Ze zeggen dat m'n lichaam 22 keren bestraald is. Omdat m'n hoofd naar beneden gericht lag, heb ik er niets van gezien. De geluiden van het toestel zijn me niet erg vertrouwd, ik weet van niks maar het zal dan wel zeker.

Zo weinig mogelijk contact leggen met de zieken is me gelukt al vang je steeds wel zinnen op:

- We mogen content zijn dat we mogen komen. * Zo is dat.

- Cover van een boek dat een vrouw aan het lezen was in de wachtzaal: 'Wonderen gebeuren.'

Conversaties bij de dokter waren van deze aard: 

- Hoe is de samenstelling van uw stoelgang?

* Vrij gewoon.

- Is het dan niet platter dan anders?

* Nee, eerder gewoon.

- Is het dan echt zoals voordat u bestralingen kreeg.

* Ja, eerder wel. Er zijn daar geen problemen mee, mijn stoelgang is gewoon.

- Hoe is het met de vermoeidheid?

* Met de vermoeidheid is het goed waardoor met mij wat minder.

- 'Verwerkingsstilte van 3 seconden.' Vaag lachend: Ah ja, zo.

Dit alles gebeurde dan tijdens een zoveelste hormonale verandering die eigenlijk een mini-puberteit was.