Dit is het verslag van onze motorrit naar Slovenië. Na de geslaagde rit van vorig jaar naar de Alpen en de Provence hadden wij plannen gesmeed om via Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk naar Slovenië te rijden. Samen met Marc en Patrick stonden wij om 08h15 klaar om het grote avontuur tegemoet te gaan. Jammer genoeg zonder Frans dit jaar die wegens ziekte forfait moest geven.
Marc wou ons verassen met door met zijn BMW LT 1200 een geslaagde verrassingsentree te maken. Maar daar hij het al tegen enkele collegas had verteld en die het aan mij hadden doorverteld was de verrassing er een beetje af. Dan veraste hij ons maar op een andere manier.
Het weer beloofde niet veel goeds maar het was wel droog om te vertrekken dus dat maakt al veel goed. Toen we echter Mons voorbij waren, werden alle hemelsluizen opengezet. Mijn motorpak dat op onze vorige reis op een ganse dag regen geen enkel druppeltje regen had binnen gelaten bleek nu ter hoogte van de binnenkant van mijn ellebogen zo lek als een zeef.
Ook mijn motorlaarzen, de vorige dag nog rijkelijk ingevet met zadelvet, zogen gretig het regenwater op.
Voorbij Namen verlieten we de autoweg, en volgden we de N4 richting Luxemburg. In Bastogne, in de schaduw van de tank, hebben we van een warme soep genoten. De uitbaters zagen ons graag komen. Toen we weg waren mochten ze aan de slag met de dweil om de ketels water die onder onze tafel stonden op te dweilen. Toen we terug vertrokken was de grootste bui voorbij. Via Clerveaux en Diekirch zijn we naar Echternach gereden waar de processie juist voorbij was. Na een koffie op terras zijn we doorgereden voor een bezoekje aan Trier.
In Trier nog vlug een motorzaak opgezocht waar Patrick en ik een regenpak gekocht hebben.
Marc was wijzer geworden verleden jaar en had er al een mee!
Vanuit Trier langs de Saar gereden ( prachtig ) tot Saarbrucken waar we gereserveerd hadden in de jeugdherberg. Nog nooit heeft een douche zo veel deugd gedaan.
PORTA NIGRA TRIER
Hoe repareer ik een verzopen GSM. Met veel geduld goede raad en en haardroger!
Na een deugddoend ontbijt zijn we met regenpak aan, want de hemel en de vooruitzichten zagen er niet zo goed uit, vertrokken richting Zwarte woud. Via Hagenau en Baden-Baden zijn we naar Freudenstadt gereden. Op deze rit moesten we een bergje over. Op dit bergje waren we in de wolken, maar dan letterlijk. In de mist en de gietende regen zijn we er over gereden. Aan duizelingwekkende snelheden van 20 tot 40 km. per uur.
Maar aan de overkant schijnt altijd de zon! Eens beneden was het over en na de middag viel er geen druppel meer uit de lucht. Dus volop genieten van het Zwarte woud ( volgens mij groen maar ja )
Via Triberg zijn we naar Singen gereden waar de jeugdherberg en de douche op ons stonden te wachten.
Met dank aan ons regenpak dat ons de ganse dag droog en warm heeft gehouden.
Woensdag 13 mei: Singen â Sankt-Jodok/Brennerpass 345 Km.
Pas vertrokken uit Singen begon de hemel zich weer samen te trekken en enkele druppels vielen uit de lucht. Ik redeneerde ze zullen ons hier geen 2 keer liggen hebben, dus wij aan de kant om ons in ons regenpak te hijsen. Daar dit wel een tijdrovende bezigheid is kunt u onze verbazing begrijpen toen de regen ophield net toen we daar klaar mee waren. Met pak tot in Kontstanz gereden waar we het meer bewonderd hebben.
Dan hebben we het meer gevolgd tot Bregenz waar we ons middagmaal genoten hebben.
Voor mij volgde toen een van de mooiste stukken: De Deutsche Alpenstrasse. Prachtige motorwegen en mooie vergezichten. Via Immenstadt Sonthofen Reutte Lermoos en de Fernpass zijn we naar Innsbruck gereden. Vandaar via de Brennerpass naar Sankt Jodok am Brenner waar we een tof hotelletje gevonden hebben bij een ex-skikampioen ( playboy met bijhorende Porsche )
STANDBEELD VAN GRAAF VON ZEPPLIN AAN HET MEER VAN KONSTANZ MEER VAN KONSTANZ
donderdag 14 mei: Sankt Jodok am Brenner- Loiblpass 280 Km.
Om 08h30 vertrokken verder door de Brennerpas met de vlam in de pijp en mijn 0,3 tonnen Benzine. Alles verliep vlot tot brunico waar we door de Carabinieri aan de kant werden gezet om de Giro dItalia door te laten. Anderhalf uur heeft dat lolletje daar geduurd en dan nog verder tot Dobbiaco in het kielzog van de koers zodat we 2 uur op schema achter lagen.
Dan zijn we maar gestopt in Dobbiaco om te middag eten.
Voorbij Dobbiaco de afslag genomen naar de E111 richting Hermagor. Dit baantje kende ik nog van vroeger toen we jaarlijks naar Oostenrijk reden. Dit baantje is een bergweg die nooit meer dan 200m. rechtdoor loopt. Ontelbare haarspeldbochten, prachtige vergezichten. Jammer dat we zoveel tijd verloren hadden en we s avonds een hotel hadden gereserveerd zodanig hadden we niet veel tijd om af en toe eens te stoppen.
Normaal stond Velden en de Wörther See op het programma, maar om dezelfde reden zijnwe rechtstreeks naar Ferlach gereden waar ik enkele oude vrienden van vorige reizen naar Karinthië heb ontmoet.
Een uurtje later waren we in ons hotelletje in de Loiblpass.
Vanaf hier keren we altijd maar terug. Daar Marc relaties had in Tirol en de betrokken persoon op zijn appartement aanwezig was en verwittigd zijn we die richting uitgereden.
Eerst de Loiblpass over en door het mooie Slovenie naar Bled. Na een stop op een terrasje waar we door de plaatselijke parkeerwachter weggejaagd werden. Moet wel toegeven dat onze motos niet erg regelmentair geparkeerd stonden. Maar alle parkeerplaatsen in Bled zijn betalend en dat zagen wij dan ook wel niet zitten.
Marc begon dan een zoektocht naar Sloveense Euromunten, maar dat is op een sisser afgelopen. Bank en postkantoren willen geen geven en souvenirwinkels verkopen ze aan woekerprijzen. Dan maar zonder terug naar huis.
Verder gereden tot Tarvisio door een prachtige streek. In Tarvisio van een echte Italiaanse pizza genoten en dan via Villach Spittal Lienzde Felbertauerntunnel ( meer dan 1 per Km. ) Kitzbühel en Wörgl naar Wiesing gereden waar we hartelijk ontvangen werden door Max Redemoser op zijn appartement met een schitterend uitzicht op het Zillertal
( onbetaalbaar )
Na een overnachting in hotel sonnhof waren we klaar om de terugreis aan te vatten.
zaterdag & zondag 16/17 mei: terug naar huis 860 Km.
Via de Aachensee zijn we naar Munchen gereden. Na het gebruikelijke fileleed rond Munchen zijn we via Augsburg Ulm Stuttgart en Karlsruhe verder huiswaarts gereden.
Rond 16h00 waren we in Landau, en moesten we beslissen of we nog eenmaal gingen overnachten of het verstand op 0 en huiswaarts tuffen.
In gezamenlijk overleg hebben we beslist om in Saarbrucken de jeugdherberg op te zoeken waar we de eerste nacht zo, goed ontvangen zijn geweest.
Op de laatste dag via Luxemburg naar huis gefietst om 13h30 waren we terug thuis na een Leuke reis boordevol mooie herinneringen en plannen voor een volgend uitstapje.
Groetjes,
Hendrik
Marc
En Patrick
Op de foto's het dorpje Wiesing bij Insbruck met op de achtergrong het Zillertal