Op zondag 21 april 2013 stond het Noord-Franse dorpje Cassel voor het 8ste jaar op rij volledig in het teken van de mountainbikesport. De Cassel Trophy is al bijna een decennia lang een klinkende naam in het oor van menig mountainbiker. Twee MDF’ers, Stijn Bosch en Bas Boterman, mochten er afgelopen zondag aan de lijve ondervinden waarom deze tocht zo’n begrip geworden is in Noord-Frankrijk.

 Vooreerst een klein beetje hulp voor wie Cassel niet weet te positioneren op de wereldkaart. Dit oud-middeleeuws dorp is gelegen in Frans-Vlaanderen. Als je via Poperinge La Douce France binnen rijdt, dan kom je na een kwartiertje rijden plots een plakkaat tegen met daar op de naam "Cassel". Na het beklimmen van de Mont Des Recollets (155 meter) en de Mont Cassel (176 meter) kom je uiteindelijk aan in het dorpscentrum. In een ver verleden was deze streek Vlaams grondgebied. Getuige hiervan zijn de straatnamen, ze heten er niet "rue", maar "straete".

 Maar nu over naar de orde van de dag, namelijk de Cassel Trophy editie 2013. Na het ophalen van het stuurplaatje vertrokken we voor het 60 km lange avontuur, over dik 1200 hoogtemeters. Na de start kregen we al meteen een eerste beklimming van de Casselberg voor de wielen geschoven, via een super smal paadje, aan een stijgingspercentage van om en bij de 25 procent. Meteen werd duidelijk dat deze tocht een ontzettend zware onderneming zou worden. Na het bereiken van de top daalden we af naar de voet van de Mont Des Recollets. Deze prachtige heuvel bestaat volledig uit bos. Via single-tracks werd bijna elke vierkante meter van dit bos benut, uiteraard tot groot joleit van alle mountainbikers. Alhoewel, langs de kant van de weg stonden heel veel (Franse) bikers met problemen, al denk ik dat er ook wel veel bij waren die hun hartslag naar beneden probeerden te halen.

 Na dit schitterende stuk bos, met magnifieke beklimmingen en sensationele afdalingen met een stijgingspercentage van rond de 50% (!) hadden we reeds 200 hoogtemeters overbrugt en stond er amper 5 kilometer op de teller. Gelukkig stonden er daarna enkele recuperatiestukken op het menu, die echter van korte duur waren... Een duo Franse bikers vlogen ons voorbij,. Na een Cavendish-achtige kattensprong konden we nog net ons wagonnetje aanhaken. Kilometers lang konden we het duo bijhouden, maar bij de volgende beklimming van de Casselberg moesten we toch onze meerdere herkennen en ze laten rijden. De tweede beklimming van de Casselberg was alweer subliem, halverwege de klim doken we nog eerst een speelbosje in, waarna we in verschillende stapjes (onder andere door een schitterend lintenparcours in een weide) naar de top klommen.

 Op de 176 meter hoge Casselberg stond de eerste bevoorrading op het menu. Na deze broodnodige pitstop doken we een formidabele off-road afdaling in, met verschillende schuine haarspeldbochten. Eenmaal in het dal stond al de volgende beklimming van de Mont Cassel klaar, ditmaal via een briljante single-track op en rondom een motocrossparcours. Beklimmingen met een ongeziene steiltegraad moesten overwonnen worden. Na deze loodzware passage kregen we gelukkig enkele vlakkere recuperatiestukken voorgeschoteld, maar opnieuw lag die dekselse maar o zo prachtige Casselberg te blinken voor onze neus. Via een bos klommen we tot halverwege de helling, waar we de keuze hadden tussen "facile", "technique" en "hard technique".
 

Zonder twijfelen kozen we voor de laatste optie, maar wat ons toen voor de wielen geschoven werd is bijna onbeschrijfelijk. Een single-track afdaling langs een afgrond, mét haarspeldbochten en mét een stijgingsgraad van minimum 50%. Bijna was Bas de afgrond ingesukkeld, maar met al zijn stuurvaardigheid kon hij nog net zijn fiets recht houden. Een andere biker die kort na ons kwam had echter minder behendigheid, hij kwam met veel te hoge snelheid af en vloog zowaar de afgrond in. Enkele meter lager brak een boom zijn val en kon hij relatief ongedeerd terug uit de ravijn klauteren.

 Na dit goddelijk technisch stukje stegen we via een supersmal weggetje (stijgingsgraad 30%) naar de top om daar de tweede bevoorrading te nemen. Na de technische afdaling doorheen het bos kwamen we opnieuw in het dal waar we wederom vol aan de bak moesten: een loodzware beklimming in een weide. Na een korte afdaling stond andermaal een groot stuk bos op het programma. Kilometers lang draaien en keren, op en af,... om duimen en vingers van af te likken! Eenmaal uit dit bos stond nogmaals de Casselberg op het menu, opnieuw via een andere kant. Ditmaal daalden we af via de moestuin van een vriendelijke oude Casselaar. We doken daarna nog een park in (met lintenparcours), beklommen nog enkele heuvels en kwamen opnieuw uit aan de finish. Daar kregen we te horen dat we nog een laatste lus van om en bij de 8 km moesten afwerken. Die bleken er achteraf echter nog 12 te zijn.

 Het zwaarste was toen uiteraard al achter de rug. We kregen meerdere licht golvende, mooie dreven te verwerken. Tot onze verbazing stond ook nog een bevoorrading op het menu. Daar maakten we kennis me een sympathieke mountainbiker uit Reningelst, die ons op sleeptouw nam richting aankomst. Nog een laatste nijdige helling en hop, we waren terug bij af, waar we ons broodje en drankje in de zon met heel veel plezier en wat licht opkomende krampen konden verorberen.

 Nagenietend van dit mythisch avontuur reden we terug naar huis. We waren unaniem, deze rit was gewoon buiten categorie, met voorsprong de mooiste die we dit jaar al reden! We kijken nu al uit naar de Cassel Trophy editie 2014!!

24-04-2013 om 10:58 geschreven door mdf  

14-04-2013 om 13:45 geschreven door mdf  

Het was een enorm mooie rit, er zaten stukken in waarbij ik van de fiets moest. Ik heb overal de moeilijke stroken genomen , en daardoor wel van de mtb gemoeten, maar het was absoluut geen schande, want al na de eerste km had je een terril die eigenlijk al dikke leute was, zelf daar moesten er al van de fiets. Het kon al niet meer stuk, genieten van de eerste km ik dacht dat kan niet blijven duren, maar niets was minder waar, ik weet het niet zo goed maar er waren toch heel weinig km die echt plat waren, of het was omhoog of omlaag, dus ja dikke pret.

Ik heb heel graag technische afdalingen, wel daar kun je ze krijgen, ik moet toegeven dat er zelfs enkele inzaten waar de billen wat toegenepen zaten ,Maar ik wilde niet plooien , dus direct naar beneden gecrosst, FREEEEEEEDOM!!!!!!!

Halverwege ergens korte bocht, net voor een middelmatige beklimming, en beetje mispakt. Door mijn eigen schuld gevallen en ik wilde nog uitwijken voor iemand die al aan de kant stond en patat met mijne knie op ne steen. toch wel 15 minuten tot mijn positieven moeten komen, miljaarde dat deed zeer. Maar blijkbaar deed het meer zeer het moment zelf want ik kon nadien wel weer doorrijden. Het was een echt plezier ritje, enkele foto’s genomen , beetje genoten van het decor, want dat kon je ook, en eigenlijk de toerist uitgehangen.

 Plannetje van de 65 kwam redelijk snel in gedrang , mede door mijn foto’s die ik aan het nemen was, en ook door mijn enjoy tempo. Dus dan maar gekozen voor de 45, die er volgens mij ietske meer waren. de bevoorradingen waren ok, zeker genoeg, geen luxe maar, hetgeen je nodig had was er, wel 3 soorten drank( dat is eigenlijk wel luxe), en op de 45 km, 3 bevoorradingen, al was de laatste met een streekbiertje en een bier worst , best dat het niet ver meer was “HIK”, daarna nog mooi stukje techniek gedaan, en aan de aankomst mogen genieten van de Red bull.

 De goesting om na deze rit , nog veel boerewegels te doorkruisen is momenteel ver te zoeken, maar wij hebben nu eenmaal niet die mooie streek die zij hebben, al mag er wel bij verteld worden, dat het er enorm vuil is. Op het gemak naar de auto gefietst,

Voor iedereen hier op de blog…….. DIT MOET JE GEDAAN HEBBEN. tot de volgende

10-04-2013 om 14:49 geschreven door mdf  

Hallo.
Terug van weg geweest, door het aanhoudende slechte en koude weer hebben we niet zoveel ritten gereden.
Maar we hebben zeker niet stilgezeten.
we hebben namelijk  toch wel tussen het slechte weer door een aantal ritjes kunnen doen
vb de avondrit in Rekkem, assebroek, torhout, langemark enz.

nu het mindere weer gepasseerd is zal er hier ook wel regelmatiger gepost worden
dus blijf ons gerust volgen.

10-04-2013 om 13:34 geschreven door mdf