Met je grote ogen kijk je me aan.
Waarom jij, Waarom moet je nou gaan?
De tranen rollen over mijn gezicht, het afscheid doet zo'n zeer.
Zacht voel ik je snuit, nog 1 keer aaien, het was zo fijn.
Met je been omhoog getrokken van de pijn, eet je nog een appel, wat gras.
De prones is slecht: Pijn,Pijn,Pijn
Kans op genezing is er niet, of veel te klein.
Nu is onze tijd samen ten onder gekomen.
Vaarwel liefste paard, het paard van mijn dromen.
Vaarwel, de laatste kus op je neus.
Ik weet dat je het begrijpt:
Ik had geen keus...

2 grote zwarte paardenogen
kijken je vol verwachting aan.
zou het baasje vandaag nu eens,
met mij uit wandelen gaan?
of pakt hij die ene fijne borstel
om me eens leker te krabben ?
of komt hij gezellig eens
een tijdje met me babbelen?

2kleine lieve kinderhanden
aaien het paardje over z'n neus.
een stemmetje fluistert zachtjes in z'n oor:
"je bent de mooiste,heus."
tien allerliefste kindervingers
aaien het paardevel.
"ik ben zo blij dat jij bestaat,
lief paardje, dank je wel."