Zo meteen vertrek ik naar een vriendin in Melle. De enige waar ik nu nog bij terecht kan, aangezien mijn Gentse leven zowat aan dingelen is. Blijkbaar heb ik het weer goed verprutst en zijn de vriendinnen waar ik anders zo op kan steunen het nogal beu. Ik vind het niet zo erg, maar het stomme is dat ik over twee weken naar dezelfde school moet als waar al die vriendinnen dus ook zitten. Mijn Nederlandse leven integendeel is top de laatste tijd! Ik moet me nergens druk om maken en kan gaan en staan waar ik wil. Vanavond is het het afscheidsfeest van mijn zus, ze vertrekt een jaar naar Mexico.. Ik ga ze zo hard missen, daarom heb ik niet zoveel zin in vanavond. Maar gisteren heeft een vriendin uit mijn Nederlandse leven beloofd dat we morgen schoenen gaan gaan shoppen, dat maakt me dan weer blij. Eigenlijk kan ik die vriendin geen vriendin noemen, het is nogal ingewikkeld maar soms vind ik dat zij eens naar mij mag stappen en niet ik altijd naar haar. Gisteren was het wel leuk, ze vroeg me of ik mee wou gaan wandelen met haar hond en we hebben het ontzettend leuk gehad, nu ja ik toch! Op die momenten voel ik me altijd zo intens gelukkig, met iemand op het prikkende gras zitten met uitkijk op het meer waar we zeilen, praten over niks speciaals en toch het gevoel hebben dat je je hart kan uitstorten. Super, voor die momenten leef ik.
