|
Het was moeilijk om mezelf uit bed te sleuren. Kanker knaagt, bestraling maakt weefsel versteend en dat voel je. 's Avonds zou de cinema me goed doen. Ik telefoneer even naar Guy om te vragen of ie het ziet zitten om naar de film te gaan 's avonds. Na geen verbinding te hebben, wordt er door mezelf inwendig gevloekt tegen mijn netwerkbeheerder. Het lijkt me erg straf dat deze keer m'n rekening niet betaald zou zijn.
Een sms bereikt m'n eventuele bioscoopdate wel. Blijkbaar zijn er aanslagen geweest in Brussel en hij werkt daar dus is nog niet eens zeker van z'n terugkeer naar Mol. In de namiddag rond 16u krijg ik een oproep van een nummer die ik niet ken. Een beetje ongerust neem ik op, blij dat Peggy het is, dom dat ik haar thuistelefoonnummer nog niet had opgeslagen.
Ze vroeg ofdat ik het al wist. Steven is dood. Het had niets met Brussel te maken, enkel hij weet precies waar het wel mee te maken had en dat blijft zo.
|
