Wat een hondenleven. Is het echt zo erg om hond te zijn?
25-10-2015
Mee met de fiets.
Hallo ... hier zijn we weer.
Laura, June en ik zijn terug van een kleine fietstocht ... en ja June kon mee want we hebben gisteren een fietsmand geïnstalleerd. Deze moesten we wel opzij vastmaken want vooraan was er geen ruimte genoeg. Af en toe waren we wel bang om onderweg deze mand te verliezen. June genoot er in elk geval van. Eigenlijk heeft ze wel geluk dat ze zo klein is, ze kan en mag bijna overal mee naartoe. Voor Lexy is het soms wat moeilijker want deze krijgen we niet mee in een fietsmand, deze zou afkraken en dat zou echt geen leuke ervaring zijn voor onze Lexy. Ter compensatie heeft Laura er dan wat extra mee gespeeld voor we onze tocht inzetten.
Op de foto kan je zien hoe June opzij in haar mand wacht tot Laura begint te fietsen. Heerlijk toch !
Vandaag mocht onze kleinste uk voor de eerste keer in bad, wat je al een bad noemen kan. Ik had de wastafel half gevuld met wat lauw water en daar wat puppyshampoo ingedaan. Heel voorzichtig voelde June met haar pootjes aan het water, want June is er zo eentje dat haar pootjes niet graag door de plassen laat gaan en er eerder langs stapt dan in ( ik ben daar niet rouwig om want dan blijft het binnenshuis proper); Eens haar eerste pootje het water had aangeraakt, volgde al snel een tweede ... dan een derde en een vierde. Et voila ... daar stond ze dan. Het badje duurde welgeteld één minuut want zo een klein hondje met nog korte haren is snel gewassen. Eens gewassen, rolde ik ze in een warm dekentje zodat ze een klein dutje kon doen. Ze genoot er erg van ( ook natuurlijk van de extra aandacht die ze kreeg). Nadien trok ik haar zondagskleedje aan waarvan ik jullie binnenkort een foto toon, het is een echte strekebees ...Alhoewel, ze loopt waarschijnlijk liever zonder al dat ornament rond maar haar baasje ziet dat nu eenmaal graag (Laura) en ik vind het best grappig. Wat ze allemaal voor die honden hebben, je kan het niet bedenken of ze hebben het.
Zo dadelijk moet Laura twee toetsen voorbereiden en zal ik haar even moeten begeleiden want anders is ze meer met haar hond aan het spelen dan haar gedachten bij haar les te houden.
Zit er dan toch een klein bengeltje verscholen in June?
Weer een dag voorbij. June was vandaag erg druk en niet zo flink. Ook al heeft ze grote oren, deze dienen eerder ter decoratie dan dat ze horen. Luistern is niet haat sterkste kant. June is klein, ziet er uit als een hulpeloos engeltje, maar niets is minder waar.... Laura, haar oma en Kurt konden dit ondervinden. June beet namelijk elk van hen in de neus om ze letterlijk bij de neus te nemen. Als ze iets niet graag heeft, laat ze dat met die kleine tandjes van haar onmiddellijk voelen. Ik heb ze dus moeten straffen want zo een gedrag tollereren we hier niet. Het grappige is dat ik de enige ben waar ze niet naar bijt ( ze zal niet durven...)
Nu ligt ze hier heel lief naast mij in de zetel met haar blik naar Lexy gericht.. Ze wil namelijk niet dat Lexy haar plaats afneemt. June is een pittig en vinnig hondje dat van zich af bijt. Best grappig om te zien, maar niet altijd even leuk. Zo moet ik vreselijk aandachtig kijken waar ze is wanneer ze s'avonds in het duister buiten loopt om haar behoeftes te doen. Ze is klein en zwart dus je ziet haar bijna niet lopen.
Sssst.... ze slaapt, ik ga haar laten slapen.... tot één van de dagen!
Hoi hier zijn we weer met een nieuw bericht. June is uitgeteld en is net gaan slapen. Ze slaapt in haar eigen bedje op de slaapkamer van Laura. We hebben afgesproken dat June bij haar op de kamer mocht slapen zolang ze in haar eigen bedje blijft liggen... zo niet dan verhuist June naar de bench in de woonkamer.
Vandaag was het best een dagje met veel indrukken voor onze kleine uk. Maar ze heeft er zelf voor gekozen want Lexy en June wilden liever mee op pad met ons dan rustig thuis te blijven. Eerst reden ze mee naar de school om Laura daar af te zetten, nadien reden ze mee naar de boekhouder om daarna een agje door te brengen met het zoeken naar antiek op de antiekveiling Amberes te Antwerpen en in het antwerpse antiekcenter. June genoot van alle aandacht die ze h-kreeg tijdens onze zoektocht. Een streling hier....een knuffel daar.... Zoveel positieve aandacht, daar kan een mens alleen maar van dromen. Ook Lexy werd niet vergeten en hier en daar kregen beiden een koekje. June haar dagje verliep naar wens ... tot ze in het Antwerpse antiekcentrum aankwam. Op het podium lag daar een grote krokodil te wachten deze was wel bijna 5 meter lang, je kan je wel inbeelden hoe groot dit door de ogen van een Chiwuawua die nog geen 1,5 kg weegt, lijkt. Maar dapper en zeer nieuwsgierig zoals ze nu eenmaal is, ging ze toch wat dichter kijken, zelfs zo dicht zodat ze het een goed idee vond om eens te kijken of de krokodil nog al zijn tanden had ... Dis als June deze nacht wakker schrikt, dan weten we waarover ze droomde.
Hallo ... hier zijn we weer.
Hoi hier zijn we weer met een nieuw bericht. June is uitgeteld en is net gaan slapen. Ze slaapt in haar eigen bedje op de slaapkamer van Laura. We hebben afgesproken dat June bij haar op de kamer mocht slapen zolang ze in haar eigen bedje blijft liggen... zo niet dan verhuist June naar de bench in de woonkamer.
