Mijn tranen zijn op,
jij nam ze allemaal mee.
Jij die zo'n goede vriend leek &
me vergezelde in lange nachten.
Toen er nog tranen vielen &
wist dat ik nog iets gaf om mijn leven.
Jij liet me nooit in de steek,
jij was de stem die me aanspoorde om op te geven.
Je hebt je eigen plekje in dit huis &
in mijn hart.
Een plekje waar ik te vaak kom &
om je troostende woorden smeek.
De woorden die elke keer schaarser worden gedeeld.
Depressie, jij goede vriend van me,
zo'n goede vriend dat je nooit meer blijkt los te laten.
|