Mijn bed is koud en leeg, net als mijn hart. Ik hoor mezelf lopen, het is er nu al zo stil, de eenzaamheid leeft in mijn hart. De woorden die men mij toeriep, ze laten mij gebroken en met veel vragen achter in het lege huis. Mijn hart dat nu gebroken is, ligt met vele scherven op de grond. Alles wordt in mijn schoenen geschoven, en waarom??? Waarom ziet niemand het dat het probleem grotendeels bij jou ligt, ik ging niet gokken, ik ging niet alleen op stap????? Ik wilde enkel maar het geluk terug, maar ik moet toegeven, ik was gewaarschuwd maar gaf je toch een kans om iemand te mogen zijn. Een kans om je te bewijzen dat je meer in je mars had dan drinken, snuiven en gokken.Dacht je echt dat ik niet doorhad dat er meer aan de hand was, en dan nog op de dag van je eigen dochter haar doopfeest. De aggressie die had toen Lisa die fles open deed, de cola overal in het rond spoot . Ik vond het grappig, maar jij moest nodig tonen wie je was. Dan de dag dat we jou naar het ziekenhuis in Tielt deden, wat was daar dan allemaal gaande? Wat wilde je bereiken met je ouders? Je hebt je kans verkeken ik heb geen zin meer in de spelletjes die je speelt, ik heb je bijna 2 jaar lang kansen gegeven. Inderdaad niemand gelooft me je bent geslaagd, zelfs tot in mijn familie heb je van uw leugens de mijne gemaakt. Toen moest ik open geweest zijn, maar ik zweeg en waarvoor???? Voor jou omdat ik van je hield, niet om wille van een ander zoals ze zeggen. Maar goed ik weet wat er is gebeurd, ik weet meer maar ik zal eeuwig zwijgen nog een laatste gunst. Ik heb gedaan wat ik kon, ik probeerde je de mooie kansen van het leven te geven. geen drugs , geen gokken meer, met verstand iets drinken. Maar je nam ze niet, je deed liever verder zoals toen. Je had liever deze aandacht dan een gezonde aandacht. Wel aub , je hebt ze neem ze met beide handen. Maar aub sleur mijn oogappel niet mee met je problemen, mijn kind verdient een mooie toekomst net als de andere 2. Evenveel geluk en liefde wens ik hen allen toe
