Dit is ook een gedichtje van een vriendin, maar dan van een andere.
Wat heb ik toch een poëtische vriendinnen, hier komt het gedichtje.
Ik zie de spiegels van de toekomst,
ze reflecteren het verleden.
IK ZIE IN DE LEEGTE VAN GISTEREN, HET NIETS VAN MORGEN.
Ik zie het licht gebroken door de ramen,
weerkaatst door haar tranen.
IK ZIE GENAGELD IN ZIJN OGEN, EEN FLITS VAN WAT NOOIT TERUG ZAL KOMEN.
Haar tranen zijn de mijnen,
ZIJN PIJN IS MIJN VLOEK.
<3 you
|