|
Woensdag 4 /4/2018 staat onze wereld even stil op het werk kreeg ik telefoon van mijn dierenarts dat ik heel snel kon komen
want het ging heel slecht met Cisse . Daar aangekomen lag Cisse aan de beademing omdat zijn hart het niet aankon en zijn
longetjes vol vocht liepen , ze gaven Cisse geen kans meer ze hadden al zoveel gedaan wat ze konden maar mijn wereld zakte
onder mijn voeten weg , ik snapte er niets van .
Ik word misselijk voor de 2 keer en loop naar buiten Herman volgt en zegt we zijn hem kwijt hé , we nemen hem niet mee naar huis hé
ja zo ziet het er naar uit maar ik kan dit niet geloven en loop weer naar binnen en vraag kunnen jullie dan niets meer doen voor dit hondje
tja we kunnen nog een vochtafdrijver geven maar hij zit al flink over de normale dosis dit kan finest zijn voor zijn nieren ja zeg ik maar we
hebben geen andere keus anders sterft hij das dan een probleem voor later
dus krijgt Cisse terug een dosis vochtafdrijvers en een klein straaltje hoop valt binnen in ons leven Cisse verslechtert niet en na 20 minuten
komt een bang moment ze gaan hem van de beademing halen maar Cisse blijft stabiel zijn vocht op de longen vermindert en
zijn hartje krijgt een regelmatige hartslag , hij doet ook één oogje open maar ik zie dit niet ik hang helemaal over Cisse met zijn hoofdje op mijn arm
en dan zegt herman hij kwispelt met zijn staartje maar ook dit zie ik niet maar het geeft me heel veel hoop er word ook naar een cardioloog gebeld
omdat ze misschien denken dat Cisse een hartprobleempje had maar die zegt al heel snel dat het toch waarschijnlijk een reactie is op de narcose
om het kwartier worden Cisse zijn waarden gemeten hij blijft stabiel we zijn nu een groot uur verder en de dierenarts zegt nu moet hij
4 uur zonder onze hulp kunnen , we leggen Cisse op mijn schoot want contact met mij maakt hem toch sterker , dus dit worden 4 lange uren
nog steeds komen de dierenartsen om de 15 minuten zijn waardes meten en Cisse blijft stabiel en dan in één keer zie ik Cisse kwispelen
hij reageert op mijn stem och man wat word je dan gelukkig maar we hebben nog een hele weg te gaan
ik zie aan de dierenartsen dat ze hoopvoller worden hun gezichten veranderen en dat geeft hoop en dan komt half 5 in het vizier
de magische 4 uur enja hoor Cisse ligt nog steeds levend in mijn armen , ik kan mijn geluk niet op nu moet ik hem achterlaten ik mag om
half 7 terugkomen om zijn bench te brengen en dit is heel moeilijk voor mij ik wilde hem eerst niet meer zien maar door het gepraat
had hij toch mijn stem gehoord dus toch weer even bij Cisse om hem weer dicht tegen me aan te leggen hij ziet er al heel wat beter uit
Cisse denkt zelfs dat we naar huis gaan want hij ziet zijn bench dus mijn hart breekt als ik hem moet achterlaten
Els mijn dierenarts neemt hem mee naar huis dan kan zij om de 2 uur kijken hoe hij het doet ze belt nog even rond half 9 om te zeggen
dat ze hem in de tuin had laten plassen en ze zegde je gaat het niet geloven maar hij wilde met zijn floshtouwke spelen
dat gaf me heel veel hoop maar het word toch een lange nacht
donderdagmorgent , heel de nacht geen oog dicht gedaan het kan niet snel genoeg 8 uur zijn en dan belt mijn dierenarts
dat ik hem mag komen halen wat een spanning wachten op mijn kleine man om hem weer in mijn armen te houden
Cisse is nu thuis hij slaapt heel veel maar das normaal hij heeft heel hard gevochten voor zijn leventje , we hebben samen een dutje
gedaan want ook ik heb heel wat slaap in te halen maar het lukt mij niet goed als een moederkloek waak ik over mijn ventje
ik ben nog heel emotioneel tranen staan om niets in mijn ogen Cisse heeft zeker een beschermengel gehad anders had dit nooit gelukt
heel veel dank aan het Mervet team om hun goede zorgen om mij en natuurlijk Cisse
zo blij dat we onze kleine grijze muis nog hebben
|
