraagd een deeltje van mijn tekst voor te brengen. Op het einde van de repetitie stapte London naar me toe. Ik probeerde hem te negeren. Hij zei dat ik goed kon acteren. Ik bedankte hem en stapte verder. Hij vertelde mij dat hij verplicht werd door de directie om deel te nemen aan het toneelstuk. Ik verstond nu dus waarom hij aanwezig was.

Hij kwam voor me staan en vroeg me of ik hem toevalig hulp kon bieden bij het spelen van zijn rol. Mijn papa leerde me aan dat men altijd hulp moest bieden aan iemand die hulp nodig had. Ik twijfelde even, en stelde één voorwaarde aan. Ik zou hulp biden alleen als hij belooft nooit verliefd te worden. Hij lachte even en aanvaardde mijn voorwaarde. We hebben morgen na school afgesproken.