Aan de massa volk die zondagochtend, de derde en laatste dag
van Pinkpop nota bene, al vroeg uit de veren was om er het optreden van
singer-songwriter Tom Odell mee te pikken te zien, is de jongeman met de blonde lokken wel heel
populair aan het worden. Complexloos ging hij achter de piano zitten en bracht
een spontane set waarin vooral Another Love er met kop en schouders bovenuit
stak en ook de cover van Oh Darling van de Beatles heel erg in de smaak viel.
Wat ons vooral opviel was het plezier waarmee het Britse toptalent, die volgens
onze vrouwelijke collegas wel wat kampt met een babyface, achter de piano zit.
Hij veert recht, moedigt de band aan,
trekt de gekste bekken en gebruikt zijn
donkere bluesstem als volwaardig instrument. Zijn spontaniteit en enthousiasme
staken in een mum van tijd het heupwiegende publiek aan.
Een ongelukkig programmatie tussen 30 seconds to Mars en
Kings Of Leon deed naar onze mening zaterdag veel te weinig volk afzakken naar
de 3fm-stage voor het concert van de grammy-winnende groep Phoenix. De show mag
er nochtans echt wel zijn. Stevig drumwerk, leuke samenzang tussen frontman
Thomas Mars en toetsenist-bassist Deck dArcy en een goed geplaatst synthesizer
nu en dan vormden de rode draad doorheen het optreden. Het publiek smulde
vooral van het bekendere werk zoals het extreem-dansbare Lisztomania, maar kon
ook de nieuwere platen wel appreciëren, hoewel de band er blijkaar zelf niet
het volste vertrouwen in heeft en er maar twee nummers van speelde. Even viel
de show wat stil toen zanger Mars erbij ging liggen en met een gelukzalige
glimlach naar zijn band begon te kijken. Het publiek begreep het heel even niet.
Netsky was voor danceminnend Nederland, België en Duitland
vrijdag op Pinkpop een welkome verademing tussen al het gitaargeweld dat de hele dag over de weide raasde. Boris en de
zijnen deden de Brand Bier Stage bij wijlen ontploffen met een stomende set vol
snoeiharde, maar dansbare drum n bass-beats. Dat je nog de ruimte had om
volledig los te gaan, had ongetwijfeld te maken met het concert van Queens Of
The Stone Age dat op exact hetzelfde moment geprogrammeerd stond, én met het
feit dat hele horden Killers-fans hun plaatsje pal voor de Main Stage niet
wilden opgeven door te verlopen naar de tent ernaast. Ze kregen ongelijk! Het
Netsky-feest, mét een flinke dosis live-gevoel dankzij drummer Michael Schack
en zangeres Billie, begon met Love is Gone en denderde met een hels tempo voort
richting toppers Come Alive en We Can Only Live Today. Stilstaan was plots
onmogelijk geworden. Voor een thuispubliek in Werchter kan het ons inziens
enkel nog beter worden!
Na Netsky mochten The Killers de eerste goedgevulde dag van
Pinkpop afsluiten. Ze brachten een set vol feilloos uitgevoerde hits die door
de 40 000 Pinkpoppers, want enkel op de Main Stage was nog een optreden aan de
gang, uit volle borst werden meegezongen. Opvallend, middenin de set giert
plots een cover van Forever Young van Alphaville over de weide. Hemels!
Dat Queens Of The Stone Age in onze contreien de populairste
woestijnratten van het moment zijn, is ondertussen wel duidelijk. Maandag staan
ze in een uitverkocht Koninklijk Circus in Brussel, ze kondigden aan op 17
november het dak van het Antwerpse sportpaleis eraf te blazen en vrijdagavond
speelden ze op het Nederlandse Pinkpop. Terwijl onze eigen Nestky in de Brand
Beer Stage dansminnend Nederland, België en Duitsland voor zich zag plat gaan,
trok iedereen die de gitaar hoog in het vaandel draagt naar de kleinere
3fm-stage helemaal achteraan de Pinkpoweide. Strakker spelend dan de band rond
frontman Josh Homme zal je ze vandaag de dag niet gauw meer tegenkomen, met dezelfde
cool als de mannen uit Californië al
helemaal niet meer. De Queens zijn voor heel wat festivalgangers al jaren de
festivalband bij uitstek en hielden tijdens hun show mooi het midden tussen
ijzersterk gebrachte nummers van de nieuwe plaat, onder andere My God Is The
Sun slaat in als een bom, en publiekslievelingen als Go With The Flow, Feel
Good Hit Of The Summer en Songs For The Deaf. Ook visueel hadden ze wel wat in
petto. Ze brachten een indrukwekkende videowall mee waarop dezelfde
onheilspellende beelden te zien waren als die waarmee ze uitpakten als promotiemateriaal
voor het nieuwe album. Helemaal nuchter waren de Queens volgens ons niet, Homme
zei zelf They tried to make me go to
rehab, maar who cares, een ondergaande zon, schreeuwende gitaren, verrot
geslagen drums en een attitude om U tegen te zeggen. Zij die kaartjes wisten te
bemachtigen voor maandag mogen zich nu al gelukkig prijzen!
