Een vreemd verhaaltje

Inhoud blog

	Speedy en Wiske.
	Daglicht in het nachtsprookje.
	De strijkparelprinses.
	Kunstminnares...
	Nou zeg...

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

28-10-2013

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Complexiteit.

Ik kwam binnen, gebracht door Thierry, groette Rein en keek rond naar bruikbaars. Alze kik zou mogen kiezen zou 'k die met zijne grote bril pakken. Maar de rest van de mensen in de groep bleken ook interessant hoor. Gelukkig maar. Vijf dagen op elkaar aangewezen zijn is wel een tijdje.

In de kamer op je eentje kan je natuurlijk ook wel dingen aanvangen. Al is het koud met het raam open en de zee die waait. Zonder vibrerend dier en ademende mens in bed slaap ik uiteraard nog wel zalig in. Alleen zijn is niet eenzaam. Tijd om te denken maakt conversaties in mijn hoofd. Regelmatig kijk ik in de spiegel en moet ik enorm lachen om mezelf.

De laatste tijd lijk ik een soort Forrest Gump. Deze week kwam 'k aan tafels te zitten bij mensen van Rotary club Oostende alsook heb ik samen gegeten met de man van Kommil Foo die haar op zijn hoofd heeft.

Hij leek zich oprecht te verbazen over het feit dat ik nagedacht had over het openen van een sekslijn om bij te verdienen, terwijl dat op zich toch niet onlogisch is. Momenteel zou ik zulk iets niet durven omdat het moeilijk is om op mannen hun specifieke vraag in te spelen.

Ze kunnen je bijvoorbeeld vertellen: 'Ik heb daarnet mijn vrouw betrapt met een andere man in ons bed en omdat ze boos was dat ik naar haar loerde, strafte ze me.' In dit geval is het niet aangewezen om te vragen hoe het met hem is. Je moet verder bouwen op de situatie en zijn specifieke behoeftes ontdekken.

Te complex. Bovendien krijg ik alles wat ik wil en kan ik niet zeggen dat ik iets essentieel mis, integendeel. Behalve Michèle.

Geef hier uw reactie door