soms heb ik van die buien, en heb ik zo zin om te huilen; zelf niet weten waarom het klinkt mss heel dom ;
soms heb ik het gevoel, ik kan het niet meer aan loop allemaal naar de maan, maar ik wil er echt voor gaan ik wil alles van de baan
ik wil er zijn voor mijn kinderen ook al blijft alles nazinderen soms doet het zo een pijn omdat ik niet dicht bij jou kan zijn
alles heb ik ginder achtergelaten het kostbare doet me pijn gewoon omdat ik niet dicht bij je kan zijn ik heb maar een groot gemis en dat is de afstand die er tussen ons is
soms wil ik er wel over praten maar heb ik de indruk dat sommige denken, ze is weer aan het zagen dan is het misschien al beter dat ik zwijg en gewoon in mijn eigen wereldje blijf
de herinneringen aan jou die doen me nog dagelijks zo een pijn daarom is het fijn dat ik soms eens bij jou kan zijn
zou je mij nog herkennen, als ik later in de hemel kom; zou je je nog herinneren dat ik je mama ben ... vraag ik me soms wel eens af .
zou ik je nog herkennen, als ik later in de hemel kom zou ik onmiddelijk weten dat jij mijn dochtertje bent ... vraag ik me soms wel eens af.
soms spoken er van die rare gedachten in me rond soms denk ik , hoe kom ik aan die vragen maar terwijl zit ik met tranen in mijn ogen stiekem over ons te dromen.
