Sinds een maand hebben mijn man en ik een maltezerhondje in huis. Zijn naam is Speedy.

Hij is genoemd naar Herman Brusselmans zijn maltezertje in z'n boek 'Het oude nieuws van deze tijden'.

Als we gaan wandelen zijn er passanten die beweren dat hij het schattigste hondje is dat ze ooit hebben gezien en dat ontkennen we niet.

Ook heeft hij daarnet zijn eerste strontje gekakt dat verticaal blijft staan.

Uiteraard proberen we hem met de beste zorgen te omringen. Nadat hij mee op bezoek was bij Abba, de Laplandse hond, reed hij op zijn kussen.

Guy en ik besliste toen om uit te kijken naar een knuffeltje waar hij z'n gangen op zou kunnen gaan. We vonden een beertje met een gekke platte staart en noemde haar Wiske.

Ik zou niet graag in Wiske haar plaats zijn. Als Speedy haar neemt, houdt hij geen rekening met waar haar ogen zijn, laat staan dat ie zich bezighoudt met wat haar genot schenkt.

Het meeste van de dagen ligt Wiske er maar bij, helemaal getraumatiseerd maar ja, alles voor ons mooie lieve hondje.