Het is weer zover, de meest hatelijke tijd van het jaar. Examens,... . Of zal ik zeggen tijden, want als ik er nu even goed bij stil sta hebben we zo een 3 examenperiodes in een academiejaar. En ja ik tel de herexamens mee, ... . Ik ben een echte student, en herexamens die horen er nu eenmaal bij.
3 examenperiodes gaan bijgevolg gepaard met 3 maanden, waarbij ik dat niet de weken blokperiode bijtel of ik word nog depressiever.
Met andere woorden verspil ik dus meer dan 1/4 van mijn jaar aan uren hersenen pijnigen, aan het rondlopen zoals een lijkje, aan het zeuren zoals een vrouw tijdens haar menstruatie maal 3, en ook aan het nadenken over zaken waar ik anders nooit mijn hoofd zou over breken.
Ik vraag me soms af of ik de enige ben,... . Ik kan het niet helpen maar tijdens de examens zijn er talloze momenten dat ik rond me kijk. Ik zie mijn kotje vol rommel, foto's aan de muur, ... . Ik kan het niet laten te denken aan het verleden, aan de stappen die ik tot hiertoe gezet heb in mijn leven, mijn huidige situatie. Eerlijk gezegd is het een rotperiode want ik stel dus letterlijk alles in vraag. Enig idee hoe lang dat kan duren? LANG
Ik heb dan steeds het gevoel dat ik iets mis, dat ik mezelf niet goed begrijp. Ik vraag me af of ik wel doe wat ik graag doe.
Ik heb ook het gevoel alsof ik niemand wil horen, alsof ik even alleen ben op de wereld maar tegelijk voel ik me dan zo eenzaam. Raar? Ik weet het. Maar dat is nu eenmaal hoe ik erover denk. Als gevolg van deze briljante periode heb ik dus ook het idee gekregen deze blog te starten. Al is het enkel ik die het leest, of er mijn gevoelens in kwijt kan. Of misschien krijg ik wel af en toe een objectieve mening die mij een betere kijk op de dingen geeft. Anyway, to be continued... :)
