|
Pheebee was een teckeltje dat ervoor zorgde dat je als mens alert bleef. Een boterham had zij meestal in haar bek voor je nog maar een aanzet kon geven naar het zelf verorberen van dat stukje voedsel. Sokken vond ze zeer fijn om te stelen en handdoeken die op hondhoogte hingen, nam ze ook gretig mee. Dan trippelde ze uit de badkamer met een handdoek die zo zwaar was dat haar achterste pootjes soms even van de grond kwamen maar ze hield vol. Ik woonde mede bij haar en maakte er een wedstrijd van, telkens hing ik de handdoek terug. Ik wist dat het niet meer was dan een wedstrijd want ze hield gewoon vol.
Suzy, het baasje van Pheebee hield op haar beurt vol met elke dag stofzuigen, ze wilde, terecht, niet dat hondenharen zouden domineren. Pheebee en ik konden gelukkig wel onze angst delen voor het geluid dat die Dyson maakte.
Ik belde Suzy net en het lichaampje van kleine Pheebee, uit het asiel afkomstig, wordt momenteel gecremeerd. Ik heb drie kaarsjes voor haar branden. Voor een mens is eentje genoeg. Voor een diertje dat een leven aan verregaande deugenieterij, trouw en liefde heeft gewijd, zijn drie kaarsjes meer op z'n plaats.
|
