Een vreemd verhaaltje

Inhoud blog

	Speedy en Wiske.
	Daglicht in het nachtsprookje.
	De strijkparelprinses.
	Kunstminnares...
	Nou zeg...

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

18-02-2013

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Koude met gedachten.

Ja mannen, het is ne triestige tijd. Deze week stond ik in de wereldwinkel en Leen en Agnes waren er ook. Zo konden we met drie een depressief praatje maken en dat deed deugd. Persoonlijk zat ik twee dagen geleden op mijn tandvlees. Het deed haast pijn om mijn tanden te poetsen. Soms heb ik dat, die algemene overgevoeligheid. Haast te veel dat je kleren je huid aanraken.

Zelfs één van de lichtpuntjes deze week was een beetje dubbel. Ik ga op bezoek bij Kris, hier kijk ik steeds naar uit. Sinds ik eens kanker bleek te hebben, leerde ik haar kennen. Een heel leuke mevrouw die enorm snel is van begrip. Een tijdje terug dronken we samen wijn op haar terras terwijl de beiaard van Mol ons zijn mooiste klanken onthulde. We hebben beiden steeds verhalen te vertellen. Deze week ging ik samen met mijn mama op bezoek bij Kris zodat ze wat meer kon vertellen over de palliatieve zorgen die ze nu thuis krijgt. Kris kan niet meer blijven leven. Die optie is er niet meer. Waarschijnlijk zal haar overlijden het gevolg zijn van een hartstilstand. Kris haar hart werkt niet voldoende meer.

Ondertussen is Kris haar schoondochter zwanger. Ze krijgt normaal samen met Kris haar zoon een gloednieuw kindje in juni. Daarom gaat de grootmoeder in spé volgende week een doos maken met informatie over zichzelf, gericht aan haar komend kleinkind.

Kris voelde wel dat er een bestaan is en dat je er ergens een kleine radar in bent. Je bent één kleine schakel als mens, zei ze. Ze had het gevoel dat de dingen zonder haar ook wel zouden draaien. Maar toch, Kris samenvatten in een doos. Geen idee hoe je daaraan begint...

En mijn lichaam, dat lijkt gemaakt om de dokters te verwarren. Bij een kleine uitzaaing in mijn rechterlong vorig jaar, vond de dokter het eerder vreemd dat de tumormarkers in mijn bloed niet gestegen waren. Maar ach, uitzaaing eruit, tumormarkers laag, goed nieuws.

Momenteel stijgen die tumormarkers wel terwijl er in mijn longen of lever niets groeit. Ja zeg, heb dat voor. Over twee weken ongeveer ga ik wat meer weten omdat er dan een scan is gedaan van mijn gehele lichaam.

Wat ik momenteel informatief weet:
- Tumormarkers in je bloed kunnen ook een aanduiding zijn van ontsteking en zijn niet 100% betrouwbaar ivm opsporing naar kwaadaardige ziektes.
- Behalve naar lever en longen, kan darmkanker nog uitzaaiien naar de buik, het buikvlies, de botten of de hersenen.

Wat ik momenteel intuïtief weet:
- Het heeft geen zin om vooruit te denken.
- Mijn extreem lieve poes en enorm geweldig leuke vriend willen samen met me rusten, het is nacht.
- Mijn buik zal altijd wat gevoeliger zijn waardoor ik soms uit mijn dagelijks/nachtelijks ritme ben en nog gevoeliger ben voor allerlei invloeden.

Dat alles samen maakt voor mij de conclusie dat ik kleine dingen moet plannen die me gelukkig maken. Daarom is mijn schattig hondje bij me (hij woont bij mijn mama op andere dagen). Ik heb een gelaatsverzorging bij Inge geboekt die mij en m'n huid hoogstwaarschijnlijk enorm veel deugd gaat doen. Voor de rest moet ik veel films zien, zoals Séraphine (de Senlis) vorige week. En gek dromen 's nachts, zoals gisteren, toen ik net bevallen was van Miel en meteen daarna naar de cinema ging. De naam Miel heeft als oorsprong mijn liefde voor honing.

Een goede nachtrust toegewenst!

Liefs

Veerle

Geef hier uw reactie door