Deze stille wals wordt door jou en mij gedanst.
Schelle strijkers nemen de overhand,
ik kijk je recht in de ogen
oh die mooie grijze ogen
waarin ik elk gestolen moment van jou en mij gereflecteerd zie
de liefde die ze uitstralen benemen me de adem.
Het orkest valt stil en een gitaar begint te spelen,
je kust me en mijn adem stokt in mijn keel
je houdt te veel van mij
waarom zou je willen houden van een gebroken meisje.
Een cello neemt het ritme gestaag over van de gitaar,
dat gebroken meisje dat je alles wil geven maar het niet kan
dat gebroken meisje dat wil houden van
enkel jou wil, enkel bij je wil zijn
maar de pijn niet kan verdragen
het niet kan opbrengen om weg te kijken van die diepgrijze ogen.
Het orkest valt weer stil,
maar nu voorgoed want het gebroken meisje wil niet meer.
|