Hoi hoi, een weekje voor de start kom ik toch nog even piepen... 2013 is zeker het jaar niet wat ik ervan verwachte of misschien gehoopt heb. Als ik mijn doelstellingen bekijk zal ik ze niet halen, maar toch kijk ik uit naar volgende week zondag, Zal wel zonder mijn lieve man zijn want hij "is meer een fietser". Jammer
Niet het grote doel, niet de lange afstand maar heb toch beslist om mijn pkd kaart kenbaar te maken.
Het is echt nodig, het kan toch niet zijn dat we zo blijven stil staan in het onderzoek. Ik snap het niet en het frustreert me. 8 jaar geleden stonden we dicht bij een oplossing 8 jaar later staan we nergens ondertussen tikt de klok in ons nadeel. 4 /5 van ons gezin is in preventieve behandeling, meer kunnen we niet doen. Het beste nieuws dat we momenteel kunnen krijgen is dat er niets veranderd is, maar dat is niet zo, er verandert altijd wel iets, en nooit is dat goed nieuws.Matthis maakt zich zorgen, weet niet goed waarom. Ik ben heel slecht in relativeren van zaken die ik zelf niet in de hand heb? Hanne en Lucas zijn dolgelukkig om dat ze ""eindelijk een pilleke mogen nemen zoals grote broer". Ze horen er ook bij nu.
Ikzelf vind dit schrijnend en zo absurd, maar het is niet anders. Waar gaat dit naartoe? waar zullen we stranden? Ik heb het gevoel dat ik blij moet zijn dat ik het niet weet.
Even terug naar zondag, ik zal hem uitlopen, ondanks de magere voorbereiding en als ik moe ben dan zal ik denken aan mijn man en lieve kinderen die het vaak moe zijn om naar de dokters te gaan maar ook volhouden.
