REISVERSLAG MOTORVAKANTIE LA RIOJA 2007

Dag 1 - Zandvliet => Veneuil - 727km

Eindelijk is het zo ver, een droom van jaren komt in vervulling : mijn eerste motorreis !!! Gepakt en gezakt verlaat ik Zandvliet om in Stabroek mijne compagnon Danny op te pikken. Rond 09u00 vertrekken we richting Haro in de La Rioja streek in Spanje. Onderweg komen we de zon tegen en die blijft ons gunstig tot bijna op het einde van onze reis. Tot in Charleroi nemen we de autosnelweg. Daar verlaten we deze om via Couvin naar Rethel te rijden. Ginds ondervinden we reeds de eerste hindernis : halverwege deze weg dien ik al over te gaan op reserve. Aangezien het zondag is zijn alle benzinestations dicht in Frankrijk en pompstations met credit cards zijn er blijkbaar nog niet uitgevonden. Met een bang hartje haal ik toch Rethel waar een grootwarenhuis is met een benzinestation. Benzinetankje goed gevuld en les 1 geleerd : stop voldoende om te tanken in Frankrijk, zeker op een zondag. Voor alle veiligheid wijzigen we onze koers en gaan reeds op de autosnelweg, kwestie om zekerder te zijn om benzine te vinden. Via Reims en Troyes rijden we richting Orléans. Tijdens een plasstopje bemerken we reeds probleem nummer 2 : Danny vindt zijn ticketje van de tolweg niet terug, dus dat wordt uitleggen aan dat loketje. Echter mijn paar woorden frans zijn ruimschoots voldoende om de brave dame van het loketje te overtuigen om ons te geloven. Betaal voor beide en de slagboom gaat open. Ter hoogte van Orléans verlaten we de snelweg om de N152 langs de Loire richting Tours te nemen. Mooi baantje en leuke zichten maar waar zijn die kastelen waar iedereen het over heeft? Aangezien het ondertussen bijna 18u00 is gaan we op zoek naar een geschikte camping. Vlak voor Blois volgen we de bordjes met camping en dienen de Loire over te steken. Hier volgen we richting “Lac du Loire” en komen uit op camping François 1er . Zoeken een geschikt plaatsje en stellen onze tent op. Vlak bij ons plaatsje is er een stukje macadam waar onze beide machientjes van hun verdiende nachtrust mogen genieten. Gedeeltelijk op de camping is er een eetgelegenheid. Genieten van een overheerlijke maaltijd welke we doorspoelen met een zacht maar overheerlijk wijntje. Nadien tijd voor ons eerste nachtje in een tent. Om wat plaats te besparen op de moto had ik een lichtere en compactere slaapzak gekocht. Leek niet zo een goed idee : de nacht was koud en rond 04u00 zijn mijn ogen al terug open.

Dag 2 - Venueil => Labenne-Océan - 596km

Vroege vogels dat we zijn staan we reeds rond 07u00 op. Tentje afbreken en de moto's worden weer bepakt. Spijtig dat deze camping ons geen ontbijt kan aanbieden. Voeden ons dan maar met koekjes welke we, denkend aan een overheerlijk tasje koffie, doorspoelen met water. Rond 09u00 verlaten we de camping, stoppen vlak nadien om enkele foto's te nemen en beginnen aan de 2de dag. Eindelijk zien we wat we willen : op het stuk tussen Blois en Tours komen we wel prachtige kastelen tegen. Het baantje is prachtig en kunnen voldoende snel rijden. Ter hoogte van Poitiers nemen we opnieuw de snelweg via Bordeaux richting Bayonne. Onderweg merken we onmiddellijk wanneer we in de Landes zitten : de geur van dennenbomen is duidelijk aanwezig. Vlak voor Bayonne verlaten we de snelweg (daar waar de tolweg begint) om op zoek te gaan naar een camping om te overnachten. Na een behoorlijk zoektochtje komen we uiteindelijk terecht op camping “Côte d'Argent” in Labenne-Océan. Aangezien de grond hier heel los is dienen we met de nodige voorzichtigheid onze moto's te parkeren. Gelukkig had ik bij onze vriend Louis in Aachen het nodige materiaal hiervoor gekocht. De dame van de receptie had ons wijsgemaakt dat het restaurant (dat wel op het domein ligt doch niet hun eigendom is) gesloten is en dat de mogelijkheid om te ontbijten ook nihil is. Op haar aanraden gaan we een goede 600meter verderop een pizza eten. Bediening was niet zo vriendelijk en besluiten dan ook om onmiddellijk na het eten naar iets anders op zoek te gaan om de dag af te sluiten. Eenmaal aan de camping aangekomen zien we dat het restaurant/bar toch wel open is. Maken er dan maar gebruik van om nog eventjes van een lekker wijntje te genieten. Dame des huizes komt bij ons zitten en we regelen dat we de ochtend nadien kunnen beschikken over een ontbijt. Om het helemaal compleet te maken drinken we nog een koffietje met cognac. Dan bedje in. Wegens vorige ervaring toch maar truitje bij aangedaan om beter te kunnen slapen.

Dag 3 – Labenne-Océan => Haro - 270km

Krijgen het ritme te pakken : opstaan, wassen, tent afbreken en onze moto's weeral voorzien van de nodige bagage. Verlaten onze standplaats en trekken richting bar voor ons ontbijt. Van de dame des huizes is er geen spoor te merken doch de dochter komt ons lekker bedienen in haar nachtjapon (en voor de personen die van details houden : met zilveren string). Van mijn bestelde croissants en Danny's pistolets is er niets te vinden, wel geroosterd stokbrood, zelfgemaakte marmelade en een overheerlijk warm tasje koffie. Halverwege ons ontbijt arriveert de moeder en heeft onze bestelling bij. Uit beleefdheid trachten we zoveel mogelijk hiervan te nuttigen. Op aanraden van de mama passen we onze route aan zodat we een leuker bergritje tegemoet gaan. Met een lekker vol buikje springen we, allé kruipen we eerder, op onze machientjes. In Bayonne nemen we richting Ustaritz om via Ainhoa Spanje te bereiken. De Pyreneeën rit richting Doneztebe bezorgen mij een krop in de keel en tranen in de ogen van blijdschap. Het is ons gelukt, we hebben Spanje bereikt. Het land waar ik me thuis voel. Van de bochtjes kunnen we niet voluit genieten aangezien we te zwaar bepakt zijn. Van daaruit rijden we via Pamplona en Logrono richting Haro. Om van het landschap te kunnen genieten vermijden we zoveel mogelijk de autosnelwegen. Dit is werkelijk een prachtig stuk natuur! In Los Arcos, werkelijk een uitzonderlijk mooi dorpje, trachten we iets te gaan drinken. Tot onze spijt vinden we niets (hoe is dit mogelijk in Spanje!) en rijden dan maar door tot Viana. Eenmaal daar aangekomen merken we dat het dorpje in feeststemming is. Echter wederom vinden we geen bar. Dan maar aan de eerste de beste persoon die we tegenkomen vragen waar we iets kunnen nuttigen. Wijst ons de weg, moeten dan wel (wegens de feesten) door afgesloten straten maar volgens hem kan dit geen kwaad aangezien we met de moto zijn. Bestellen daar “dos agua's con gaz” en tot mijn verbazing vult ze onze glazen half met water en de rest met bier. Zondigen voor de eerste en laatste keer (onze principe blijft : als we rijden geen alcohol) en uit beleefdheid trachten we het onsmakelijk drankje binnen te spelen. We zijn klaar voor het laatste stukje. Vinden onmiddellijk de camping, melden ons aan en alvorens onze tent op te stellen genieten we van een overheerlijke “cerveza grande” welke geschonken wordt in een bevrozen glas. Na het inrichten van ons stekje en een overheerlijke douche trekken we richting centrum om ons culinair te laten verwennen. Blijkbaar is heel deze regio in feeststemming en hierdoor zijn er praktisch geen restaurants open (ofwel heel laat). Aangezien we niet zo lang kunnen wachten springen we een tapa's bar binnen en nuttigen overheerlijke tapa's, ondertussen genietend van onze eerste (van de zovele) La Rioja wijntjes. Ondertussen overtuig ik Danny dat sepia's a la plancha overheerlijk zijn, nadien is hij er aan verslaafd. Gaan dan maar van tapa's bar naar tapa's bar om onze buikjes te vullen en ons lichaam te voorzien van het nodige edele vocht. Uiteindelijk belanden we in een bar waar men praktisch alleen maar belgische bieren tapt, nadien wordt dit onze stamkroeg. Tegen mijn principes in (mijn principe is enkel van de lokale dranken te genieten) laat ik mij toch gaan en nuttig de nodige Stella's en Hoegaarden's. Nadien een flinke wandeling terug richting camping om te genieten van een welverdiende rust. De eindbestemming is bereikt en ik ben dolgelukkig.

Dag 4 – Wijnroute & Najera en de Najerilla - 243km

Staan op en het idee om de tent niet te moeten afbreken is gewoon zalig. Komen moeizaam op gang. Doen ons leren pakske weeral aan, starten de motoren en vertrekken richting receptie voor onze kopjes “café con leche” en croissants. Vandaag starten we met het voornemen om 2 routes af te werken. Beginnen rustig met de wijnroute. Deze brengt ons vrij snel in het meer dan prachtige dorpje Sajazarra, ommuurd met een prachtig 13de-eeuws kasteel, waar de tijd precies is blijven stilstaan. Na het nemen van de nodige foto's trekken we via Casalarreina naar Briones. Daar verdwalen we praktisch in de binnenstad, TomTom slaagt op hol en met veel geluk vinden we de weg richting San Vicente de la Sonsierra, ook bekend als “Balcon de La Rioja” wegens de prachtige uitzichten. Hier hadden ze de dag voordien, tijdens hun feesten, enkele stieren losgelaten in het dorp. Van daaruit rijden we terug richting Briones om te starten met onze 2de route (naam onbekend, staat in het folderke vermeld als Najera en de Najerilla). Via San Asensio en Najera rijden we richting Anguiano. Daar genieten we van een “menu del dia” om nadien bij de plaatselijke schoonheid te genieten van een overheerlijk tasje koffie. Ondertussen zitten we letterlijk en figuurlijk in de bergen en iets verderop trekken we richting “Monasterio de Valvanera” Dit is een prachtig bergbaantje met als eindbestemming een klooster. Spijtig dat de staat van de baan niet zo goed was of anders zou het nog leuker zijn. Eenmaal terug op de grote baan nemen we een beetje verderop een zijbaantje. Via Brieva de Cameros en Origosa komen we aan in Penaloscintos waar een stuwmeer is. De heen- en terugrit is gewoon formidabel. Hellingen, haarspeldbochten enz maken de rit onvergetelijk. Heel aangenaam is het feit dat we praktisch geen auto's of andere moto's tegenkomen zodat we voldoende gebruik kunnen maken van de weg. Groot nadeel is wel dat er loslopende koeien en paarden zijn die kunnen opduiken na iedere hoek. Voordeel van geen open uitlaat te hebben en rond te rijden met een jethelm is het feit dat je hun bellen van ver kunt horen, doch het is geen aanrader om hierop te vertrouwen. Bijkomende probleem is dat die dieren het gebruik van een toilet nog niet kennen, resultaat midden in uw lijn om de bocht te nemen kan er wel eens iets glibberigs liggen. Het hoogste punt dat we vandaag hebben gehad is 1412m. Prachtige zichten, aan de ene kant van de berg bijna geen begroeiing, aan de andere kant volop bomen. Moe maar voldaan rijden we terug richting Haro. Eerst nog eventjes stoppen bij die plaatselijke schone voor een tasje koffie. Aangekomen op de camping onze cerveza soldaat maken, douchen en dan richting dorp om verder te genieten. Voegen een andere tapa's bar toe aan onze tocht. Wijn is daar overheerlijk en bestel onder andere gamba's. Deze zijn zo voortreffelijk dat ik prompt een 2de portie bestel. Nadien naar onze stamkroeg, komen terug op onze principes en nuttigen nog wat plaatselijke wijn, de eigenaar geeft ons nog tips voor onze route van de dag nadien. Nadien richting camping voor een welverdiende rust.

Dag 5 – Bergtochten nr 2 - 232 km

We hebben de smaak te pakken en bergrijden wordt ons meest voornamelijke doel vandaag. Na een rustig ontbijt vertrekken we richting bergen. Via Santo Domingo De La Calzada bereiken we Ezcaray. Vullen onze benzinetank uit voorzorg en trekken de bergen in. De bergrit via Zaldierna, Azarrulla,Posadas naar de “Sierra de la Demanda” is gewoonweg onbeschrijfelijk. Wederom geen verkeer (in het totaal maar 3 auto's gezien, allemaal van boswachters) dus dit maakt het rijden alleen maar zaliger. Eenmaal op de top aangekomen( 1850m hoogte) merken we dat er toch een gebrek aan zuurstof is, besluiten dan ook na het nemen van de nodige foto's aan de afdaling te beginnen. Na de afdaling succesvol te hebben beëindigd gaan we iets verderop rechtsaf richting Valdezcaray. Dit is een skioord op een goede 1600m hoogte, de wegen er naartoe zijn ongelooflijk goed, komen helemaal geen auto's tegen alleen maar die vervelende loslopende koeien. Eenmaal terug beneden besluiten we eerst een bocadillo te gaan eten om nadien een rondrit te doen in een vlakkere omgeving. Op goed geluk slaan we een baantje in en dit brengt ons weeral in een heel andere omgeving. Tussen de graanvelden voelen we ons in Toscane. Dit is de baan Villar de Torre via Estollo en Villaverde de Rioja. Aangezien we nog niet moe zijn, en de honger naar bergen nog niet gestild is, besluiten we het baantje via Matute en Tobia te nemen richting Peñas de Oro. Echter onderweg keren we terug : we krijgen onze eerste regendruppels en besluiten dan maar het zekere voor het onzekere te nemen en rijden terug richting camping. Gelukkig was het maar een bangmakertje. Eenmaal aangekomen begint onze normale routine. Alvorens richting tapa's tocht te gaan helpen we onze nieuwe buren. Dienen hun piketten (oftewel haringen) met een steen in de keiharde grond te slaan. Behulpzaam als we zijn lenen we onze hamer uit en wegens hun spaanse nummerplaat tracht ik in het spaans het een en het ander uit te leggen. Kijkt die persoon naar mij zoals die koeien in de bergen naar nen trein. Ligt dit aan mij of aan hem? Dit komen we op dag 6 te weten. Tijd nu om te feesten : onze Danny is jarig en dat moet gevierd worden. We laten de wijn rijkelijk vloeien. Als afsluiter stoppen we aan de bar op de camping en bestel een caragillo. Zoals deze wordt klaargemaakt heb ik nog nooit meegemaakt. Gewoonweg zalig. Slaapwel.

Dag 6 – Bergtochten nr 3 - 230km

Heel de nacht heeft het geregend doch tegen de ochtend zijn de banen al droog. De dag komt moeizaam op gang, komt dit door de avond voordien? Besluiten niet om vrijdagnamiddag te vertrekken doch de zaterdagochtend. Eerst doen we ons wasje zodat we voldoende sokken en t-shirts hebben voor de terugtocht. Na ons ontbijt richting receptie om nog een dagje bij te boeken. Voor alle veiligheid vragen we naar de weersvoorspellingen, beter niet gedaan : storm, bliksem en regen, m.a.w. een serieus onweer. Niet het ideale weer om aan een bergrit te beginnen doch laten ons niet beïnvloeden. Met een bang hartje vertrekken we richting Vienta de Viniegra om daar te starten met de beklimming van de Sierra de Las Hormazas met een maximum hoogte van 2228m. Van op de top vertrekken we via Montenegro de Cameros (1241m) richting Parque Natural Sierra de Cebollera. Het zicht is hier zo prachtig dat ik wederom rond rij met de tranen in de ogen van blijdschap. In Villoslada de Cameros (1072m) besluiten we toch nog richting Lomos de Orios (1432m) te trekken. Nadien trekken we via snellere banen terug naar de camping. Onderweg genieten we nog van prachtige rotsformaties en diverse landschappen. Bij aankomst op de camping zijn we blij dat het niet heeft geregend, onze was is droog dus die kunnen we afhalen en opvouwen. Wederom beginnen we aan onze normale tocht. Zitten in onze favoriete tapa's bar, komt bovenvermeld koppel met spaanse nummerplaat daar binnen en zeggen vriendelijk een goede dag. Ik weeral mijn beste spaans boven gehaald om iets te kunnen zeggen. Kijken die alle twee weeral als de spreekwoordelijk koe naar mij. Vraag dan maar of ze engels spreken, krijg als antwoord ja. Vraag dan van welke kant van Spanje ze zijn krijg ik leukweg te horen dat ze van Wales zijn en op rondreis zijn met een huurauto. Hoe een mens zich vergissen kan. Aangezien zij totaal onbekend in Spanje waren hebben we ze wat geholpen en tips gegeven over het eten en drinken. Keken wat argwanend. Nadien zijn ze nog naar onze bar gekomen en waren ze vol lof over de heerlijkheden welke we hadden aangeraden. Mooier compliment bestaat er niet om de dag af te sluiten.

Dag 7 - => Haro => Albi - 701km

Einde van ons verblijf in Spanje. Staan tijdig op zodat we gepakt en gezakt stipt om 9h00 kunnen gaan ontbijten. Rijden via snelwegen naar de Pyreneeën toe. In Pamplona verlaten we de snelweg om via Yesa, Jeca en Biescas de Pyreneeën te bereiken. Volgen de A136 en de D934 om in Eaux-Bonnes aan de rit van mijn leven te beginnen : de beklimming van de Col d'Aubisque! Danny denkt dat zowel ik als mijn zwaarbepakt W'ke EPO hebben geslikt. Vlieg als een gek de berg op, neem de bochtjes via de ideale lijnen en hoe meer ik klim hoe meer vertrouwen ik krijg. Danny is zo hoffelijk om 2 lichte Beemers voor te laten, ik echter niet. Dit gaf mij nog meer vleugels en op sommige momenten hadden ze moeilijkheden om me bij te houden. Haarspeldbochten met een stijgingsgraad van 12% zijn ideaal voor mijn W'ke, inclusief zware bepakking. Onderweg weeral aan het wenen van geluk. Op de top van de berg kan ik mijn geluk niet op. De afdeling heb ik wel rustiger gedaan aangezien mijn W'ke hiervoor niet volledig geschikt is. De andere col's welke op ons programma staan annuleren we wegens tijdsgebrek. In Argeles-Gazost gaan we richting Lourdes om in Tarbes de autosnelweg op te gaan richting Toulouse. Van daaruit rijden we richting Albi voor een overnachting. Aangezien we geen zin meer hebben om ons tentje op te stellen besluiten we op hotel te gaan in Albi. Na lang zoeken (alles fully booked) belanden we in Hotel Campanile. Aangezien de kok afwezig is gaan we op zoek naar een geschikt restaurant. Op goed geluk belanden we in de Grill Saloon waar we worden bediend door een plaatselijke zeer vriendelijke schoonheid. Nadien trekken we terug naar ons hotel waar we genieten van een echt bed.

Dag 8 - Albi => Chateau-Thierry - 863 km

Na een sober ontbijt worden we teleurgesteld door de hoge rekening. Aangezien we ferm achterstaan op ons schema besluiten we maar een klein stukje binnendoor de nemen en de rest via autosnelweg. Vanuit Albi vertrekken we richting Rodez om in Sévérac-le-Chateau, nota bene een prachtig baantje, de autosnelweg op te gaan richting Clermont-Ferrand. Zelfs vanop de snelweg kan je genieten van de omgeving, zeker de Auvergne is ongelooflijk mooi. Tijdens de vele snelwegkilometers worden we de beperkingen van mijn W'ke goed gewaar. Langere tijd snelheden van 135km gaan nog net op rechte baan, maar op bochtige wegen moet je eerst in de remmen gaan. Tevens wordt je gewaar dat slechts 1 schijfrem vooraan en trommelrem achter niet altijd voldoende zijn om veilig te rijden. Besluiten dan ook dat Danny vooraan mag rijden zodat hij toch voluit kan gaan. Wat ons opvalt is dat zelfs de motorrijders in de andere richting ons steeds groeten. Ter hoogte van Clermont-Ferrand beslissen we om via Orleans en Parijs naar Reims te rijden. Ondanks een zondag hebben we toch prijs : file !!! Godzijdank zijn de franse koekedoos rijders vriendelijker voor de motorrijders dan de belgen. Tijdens de file maken ze voldoende plaats vrij zodat je vlot kan passeren. De enkele keren dat we dienen te stoppen zijn dan ook voor belgische en nederlandse auto's. Eventjes toeteren, teken doen dat ze in de weg staan (zoals de franse motards dat doen) en je kan weer verder. Regelmatig kijken of we geen franse collega's hinderen want die vliegen er door als zot. Na Parijs te hebben overleefd besluiten we richting Reims afrit 19 te nemen om vanaf daar een hotel te zoeken. Aangezien we weer enkele keren voor een gesloten deur staan nemen we het zekere voor het onzekere en kiezen we (ondanks de hogere prijs) weeral voor Hotel Campanile, deze keer in Chateau-Thierry. Blijven in het hotel eten en genieten na een marathonrit van een zeer verdiende nachtrust.

Dag 9 - Chateau-Thierry => Zandvliet – 375km

Onze laatste dag ! Na een sober ontbijt (er is niet veel keuze) tuigen we onze moto's terug op en gaan betalen. Bij het horen van de prijs worden we allebei bleek, dit is echt profiteren ! We gaan een stukje binnendoor tot in Reims, nemen daar de snelweg naar Rethel. In Rethel ga ik voor alle zekerheid tanken want deze keer wil ik echt genieten van het prachtige baantje vanuit Rethel via Rocroi naar Couvin. Tijdens het rijden merk ik dat het veel vlotter gaat dan op de heenweg, zolang ik maar rekening hou met de beperkingen van mijn W'ke. Blijkbaar heb ik wat ervaring opgedaan en veel bijgeleerd. In Couvin stoppen we eventjes van de kou, trekken onze fleece aan en beginnen aan de laatste etappe : vanaf Charleroi via de autosnelweg naar huis. In Brussel is het dan zover : regen!!! Waar we kunnen stoppen we om onze regenkledij aan te doen en ons te begeven in de jungle van de ring rond Brussel : weeral file rijden. Eenmaal dit voorbij gaat het richting Antwerpen weeral vlot en regent het minder. In Stabroek nemen we van elkander afscheid. Einde van een ongelooflijk avontuur, de reis van mijn leven. 4237 km hebben we gereden, 199,36 liter verbruikt en slechts 300ml olie. TomTom heeft me regelmatig in de steek gelaten. De liefde-haat verhouding gaat meer in de richting van haat verhouding. TomTom vervangen door Garmin en W'ke door ER6-F? De mooiste landschappen staan voor altijd in mijn geheugen gebrand. Dit ontnemen ze mij nooit meer. De La Rioja streek is fantastisch, zo verschillend en in de periode dat wij daar waren helemaal niet toeristisch. Frankrijk heb ik langs een andere kant kunnen zien, echt onbeschrijfelijk.

Dank aan Danny om mij te begeleiden, zijn aangenaam gezelschap en met zijn jarenlange ervaring mij enorm veel het hebben bijgeleerd. Uiteraard ook mijn vrouwtje die mij de kans heeft gegeven mij dit prachtige en op veel momenten emotioneel avontuur te laten beleven. Uiteraard heb ik haar en mijn dochterke gemist tijdens deze reis. Verder wil ik iedereen bedanken die mij tips heeft gegeven zodat ik wel voorbereid er aan kon beginnen.

Ik heb de smaak te pakken, volgend jaar opnieuw?

Motorgroeten,

Ronny

PS : het is geen ER-6F geworden maar een Bandit 650 S

Klik hier voor de foto's !