De eerste analyse via computer vertelde dat er best wat organen belast zijn en dat mijn lichaam een tekort aan vitamine B12 heeft. Vitamine B12 had ik op die moment inderdaad tekort, dat vertelde de oncoloog in het ziekenhuis me even ervoor ook en ik was te lui geweest om nog een spuit te laten zetten. Daar kon ik best mee beginnen dus, Eli kwam de spuit later die week zetten dus dat was in orde :-)
Verschillende supplementen kreeg ik mee naar huis, ik mailde de samenstellingen ervan door naar de dokter, die ze doorzond naar de apotheker. Met de chemo en bestraling die ik zou ondergaan gaven deze stoffen geen oorlog.
In praktijk is het onmogelijk om de supplementen naar aanraden te nemen merk ik wel. 3 keer per dag zou je deftig moeten eten om de spullen erbij in te nemen. 2 keer per dag eten kan m'n lichaam nog verdragen maar 3 keer is te veel. Ik ben sowieso vaak niet thuis wat de logistiek vooral rond de poeder moeilijk maakt. Soms had ik bij de start moeite om ze dan überhaupt te nemen maar ondertussen heb ik me verzoend met het feit dat 2 keer per dag beter is dan helemaal niet.
Het is helaas vrij onmogelijk om te zeggen ofdat het verschil maakt. Momenteel ben ik 4 maanden zonder chemo en dan voel je jezelf meestal smakelijker. De vitamine B12 had ik sowieso nodig. Met visolie had ik al goede ervaringen dus dat was sowieso een goed idee om terug te beginnen nemen. De therapeut gaf me trouwens een veganistische omega 3-6-9 olie die m'n maag spaart waar ik erg content over ben.
De frequentiedruppels zijn plezant om te nemen omdat het water in uw mond druppelen is en da's zo een speels gebaar om te doen.
Er is helaas wel degelijk een probleem rond communicatie en het bewaren van gegevens binnen het centrum waar ik geweest ben. Zo kwam ik twee sessies geleden te weten dat er helemaal geen kanker in mij zit. Soms uit zich dat wel in een compliment. Het schijnt dat de meeste mensen in een soortgelijke situatie als de mijne minder levensenergie uitstralen. Is die energie dan meer iets dat ik zelf creëer?
De PET-scan in het ziekenhuis gaf ondertussen gewoon hetzelfde beeld dan anders, enkel met de tumoren een tikkeltje groter.
Ik ben tot een ultieme test gegaan. Ik voelde al enkele weken kortademigheid waarvan ik niet wist hoe die te verklaren was. Voor het te erg was, zou ik er niets aan vertellen aan iemand in m'n omgeving omdat een mens dan ongerust wordt. Oorzaak kon volgens mij gaan van vermoeidheid door bestraling enz. tot ontsteking maar ook voelbare tumorgroei leek me reëel. Ik werd in de bodyboost aan de machine gehangen die frequenties bijstelde en de therapeut vertelde me op welke organen die had gewerkt. Mijn longen werden niet genoemd.
De huisarts stelde later, na een foto en bloedtest, een longontsteking vast waar ik na 6 dagen antibiotica beter van was. Gek hoe het systeem goed is in vitaminetekorten herkennen maar slecht in acute problemen opsporen.
Voor de rest kan ik niet ontkennen dat ik me redelijk energiek voel, net wat ramen gewassen heb en meteen naar de winkel wandel na de vloer gekeerd te hebben. Enkel het idee dat ik ook kan bezig zijn met de opbouw van m'n cellen en niet alleen hoef te focussen op de afbraak, doet me goed. Het feit dat dit met ingezameld geld kan heeft het mogelijk gemaakt. De stress die zou ontstaan als ik dit van m'n uitkering moest betalen zou in de weegschaal te zwaar hebben doorgewogen.
|