Er was eens een project dat niet goed dreigde te lopen door geslotenheid, in het begin zat ik erin en probeerde ik het één en ander duidelijk te maken maar na enige tijd wilde ik eruit, ook gewoon om fysieke redenen. Het verband bleef omdat het een kankergerelateerd project is en mensen vergeten dat ik geen kanker ben. Ze blijven ervan overtuigd dat ze me kunnen helpen op een manier die ik zelf nog niet ken.
Stress kwam via de mailbox en samen met iemand anders reageerde ik op, toegegeven, een eerder uitgesproken manier. Meer stress kwam via de mailbox tijdens mijn chemo die palliatief werd toegediend.
Volgens die bewuste mail heb ik schuld aan dingen en heb ik te weinig rekening gehouden met mensen die eens een notie van hetzelfde lot hadden als ik, voor zover ik kan volgen.
Laat me zijn, ik blijf nog even hier.
|