4h45, de wekker loopt af. Vlug een klein ontbijtje, me wassen en aankleden om te kunnen vertrekken. Om 5h15 vertrek ik richting Stabroek waar we samen komen. Rond 05h30 komt Danny aangereden, maken de nodige afspraken en vatten de rit aan. De baantjes liggen nog nat maar gelukkig regent het niet. Het duurt niet al te lang of we zijn al in Duitsland. We worden geconfronteerd met veel wegenwerken. De rit verloopt vlot maar niet echt naar onze zin. Rond Munchen hebben we prijs : files op de A68. Blijkbaar is het in Duitsland niet de gewoonte om tussen de files door te rijden : veel duitse motorrijders blijven gewoon in de file staan. Wij trachten ons een weg te banen door de file maar vele duitse autos beletten ons dit. Eventjes opzij gaan zit er niet altijd in. Uiteindelijk slagen we in onze missie en geraken toch nog door de file heen. In Siegsdorf verlaten we de autosnelweg om verder binnendoor naar onze bestemming in Oostenrijk te rijden. Tot dan hadden we onze TomTom nog niet gebruikt. Voor alle zekerheid hebben we hem nu maar aangezet en dit bleek wel nodig ook, doch de eindbestemming was er niet in gekend. Via Inzell, Lofer en Saalfelden komen we aan in Maria Alm. Daar nemen we eventjes de routebeschrijving erbij doch vinden niet onmiddellijk ons hotel. Gevraagd aan iemand die we tegen kwamen maar die wist het ook niet zijn. Ietsje laten vinden we toch een aanknopingspunt en bleek dat we nog geen 200m van ons hotel vandaan waren. Na 995km komen we eindelijk aan in ons hotel. Voor de eerste keer hebben we een motovriendelijk hotel genomen en dat is echt een aanrader. Speciale parkeerplaats voor de motos, tafeltje voorzien van speciale producten om het vizier te reinigen enz. Ook de kamers zijn voldoende groot om je motorkleding kwijt te geraken, er zijn zelfs speciale haken voorzien voor de helmen aan te hangen.We genieten van een frisse pint en gaan nadien aan tafel. Het eten was overheerlijk en hebben dit natuurlijk doorgespoeld met een lekker flesje wijn. Moe maar voldaan kruipen we in ons bed.
Dag 2 :Maria Alm Grossglockner Crngrob = 319 km
Wegens de plannen voor dag 2 staan we tijdig op. Na een stevig ontbijt gaan we afrekenen en als aandenken aan dit hotel kopen we allebei een T-shirt van het hotel. Tevens kopen we ineens onze tiketten voor de Grossglockner aangezien deze hier 4 per stuk goedkoper zijn. We gooien onze bagage terug op de motos en vertrekken voor een aangename dag. Ook de TomTom belandt in de bagage aangezien vanaf heden alleen nog maar op kaart gaan rijden. We verlaten Maria Alm en via een aangenaam baantje (ideaal om de bandjes op te warmen) komen we aan in Saarfelden. Daar gaan we richting Zell at See. Aangezien we hadden vernomen dat dit een mooie plaats is volgen we niet de grote baan rond Zell at See maar rijden dwars door Zell at See. Spijtig genoeg ligt er een spoorweg tussen de baan en het meer zodat we geen mooie fotos kunnen nemen. Niet getreurd, we zulllen nog veel mooie dinges tegenkomen. Niet veel verder kunnen we aan het hooogtepunt van de dag beginnen : de Grossglockner. Iets voorbij Fusch komen we aan de kassa, geven ons tiket af en krijgen een dagbewijs en een sticker als aandenken. We worden wel gewaarschuwd dat er onderweg gevaar voor ijzel is. Vol goede moed beginnen we aan de rit en vanaf de eerste bochtjes word ik gewaar dat het goed zit, we beleven plezier ! Onderweg komen we voldoende motos tegen maar elkaar hinderen doen we niet. Af en toe eens een tussenstopje voor de nodige fotos en uiteindelijk komen we aan bij Fuscher Törl, een gedenkplaats met een panoramaterras op een hoogte van 2.428m. Ondertussen zijn we al omringd door de sneeuw en lijden kou. Nadien beginnen we aan de afdaling en klimmen dan tot aan de Kaiser Franz Josefs Höhe, hoogte 2.369m. Na het nemen van de gebruikelijk fotos dalen we terug en in Schöneck rijden we richting Heiligenblut. Iets daarvoor verlaten we de Grossglockner route en rijden richting Slovenie. Via Lienz, Kötschach, Hermagor en Arnnoldstein rijden we richting Villach. Echter vlak ervoor gaan we naar rechts en nemen de Wurzenpass (= de Oostenrijkse kant, de Sloveense kant noemt Korensko sedlo).Na een paar honderd meter dienen we al in de remmen te gaan, voor ons rijdt de oostenrijkse politie dus moeten we ons aan de regels houden. Op een gegeven moment gaan zij aan de kant staan, laten ons beleefd voor om nadien achter ons te komen rijden. Dus volledig gedaan met de pret. Aan een tempo van gaat daar liggen bereiken we de Sloveense grens. Eens de grens over halen we terug onze normale snelheden en komen behoorlijk vlug aan in Podkoren. Eenmaal daar aangekomen staan we al versteld van de prachtigenatuur en de hoge bergen. Van daaruit gaan we richting Jesenice en Kranj. Onderweg worden we het al gewaar : dit wordt een prachtige vakantie ! Het weer is super en de banen superleuk. In Kranj loopt het eventjes verkeerd, de bewegwijzering laat te wensen over : baannummers worden niet vermeld en een logica in het vermelden van plaatsnamen is ver te zoeken. Uiteindelijk vinden we toch de juiste weg en iets later verlaten we de hoofdbaan en gaan in de richting van onze tourist farm. Na een smal kronkelwegje van 2 à 3 km komen we aan in Pri Marku, ons verblijf voor de komende dagen. Het ontvangst door Simon (de eigenaar) is hartelijk en prompt krijgen we een welkomsdrink. Na een ritje van 319km smaakt een pintje uiteraard en verorberen dan ook onze eerste Union van nen halve liter. Simon geeft onmiddellijk toe dat ook hij thuis niet de baas is (in welk land is de man wel baas?) en dat zijn vrouw Betty de kamer zal tonen. Na een zalig doucheke begeven we ons naar de eetzaal voor een zalige maaltijd vergezeld van een overheerlijk sloveens wijntje. Nadien sluiten we de avond af met een huisgemaakt borreltje dat wel wat aan de straffe kant was (+/- 50°), de koffie proberen we ook maar is niet voor herhaling vatbaar. Simon komt nog eventjes bij ons zitten en we beginnen te praten over zijn boerderij en het leven in Slovenie vroeger en nu, een heel interessant en leerijk gesprek. Rond 22h00 liggen we reeds in ons bed.
Dag 3 : rondrit in Slovenie = 264 km
Voor de 3de nacht op rij werd ik steeds wakker met tandpijn, wordt dit de rode draad door onze reis? Moeizaam kruip ik uit mijn bed en na een verkwikkende douche gaan we ontbijten. Het ontbijt was simpel maar overheerlijk : de meeste produkten zijn vers en huisgemaakt. De melk komt vers van de koe. Alvorens onze route aan te vangen gaan we eerst langs het Rode Kruis in Skofja Loka (wij noemen dat een dagkliniek) voor mijn tandpijn. Bij de receptie spreken ze enkel Sloveens. Met de moed in mijn schoenen ga ik langs bij de apotheker voor pijnstillers. Echter de lieve (en mooie) dame spreekt wel engels en gaat met mij langs de tandartsen. Echter de maandag voormiddag zijn er geen aanwezig en besluiten dan maar de rit aan te vangen en nadien terug te komen. We trekken naar het westen. We nemen de baan naar Zelezniki en rijden dan via kleine wegen, doch plezante wegen, naar Bled. Daar houden we halt aan het beroemde meer voor de nodige fotos. Van daaruit rijden we naar Kranjska Gora om via de Vrsic pas naar Bovec te gaan. De Vrsic pas is de bekende route waar er op een afstand van 25km 50 haarspeldbochten zijn. De andere bochten die je tegenkomt zijn gewoonweg prachtig. Tijdens het rijden genieten we ook volop van de omgeving. Eenmaal in Bovec aangekomen trekken we via Kobarid richting Tolmin. In Baca pri Madeju gaan we naar links en nemen de 403 om via Zelezniki terug naar Skofja Loka te rijden. Deze baan is een van onze favorieten : voldoende snel en voorzien van de juiste bochten = volop plezier ! Eenmaal aangekomen in Skofja Loka begint ons tandarts avontuur weeral. Gelukkig zit er een andere dame aan de receptie die wel voldoende engels spreekt. Zij legt ons uit dat we daar niet terecht kunnen maar naar een tandartspraktijk moeten gaan bij het station. De weg uitleggen verloopt moeizaam maar een vriendelijk man stelt voor om voor te rijden. Uiteraard maken we hier gebruik van en komen aan op een plaats dat we nooit zouden gevonden hebben, precies een oude legerkazerne met houten barakken. Hij legt alles uit aan de tandartsassistente en een goei uurtje later lig ik in de stoel. Mijn geluk kan niet op : de tandarts is vrouwelijk en mag zeer zeker gezien worden. Zij vindt de echte oorzaak niet en doet dan maar een noodoplossing. En wonder bij wonder de tandpijn is over. Overlukkig rijden we terug naar de tourist farm waar we onmiddellijk genieten van een frisse pint. Betty vraagt naar de toestand van mijn tand en ik leg alles uit. Blijkt dit de tandarts van Simon te zien. Nadien vernemenwe van Simon dat ze inderdaad mooi is maar geen al te goeie tandarts is, wat later ook zo zou blijken. Tijdens het eten heeft Danny het eventjes moeilijk : we krijgen een schotel met diverse vleessoorten waaronder jong veulen. Ondanks alles vinden we het toch lekker, net zoals de rest van het eten. Van de borreltjes blijven we af en trekken wederom tijdig naar ons bed. Nog nagenietend van de rit vallen we in slaap.
Dag 4 : rondrit in Slovenie = 358 km
De tandpijn is terug, weliswaar iets minder. Een pilleke zal wel helpen. Na het lekkere ontbijt trekken we richting kust. Via Skofja Loka, Gorenja Vas en Trebija rijden we naar Logatec. Van daaruit moeten we naar Kalce, Postojna, Razdrto, Kozina en Rizana. Trekken verder naar Koper maar dat wordt een ramp. Na wat zoeken besluiten we om de route te wijzigen en trekken richting Dragonja. Echter halverwege draaien we rechts af en rijden binnendoor via Korte en Jagodje naar Izola aan de kust. Daar houden we halt en houden een kleine lunch. Van daaruit rijden we min of meer langs de kust tot aan de Kroatische grens. Op nog geen 50m van deze grens moeten we naar links en wederom hebben we politie achter ons. Aangezien we de juiste toegelaten snelheden niet kennen houden we het rustig. Op het einde van deze baan moeten wij naar links, de politie gelukkig naar rechts. Op onze normale snelheid kunnen we dan terug richting Koper rijden. Echter in Koper rijden we wederom hopeloos verkeerd. Vraag dan maar de weg aan een Sloveen. Die zegt onmiddellijk : ich fahren mitt. Dus wij dachtendie neemt zijne auto en we volgen hem. Niets was minder waar : die kerel van meer dan nen 1m80 sprong achterop mijn Bandietje en zette prompt zijn voeten op mijn steuntjes. Vriendelijk gevraagd om de steuntjes van de passagier te gebruiken en zonder helm zijn we vertrokken. Na verloop van tijd deed hij teken om de stoppen en moesten we gewoon rechtdoor rijden. Van daaruit rijden we via dezelfde route terug naar Crngrob. Eenmaal aangekomen op de tourist farm is het volop ambiance : ze hebben daar een bus met oude van dagen gedropt maar gelukkig is het niet voor lang. Tijdens het eten merken we dat er een nieuw koppel gearriveerd en de vrouw komt ons bekend voor : zij is precies de vrouwelijke versie van Eddy Wally. Spijtig genoeg heb ik er geen foto van genomen als bewijs. Na het eten wagen we aan het proeven van enkele huisgemaakte borrels. De peer vinden we te straf (+50°), de noten en de citroen is beter drinkbaar. Ondertussen is het weeral tijd om naar de kamer te gaan. Als je op een tourist farm bent verlang je blijkbaar niet om lang op te blijven, je geniet van de rust. Dit is de 1ste vakantie dat we steeds zo vroeg (en nuchter) in ons bed kruipen. Worden we een dagje ouder?
Dag 5 : rondrit in Slovenie = 247 km
Vandaag besluiten we richting noord-oost te rijden. Alvorens te starten kijken we eerst nog eventjes ons oliepeil na. Het Bandietje heeft natuurlijk nog geen druppel olie verbruikt, de Beemer daarentegen kan wel een half literke motorbloed gebruiken. Vertrekken richting Kranj en bij het eerst volgende benzinestation koopt Danny een litertje olie en brengt het oliepijl terug op punt. Daarna trekken we via de 210 naar de Oostenrijkse grens. In Jezersko steken we de grens over en zitten dan in Seebergsattel. Volgens de kaart zouden we enkele kilometers later vlak voor Bad Vellach naar rechts moeten, de 428 op. Echter na tientallen kilometers staan we reeds in Bad Eisenkappel en merken dat we te ver zijn gereden. Besluiten dan maar via een binnenbaantje naar Globasnitz te rijden. Echter halverwege stopt het asfalt en komen we op een grindweg terecht. Volgens een mountainbiker zou dit maar 2 à 3 kilometer zijn echter het worden er meer dan vijf, met afdalingen van 12% en haarspeldbochten. Leuk is anders met een Bandiet. Uiteindelijk komen we heelhuids aan in Globasnitz. Weeral een ervaring rijker. Via Bleiburg en Holmec rijden we terug naar Slovenie. Eerst rijden we een stukje op de 226 en gaan nadien rechts de 425 op richting Pesje. Iets voor Pesje rijden we wederom verkeerd doch uiteindelijk geraken we toch op onze bestemming. Nadien trachten we via de 426 op de 225 te geraken richting Juvanje. Echter voor alle zekerheid vragen we de weg eventjes aan een politieagent. Stellen hem de vraag of hij Engels spreekt en fier zegt hij ja. Echter meer dan yes, no, left en right komt er niet uit. Blijkbaar zaten we toch op de juiste weg. Rijden dan via Kammek en Skofja Loka terug naar Crngrob. Wat ons onderweg steeds opvalt is dat er veel wegenwerken zijn waardoor we regelmatig off road stukken hebben. Bij aankomst in de tourist farm genieten we van ons traditioneel pintje en nadien wederom van een uitstekende maaltijd. Ondertussen kruipen we naar goede gewoonte weer tijdig in ons bedje.
Dag 6 : rondrit in Slovenie = 301 km
s Nachts heeft het geregend waardoor de baantjes nog nat liggen. We besluiten om de rit van dag 1 gedeeltelijk over te doen doch nu in tegenovergestelde richting. Via Skofja Loka nemen we de 403 om die in Zali Log te verlaten. Via een kleinere baan trachten we Cerkno te bereiken doch onderweg missen we weer regelmatig asfalt, we worden nog echte off road rijders. In Cerkno nemen we de 210 tot in Baca pri Modreju. Daar gaan we op de 102 om via Tolmin deze in Kobarid weeral te verlaten. Daar nemen we de 203 om via Bovec wederom te starten aan de Vrsic pas met zijn 50 haarspeldbochten. We rijden langs prachtige bergriviertjes waarvan er zelfs eentje licht turkoois is. Onderweg komen we massas motos tegen, vooral Harleys. Hou zou dit komen? Na weeral een prachtige rit komen we aan in Kranjska Gora. Daar gaan we de 202 op om deze in Mojstrana al terug te verlaten. Als extraatje willen we eventjes naar Aljazev dom v Vratih, wat op onze kaart als een subliem punt is aangeduid. Echter halverwege keren we al terug omdat we weer op grind aan het rijden waren. We riskeren het toch nog om via een ander klein baantje richting Bled te trekken. Echter onderweg hadden we weeral pech, nu geen 5 kilometer kiezel maar meer dan 10 kilometer. Opgelucht zijn we dat we terug asfalt zien en rijden door tot in Ribcev Laz. Vandaar gaan we richting het Bohinjsko jezero meer dat meer dan 4km lang is. We keren terug en in Bohinjska Bistrica verlaten we de weg om via een binnenweg naar Zelezniki te gaan. Ook hier hebben we pech : weeral een heel stuk zonder asfalt en daar bovenop begint het nog eens stilletjes te regenen waardoor de ondergrond behoorlijk vettig en glad is. Uiteindelijk komen we terug op asfalt en bereiken Zelezniki. Daar begint het serieus te regenen en komen dus voor de eerste keer nat aan in de tourist farm. Het was weer een heel avontuur. Tijdens het nuttigen van ons biertje bekeken we de kalender van de tourist farm. Op een van de fotos staat een paard met een veulen. Betty komt ons doodleuk vertellen dat dat het veulentje was waarvan we enkele dagen voordien een stukje hadden gegeten. Dit hadden we liever niet geweten. Naar gewoonte liggen we weeral voor 22h in ons trammeke.
Dag 7 : rondrit in Slovenie = 215 km
Deze nacht bijna geen oog toe gedaan wegens tandpijn. Tijdens de nacht heb ik maar liefst 7 pijnstillers genomen. Tijdens het ontbijt vraag ik Betty om een afspraak te maken met de tandarts maar de mooie dame had die dag geen praktijk. Dus maar terug naar het Rode Kruis gereden. Weeral hetzelfde probleem : dame aan de receptie spreekt nog altijd geen engels dus trek ik maar ineens naar de vriendelijke dame van bij de apotheker. Zij heeft onmiddellijk met mij te doen (zullen mijn charmes zijn zeker?) en gaat op zoek naar een tandarts. De 1ste is een tandarts voor kinderen en is niet bereid om mij te helpen, dus trekt ze naar de 2de. Na een discussie van meer dan 10 minuten met de assistente slaagt ze erin dat ik toch geholpen wordt. Na een goed half uurtje mag ik binnenkomen en sta ik verstomd van verbazing : zo een mooie en moderne praktijk had ik nog niet gezien. De tandarts stuurt mij naar de rontgenafdeling voor fotokes en na een half uurtje sta ik er terug. Klopt beleeft op de deur en dacht dat ik verkeerd was : de tandarts had een 2de assistente en deze zag er stukken beter uit. Waarschijnlijk had ze gezien dat ik geschrokken was en zei dat ik juist was, dit bleek een dame in opleiding te zijn, wat de behandeling leuker maakte. Uiteindelijk waren er 2 kanalen ontstoken. Eindelijk was ik verlost van de tandpijn. Ondertussen was het beginnen regenen en kon ik door de regen terug naar de tourist farm. Daar stond Danny op mij te wachten. Aangezien het nog steeds aan het regenen was besloten we maar binnen te blijven. Vlug nog een lunch gevraagd en nadien stopte het met regenen. Besloten dan toch nog een ritje te maken maar dan via snellere wegen die we al kenden. Zo reden we via de 210 naar Skofja Loka en Gorenja Vas. Daar namen we de 407 richting Vrhnika. Van daaruit ging het via de 409 naar Logatech en Kalce. Via de 102 reden we tot in Baca pri Madreju om via onze favoriete 403 terug naar Skofja Loka te rijden. Echter op het einde van de rit hadden we wederom een beetje regen. Toevallig was dit wederom rond Zelezniki, dus dat moeten we in de toekomst vermijden. Ondanks de late start hebben we toch nog 215km gereden, niet slecht.
Dag 8 : rondrit in Slovenie = 297 km
Voor de eerste keer een zeer goede nachtrust gehad en volop kunnen genieten van het ontbijt. Het zonnetje straalde en we besloten nog eens richting van het zuiden te rijden. Tijdig vertrekken we via Skofja Loka naar Ljubljana. Ondanks dat Ljubljana een grootstad is rijden we niet verkeerd en komen behoorlijk snel op de 409 richting Logatec. Voor de eerste keer rijden we over een baan waar we enkele kilometers geen bochten hebben. Nadien wordt dit wel ruimschoots goed gemaakt. Via de 102 rijden we naar Godovic om daar verder de 207 te nemen richting Ajdovscina. Vandaar nemen we de 103 richting Nova Gorica en in Solkan verlaten we deze om via de 402 richting Italie te trekken. Na enkele kilometers zitten we reeds in Italie maar kort nadien al terug in Slovenie. De grens maakt daar gekke sprongen. Ondertussen rijden we tussen de wijngaarden en merken dat er al veel druiven geoogst zijn. De geur van wijn komt in onze helmen. Wat spijtig dat we niet mogen proeven (motorrijden en drinken gaan niet samen). In Neblo steken we de grens nogmaals over en trekken richting Cividale di Friuli. Eenmaal daar aangekomen twijfelen we weer of we op de juiste route zitten en vragen het dan maar. De persoon spreekt uiteraard enkel maar italiaans en buiten Ciao ken ik geen italiaans. Echter we doen ons best en begrijpen het toch een beetje. We volgen zijn instructies doch aan het 2de kruispunt begin ik te twijfelen en neem de verkeerde afslag. Na enkele kilometers merken we dat we in de verkeerde richting aan het rijden zijn en keren dan maar ook terug. Nemen nu de juiste afslag en zitten weer op koers. Onderweg komen we een ideale plek aan een riviertje tegen om van onze lunch te genieten. Nadien rijden we door en iets voorbij Stupizza steken we terug de Sloveense grens over. Vandaar gaan we richting Kobarid, Tolmin en Ravenska jama. Daar nemen we de 210 om via een prachtige bochtige baan in Skofja Loka aan te komen. Vandaar naar Crngrob is het maar enkele kilometers. Dit was onze laatste dagrit in Slovenie. Eenmaal aangekomen in de tourist farm merken we dat er nog 2 andere motards zijn toegekomen. Bij enkele lekkere sloveense pintjes plannen we onze terugreis, nemen een frisse douche en gaan voor de laatste keer genieten van de kookkunst van Betty. We genietenvan de Sloveense wijn maar aangezien we de dag nadien een lange tocht voor de boeg hebben blijven we van de borreltjes. We gaan naar onze kamer en beginnen in te pakkken. Zoals gewoonlijk kruipen we op tijd in onze tram.
Dag 9 : Crngrob Lampertheim = 830 km
Op tijd staan we op omdat we tijdig willen vertrekken. Voor 8h zijn onze motos al gepakt en gaan dan ontbijten. Aan Betty vragen we om een lunchpakket te maken. Tijdens het ontbijt geraken we in gesprek met de 2 andere motards, 2 Oostenrijkers. We leggen uit waar we overal geweest zijn en vertellen er ineens bij dat ze moeten opletten in de bergen : niet alle wegen zijn verhard. Beide heren hun ogen beginnen te glunderen : het is net daarvoor waarvoor ze naar Slovenie zijn gekomen, om off road te rijden. Leggen hun dan ook uit waar de ideale baantjes zijn (hadden ondertussen toch voldoende ervaring). We rekenen af en gaan onze laatste spulletjes halen op de kamer. Nadien nemen we (ik met de krop in de keel) afscheid van Simon, Betty en de ouders. Afscheid nemen doet altijd pijn, zeker als de mensen zo vriendelijk en behulpzaam zijn. Betty heeft als een moederkloek voor ons gezorgd. Met spijt vertrekken we en zonder autostrade rijden we richting Oostenrijk. We gaan via Kranj, Jesenice, Kranjska Gora naar Podkoren. Daar gaan we naar rechts en via Korensko sedio / Wurzenpass bereiken we Oostenrijk. Wat ons onderweg weeral opvalt is het groot aantal Harleys.Op de baan tussen Arnoldstein en Villach krioelt het van de Harleys. Nadien merken we dat er een treffen is geweest en dat er duizenden Harleys aanwezig waren. Tijdens de hele terugrit zullen we ze met hopen tegenkomen. In Villach nemen we de autosnelweg richting Salzburg. Ondanks het grote aantal motos kunnen we toch vlot rijden. Voor de Katschbergtunnel dienen we tol te betalen : 9,60 ! Schandalig, een moto en een auto moeten hetzelfde betalen !Tussen de Katschbergtunnel en de Tauerntunnel staan we in file. Rood licht op een snelweg ! Ongeval in de tunnel? We murwen ons door de file maar door het grote aantal motos geraken we niet tot vanvoor. Achter belgische Harley rijders houden we halt. Na een 20tal minuten springt het ligt op groen en kunnen we vertrekken. Iets later begint het te regenen en stoppen om ons regenpak aan te doen. We maken van de gelegenheid gebruik om ineens te tanken. Ook dit duurt langer dan normaal wegens de grote drukte. Ondanks de regen kunnen we toch nog vlot rijden en bereiken uiteindelijk de duitse grens. Om de werkzaamheden op de A8 tussen Munchen en Stuttgart te vermijden besluiten we via Nürnberg te rijden. Ook geen goede oplossing : ook hier veel wegenwerken en regelmatig files. Het is een vermoeiende rit. Na meer dan 10u rijden komen we pas aan in ons hotel in Lampertheim. Plaatsen onze motos in de ondergrondse en afgesloten garage en brengen onze bagage naar onze kamer. Aangezien het restaurant van het hotel op zondag gesloten is, en we beide zin hebben in pizza, trekken we naar pizzeria Trattoria La Pergola. Toen we binnen kwamen zagen we het direkt : dit is een prachtige zaak ! Beide nemen we een carpaccio, Danny een carpaccio di manzo con parmigiano en ik een carpaccio di salmone. Beide voorgerechten zijn overheerlijk, zeker als je ze laat vergezellen door een heerlijk fris wit italiaans wijntje. Als hoofdschotel nemen we allebei een pizza alla marinara. Zulke lekkere pizza had ik nog nooit gegeten ! Aangezien het Dannys verjaardag is bestellen we nog een 2de flesje wijn. Nadien sluiten we af met een lekkere koffie en een typisch italiaans borreltje. Met ronde buikjes kruipen we in ons bed. Aangezien het ondertussen al 23h is, en we de dagen voordien reeds om 22h in ons bed lagen, vinden we dit laat.
Dag 10 : Lampertheim Zandvliet = 449 km
Onze allerlaatste vakantiedag ! Om eventuele ochtendfiles te vermijden besluiten we het rustig aan te doen. We nemen allebei rustig een badje en gaan ontbijten. Het ontbijt was uitgebreid en lekker. We gaan onze bagage halen en beladen onze motos voor de laatste keer. We rekenen af en vertrekken. Surprise !We hebben geen last van ochtendfiles en eindelijk kunnen we nog eens vlot rijden. Hier en daar hebben we wel wegenwerken maar echt file rijden is er niet bij. Echter onderweg krijgen we weer last van regen en besluiten ons regenpak aan te doen. Na dat het gestopt is met regenen gaan we tanken en besluiten ons regenpak toch maar aan te houden, voor ingeval van nood en ook tegen de kou. En inderdaad, aan de nederlandse grens hebben we weeral prijs : regen ! Ondertussen heb ik voldoende ervaring in het regenrijden en het vertrouwen in de bandjes is uitstekend. Maw, we kunnen min of meer ons normaal tempo aanhouden. Eenmaal in Belgie aangekomen stopt het met regenen en een goede 80km voor Antwerpen besluiten we ons regenpak uit te doen. Tot thuis houden we het droog. In Stabroek nemen we afscheid van elkander, het was een prachtige reis !
Slovenie,
voor we vertrokken was dit voor ons onbekend. Nu dat we er geweest zijn kunnen we met een gerust hart zeggen : het is een aanrader ! Werkelijk een prachtig en proper land. Het is zeer modern zonder zijn eigenheid te verliezen. De woningen zijn prima onderhouden, enkel de wegen kunnen beter doch dat zet aan tot minder snel rijden en meer genieten. Bijna alle goede wegen in het westen van Slovenie hebben we bereden. Zoals jullie reeds hebben kunnen lezen zijn de mensen ongelooflijk vriendelijk en behulpzaam, waar kom je dit nog tegen. Ook een tourist farm is een echte aanrader, zeker de Pri Marku. Tourist farms worden bekroond met appels (zoals bij hotels de sterren). Pri Marku heeft er 4, wat het maximum is. Simon en Betty zijn 2 dertigers die de boel leiden tesamen met Simon zijn ouders. Stuk voor stuk vriendelijke mensen. Ook de oom die regelmatig op bezoek komt mag men niet vergeten, een bijzonder figuur die echt van het leven geniet. Uiteraard mogen we ook de 3 dochtertjes niet vergeten die er steeds rondlopen. Vooral de kleinste van 16 maanden is een echte hartendief. Een tourist farm zet aan tot rust, na de afgelopen stresserende maanden was dit meer dan welkom. Door de rustige omgeving ga je ook automatisch vroeger slapen zodat je ook weer meer uitgerust bent. Mij zien ze daar zeker nog terug !
In het totaal hebben we 4275 km gereden en heb ik 257,1 liter benzine verbruikt. Het aantal haarspeldbochten moeten er honderden geweest zijn, het aantal gewone bochten niet meer te tellen (wel meer dan tienduizend schat ik). Het was een fantastische reis waar ik met volle teugen van genoten heb. Het deed mij regelmatig denken aan mijn eerste motorreis (remember La Rioja). Zowel de Beemer als het Bandietje hebben zich goed gedragen. Zij hebben mogen afzien en verdienen allebei een flinke poetsbeurt. Tenslotte wens ik Danny te danken voor het aangename gezelschap. Gelukkig kon ik zijn snelheden beter aan zodat hij zich minder moest inhouden, wat voor hem leuker is, aangezien ik mij enorm goed voelde op de moto (heb dan ook enorm veel vertrouwen in mijn nieuwe bandjes). Ook het feit dat Danny heel veel op kop heeft gereden heeft er aan toe bijgedragen. Met zo een leermeester voor je krijg je vertrouwen en leer je enorm veel bij. Uiteraard ook dank aan mijn vrouwke die me dit weeral gegund heeft. Thnks & love you !
Plannen voor 2010 beginnen al te groeien, wordt zeer zeker vervolgd ! Oh ja, een tekst alleen zegt niet veel. Heb je zin om 204 fotokes te bekijken? De link hiervoor volgt zosnel mogelijk. Mocht je ondertussen ook zin gekregen hebben om naar Slovenie te gaan en wens je meer info, laat het me weten en ik bezorg je alle info. Laat in het gastenboek maar weten wat je ervan vond.
Concrete plannen voor 2009 zijn er nog niet. Veel zal afhangen van diverse factoren. Heeft Danny nog zin om mee te gaan? Indien ja, terug Spanje of naar een ander land? Tevens huwt mijn dochter in 2009 zodat we hier ook financieel rekening mee moeten houden, per slot van rekening is een motorvakantie niet van de goedkoopste.
Mijn voorkeur gaat uit naar de Aragon streek in Spanje. Van daaruit kan je ook steeds richting Pyreneeën trekken. Tevens zijn er in de Aragon streek bergen van boven de 3.000 meter. De eerste folderkes zijn ondertussen reeds aangekomen. Van zodra er meer concrete plannen zijn zal ik deze hier vermelden.
Ondertussen is het reeds 2009 en begint het serieus te kriebelen. Met mijne kameraad Danny ben ik dan ook naar het Vakantiesalon in Antwerpen geweest, stilaan een jaarlijkse traditie om ideetjes op te doen. Mijn voorkeur ging nog steeds uit naar Spanje, die van Danny naar Italie. Dus Italie dit jaar? Tot onze spijt was er weinig info aanwezig over Italie. Echter in hal 4 stond er weer een standje dat onze aandacht trok : Slovakije ! Blijkbaar zou het Hoge en Lage Tatra gebergte de moeite waard zijn om rond te toeren. Een hotelletje daar hebben we al gevonden. De standhouder is een Vlaming die getrouwd is met een Slowaakse en daar een hotel heeft. Dus nu zijn we op zoek naar voldoende informatie over die streek en indien het de moeite is gaan we dus naar Slovakije !!!
De ideeën om naar Slowakije te gaan verdwijnen hoogstwaarschijnlijk in de diepvriezer. Hier en daar wat info gewonnen en wat kaarten bekeken. Slowakije kan dan wel een prachtige natuur en cultuur hebben, het biedt de verwende motorrijder niet wat hij wenst : massa's bochtjes ! Dan maar opnieuw op zoek. Deze keer hebben we onze zinnen op Slovenie gezet. Reeds een leuk hotelletje gevonden in Kranjska Gora, gelegen in de Sloveense Alpen. Voorlopige planning : in 1 trekje van thuis naar de omgeving van Salzburg, daar overnachten om de dag nadien volledig binnendoor naar Slovenie te rijden. Maw, reeds vanaf dag 2 kunnen we bochtjes nemen! Vanuit Kranjska Gora kunnen we prachtige ritjes maken, alsook eens een bezoekje brengen aan Kroatie, Italie en misschien zelfs Servie. Dus vanaf heden wordt het zoeken naar info over Slovenie en het aanmaken van prachtige routjes. Mocht U info hebben, deze is steeds welkom op het gekende emailadres : motoravonturen@scarlet.be. Alvast bedankt !
Bijna weeral een maandje verder, praktisch 99,99% zeker dat het Slovenie wordt !!! Echter niet naar het hotel in Kranjska Gora. Mailtje gestuurd naar de dienst van toerisme en leuke informatie bekomen. Wist je dat er enorm veel "guest houses" zijn in Slovenie? Heb mails gestuurd naar diverse guest houses in de buurt van Gorenja Vas. Van enkele reeds een antwoord bekomen, ziet er prachtig uit. Verder ben ik al begonnen met enkele mooie tripjes uitgestippeld, aan bochtjes zal het zeker niet ontbreken. Ondertussen via mijn site een mail met enorm veel informatie bekomen van iemand die reeds in Slovenie geweest. Filip, alvast bedankt hiervoor !
April, 100% zeker : we gaan naar Slovenie ! Zoals verwacht hebben we geboekt in een guest house. Het is uiteindelijk "Pri Marku" een Tourist Farm in Crngrob geworden, vlakbij Zabnica. Het is niet al te groot, slechts 10 kamers, en het ziet er prachtig uit. Benieuwd geworden? Kijk dan vlug even op hun site : www.pri-marku-porenta.si/ANG/index.php Heb ook al 5 routes gepland waaronder eentje naar Italie en eentje naar Kroatie. Het aantal bochtjes in de routes zijn telkens ontelbaar, blijkbaar een waar paradijs voor de motorrijder ! Wat rest ons nu nog? De heen- en terugroute plannen, de overnachting tijden de heen- en terugrit boeken en vooral : aftellen tot 6 september !!! Oh ja, tijdens de heenreis gaan we al zeker de Grossglockner oversteken, ziet er een prachtige berg uit !
Juni, eindelijk nog eens tijd voor een update ! Hoever staan we ondertussen? Alle overnachtingen zijn geboekt, enkel ritjes zijn uitgestippeld en de heen- en terugreis liggen vast. Wat moet er nu nog gebeuren? Buiten het aftellen naar de vertrekdatum nog eens nagaan welke de leukste plekjes zijn en deze eventueel in de routes verwerken. Hier alvast een overzicht van de huidige planning en nuttige websites :
Dag 1 : 's ochtends vroeg vertrekken we met bestemming Maria Alm/Hintherhal in Oostenrijk. Dit plaatsje is niet ver van Salzburg en ligt op onze route richting Slovenie. Hier gaan we overnachten in Hotel Simonhof, een motorvriendelijk hotelletje. Door hier te verblijven kunnen we ons ticket voor de Grossglockner aan 4 euro minder kopen. Oh ja, dit wordt een dagje van ongeveer 975 km.
Dag 2 : we vertrekken richting eindbestemming. Echter eerst gaan we ons lekker uitleven op Grossglockner, hopelijk klopt de omschrijving van hun site : "48 km fun with a motorcycle". Nadien rijden we volledig binnendoor naar Crngrob. Uiteraard hopen we op veel plezierige bochtjes. Na een tochtje van 375 à 400km komen we aan in Tourist Farm "Pri Marku", onze vaste stek voor de komende dagen.
Dag 3 t/m dag 8 : rijden, rijden en nog eens rijden. Routes hiervoor zijn reeds gemaakt doch dienen/zullen nog wat bijgewerkt worden. Alvast op het programma : een dagje Kroatie en een dagje Trieste / Italie !
Dag 9 : aanvang van de terugreis. In een ruk rijden we naar Lampertheim / Duitsland om daar te overnachten. Uit ervaring weten we dat de terugreis het meest vermoeiend is (hele dagen in de bergen rijden vergt wat van een mens) en daarom nemen we voor het grotendeels de autosnelwegen. Na ongeveer 770 km overnachten we in Hotel Ramada.
Dag 10 en tevens de laatste dag : na (hopelijk) een goed ontbijt beginnen we aan de laatste rit : richting huis ! Na een goede 430 km zijn we terug thuis
5 augustus, na enkele weken nog eens een update. Echter we moeten beginnen met slecht nieuws. Op 21 juli maakte mijne reisgenoot een toertje met als duo zijn dochter. In de terugrit worden zij gegrepen door een strandbuggy. Resultaat : Danny een hoop kneuzingen, de dochter een gebroken pols en de Bandiet hoogstwaarschijnlijk total loss. Zal Danny tijdig terug mobiel zijn om mee op vakantie te vertrekken? Laten we hopen van wel. De zin is er zeker. Danny's woorden : als ik niet mee kan word ik zot ! De voorbereidingen van de reis liggen even stil, wachten op definitief antwoord van Danny. indien Danny niet mee kan is de kans groot dat de bestemming nog verandert.
Half augustus : goed nieuws ! Danny is gaan proefrijden en heeft beslist : het wordt een BMW R 1200 GS ! Aangezien het een stockmodel is kan hij praktisch onmiddellijk geleverd worden en kan hij hem nog inrijden alvorens met vakantie te vertrekken.
Niet lang na onze eerste motorvakantie spraken Danny en ik reeds over een volgende editie. Echter W'ke zat aan zijn limieten dus eventjes naar Motos Thomas te Stabroek gaan kijken. Stond daar toch een knappe overjaarse zwarte Suzuki GSF 650 S Bandit naar mij te lonken. Prijs laten maken en de week nadien was de bestelbon getekend. 7 nachtjes later stond hij te pronken in mijn garage. Vanaf nu spreken we over Bandietje en niet langer over W'ke.
Januari 2008, Vakantiesalon in Antwerpen. Volgens onze eerste plannen zouden we naar de Costa Brava trekken om van daaruit in de bergen te gaan toeren. Echter plots stootten we op een stand van de Navarra streek. Is dit niet veel interessanter dan de Costa Brava? Vroegen wat documentatie, gingen ergens iets drinken en begonnen te dromen. Zoals gewoonlijk bleef het niet bij dromen en de plannen werden gesmeed : in één trek naar Millau, daar 2 nachtjes blijven zodat we de beroemde brug kunnen bezichtigen en rondtoeren in de Gorges du Tarn. Nadien richting Navarra om daar die prachtige omgeving te gaan verkennen. Weinig later stonden we op de stand van Navarra voor de nodige afspraken, nadien langs de stand van een camping in Millau.
Februari 2008, Danny en ik waren het volkomen eens : we gingen onze plannen vastleggen. Mailtje gestuurd voor de Navarra streek en boekten een tent op camping Etxarri in Etxarri-Aranatz. Idem dito voor onze tussenstop in Frankrijk : mailtje naar camping Du Viaduc in Millau. Het echte plannen kon beginnen ! De terugreis bepalen we wel later.
Mei 2008, slecht nieuws : Danny heeft een bochtje gemist in de Ardennen. Resultaat : enkele gekneusde ribben en behoorlijk wat kosten aan zijn V-Strom. Na enkele dagen ging hij langs bij Moto's Thomas en ongelooflijk maar waar : staat daar toch weeral een zwarteSuzuki Bandit te lonken! Echter dit was een 1250cc in GT uitvoering. Danny tekende de bestelbon en de dag nadien was hij terug mobiel. Dus de reis kon doorgaan en deze keer met 2 mooie zwarte Bandits ! Vanaf heden zijn we de BBB's : the Black Bandit Boy's
Dag 1 - Zandvliet => Millau (1.038 km)
Het was wel een zeer korte nacht, vrouw en dochter dienden reeds om 4h00 in Zaventem te zijn (jaja, de dames werden ook verwend, 9d Marbella all-in!) dus liep de wekker reeds af om 02h00.
Vlug even buiten gekeken, hoera het is droog. Rond 3h00 vertrokken ze, getracht terug te gaan slapen maar daar kwam weinig van. Rond 04h15 liep de wekker terug af, ondertussen buiten nog alles droog. Wasje, plasje, vlug iets tussen de kiezen en dan het motopakje aan want om 05h00 had ik reeds met Danny afgesproken. Echter vlak voor vertrek een flinke regenbui. Gelukkig stopte deze toen we vertrokken. Tot aan Clermont-Ferrand waren de banen wel nat doch het regende niet, dus al een voltreffer. Koud was het wel. Echter vanaf Clermont-Ferrand tot in Millau hadden we af en toe regen : teveel om leuk te zijn en te weinig om een regenpak aan te trekken. Spijtig genoeg waren de baantjes nat zodat ik niet 100% kon genieten. Vlak voor de brug van Millau stuurde de TomTom ons van de autosnelweg om zo tot de camping te geraken. Een mooi bochtig parcourtje, een mooie afsluiter van een 1,038km lange rit. Echter vlak voor de camping begint het serieus te regenen. Geraken nog net droog op de camping. Daar stond ons tentje te wachten. Bagage van de motor, ons geïnstalleerd in de tent en dan tijd voor een frisse pint. Camping Du Viaduc bleek een goede keuze te zijn, tent was volledig in orde, service (zeker deze van Luc notabene een Vlaming) was uitstekend, dus werkelijk een aanrader mocht je ooit zin hebben om daar te gaan toeren. Nadien gingen we naar de (mini) Golf Club voor een lekkere maaltijd. Kozen allebei voor een schotel metforellen en spoelden dit door met een lekker wijntje. Nadien moe maar voldaan naar de camping om, na eerst nog een koffietje met cointreau te drinken, te genieten van een welverdiende nachtrust.
Dag 2 - rondrit Gorges du Tarn (225km)
Onder een stralende zon worden we wakker. Vlug ontbeten en de moto op voor een prachtige rit door de Gorges du Tarn. Ooit heeft er in de Motoren en Toerisme een reportage gestaan over deze streek dus namen we die als heenweg. De terugweg had ik zelf gemaakt. Heel de toer thuis in de TomTom gezet zodat we mooi konden volgen. We vertrokken in Millau om dan via Aguessac en Le Rozier naar Les Vignes te rijden. Daar eventjes de route verlaten om linksaf te slaan naar een Point Sublime, echt te moeite waard. Zelfde weg terug richting les Vignes om dan richting La Malène, Saint Enimie, Ispagnac en Florac te trekken. Daar verlieten we de Tarn om richting Gorges de la Nonte te vertrekken (D907). In Le Mazel nemen we de D983 richting le Pompidou, deze route noemt Corniche. Eenmaal boven aangekomen was het een beetje teleurstellend, te hard verwend ondertussen? Keren dus om en proberen via de D49 terug op de D907 te komen. Dit hadden we beter niet gedaan : 4,5km niets anders dan klein kiezels op de macadam, baantje naar beneden vol met haarspeldbochten. We waren opgelucht dat we dit zonder schade hadden overleefd. Nu op naar richting Meyrueis (D996) om in Peyreleau de D29 en D110 te volgen tot in Millau. Totaal een dagje van 225km met ontelbare bochtjes. Sluiten de dag af met een lekker stukje vis op de BBQ, uiteraard doorgespoeld met een fris wit wijntje. Echter voor het slapen gaan bekeken we nog effe de route van de dag nadien : Millau Etxarri-Aranatz. Binnendoor bleek niet te doen te zijn, zouden veel te lang onderweg zijn. Besloten dan maar om de autosnelweg te nemen
Dag 3 - Millau => Etxarri-Aranatz (633km)
We verlieten Millau en stopten nog even vlug om de beroemde brug op de gevoelige plaat te leggen. Tot in Albi namen we binnen baantjes wat mooi en leuk was, doch ook tijdrovend. Eenmaal voorbij Albi nemen we de autostrade tot vlak voor Etxarri-Aranatz. Hingen voldoende aan het gas om toch wat tijd te kunnen winnen. Aangezien het aan de grens zware controle was (yep, ze stonden daar weer met hun zware wapens) hadden we even file. Eenmaal de grens over ging het een tijdje vlot tot ik de spreekwoordelijke slag van de hamer kreeg. Ik was kei kapot dus de laatste 100km waren zeer zeker voor mij een hel. Na 633km eindelijk aangekomen op de camping sloeg de tent flink tegen. Ze was minder nieuw en slechter uitgerust dan deze in Millau. Dan maar een flinke cerveza gaan drinken. Nadien wilden we genieten van een heerlijke warme douche doch dat was de 2de tegenvaller : warm kon je de douches moeilijk noemen, eerder koud. 's Avonds trokken we naar het restaurant van de camping voor een lekker maaltijdje. De spaanse keuken, een lekker Rioja wijntje en de lage prijzen maakten veel goed. En nu maar lekker slapen.
Dag 4 - eerste rit in de Navarra streek (188km)
Tijdens de nacht had het flink gestormd en een beetje geregend. Het duurde eventjes vooraleer de zon er door kwam. We reden eerst met de moto richting dorp om de noodzakelijk inkopen te doen. We lieten de moto's achter op een veilig plekje in het dorp en maakten een wandeling door de hoofdstraat. Wat ik daar zag was onbeschrijfelijk. De Baskische invloed is daar enorm aanwezig en dit merkten wij ook op de vele slogans op de muren, wat je ook merkt op de foto's. De sympathie onder de bevolking voor de ETA is enorm. Het onafhankelijksgevoel wordt je werkelijk gewaar, doch de meeste mensen spreken gewoon spaans.Meer dan een beetje aangedaan trokken we naar de lokale winkel voor onze voorraad. Eenmaal terug op de camping merkten we dat er nog meer Vlamingen aanwezig waren op de camping, eentje zelfs met een motor (weliswaar met de mobilhome en remorque naar daar gekomen). We raakten aan de praat en Ivan en Krisje besloten ons te vergezellen op ons toertje. Eerst gingen we op zoek voor benzine om nadien de bergen in te trekken. De route had ik zelf samengesteld en in Altsasu verlieten we de autosnelweg om via de NA 178 naar Puerto de Urbasa en Zudaire te trekken. Bij onze eerste stop stond er nog een koppel (met moto) van het prachtige uitzicht te genieten. Bleken ook Vlamingen te zijn die van uit de Costa Brava richting Atlantische Oceaan reden en dit via de Pyreneeën. Nadien reden we via Estella, Artazu, Etxauri richting Muez. Iets voorbij Muez sloegen we linksaf richting Alto de la Trinidad,wat op een hoogte ligt van 1248m. Echter ter hoogte van Ibiricu stopte de normale baan en ging deze over in kiezels. Aangezien de lucht donkerder werd, en we in de verte reeds donder hoorden, besloten we om maar zo snel mogelijk richting camping te rijden. Echter onderweg hadden we reeds pech, een enorme regenbui over ons, mogelijkheden voor te schuilen waren er niet en ik was natuurlijk zo dom geweest om mijn regenpak in de tent te laten liggen. Onderweg werden we vergezeld van bliksemschichten. Door en door nat kwamen we aan op de camping en dit na een dagje van slechts 188km. Tijdens het nuttigen van een lekkere frisse pint bespraken we de dag. De natuur is ongelooflijk mooi, de baantjes meestal van zeer goede kwaliteit. Van de terugweg konden we niet genieten wegens de overvloedige regen dus besloten we dit stuk de dag nadien te doen. Enig minpunt van de Navarra streek was het slechte weer. Wegens de regen konden we niet BBQ'n dus besloten we maar om onze biefstuk in de pan te smijten, nog een een salade klaargemaakt en we konden eten.
Dag 5 - tweede rit in de Navarra streek (218km)
Aangezien ons lederpakske nog nat was dienden we te wachten tot de zon er door kwam zodat zij het kon drogen. Rond 12h00 konden we pas vertrekken. Eerst begonnen we weer aan een zoektocht naar benzine. Na 27km vonden we pas een benzinestation, echter nadien bleek deze slechts 7km van de camping verwijderd te zijn. We trokken richting Etxarri om daar de NA120 te nemen richting de Sierra de Andia. Op de Mirador del Puerto de Lizarraga hadden we een adembenemend zicht over de vallei en de prachtige bergen. Nadien reden we tot in Abarzuza om daar rechts af te slaan richting Monasterio de Iranzu. Echter blijkbaar hadden we een baantje te vroeg genomen, gelukkig kwam er in dat piepklein dorpje een dame buiten die perfect engels sprak. Zij legde de weg uit zodat we toch nog bij de Monasterio aankwamen. Na een verfrissend terrasje trokken we richting Murugarren, Arizala en Alloz. Daar konden we langs het meer rijden om dan via Lerate, Madotz, en Baraibar naar Santuario de San Miguel de Aralar te rijden. Echter boven op de top aangekomen bleek deze weg dood te lopen, wat in tegenstelling was met de Michelin kaart. Besluiten dan maar naar Lekunberri te rijden om dan via de autosnelweg terug naar de camping te gaan. Eindelijk komen we eens droog aan op de camping, een dagje van 218km. Besluiten onze kipfilet op de BBQ te leggen. Nadien kregen we nog bezoek van Krisje en Ivan om de volgende dag te bespreken.
Dag 6 - richting Woestijn, zuiden van Navarra (389km)
Aangezien we richting zuiden trokken dienden we tijdig te vertrekken. Krisje was jarig dus van zodra ze onze tent passeerde begonnen we vrolijk te zingen. Met veel moed trokken we dan richting zuiden, want de woestijn wilden we zeker zien. Tot in Tafella namen we de autostrade. Daar reden we richting Ujue om via een bergbaantje richting Murillo el Fruto te rijden. Vanaf daar ging het richting Arguedas. Daar reden we de woestijn in : Las Bardenas Reales, adenbenemend mooi, dor en snik heet. Aan het einde van de weg was er een splitsing, doch dit waren weeral kiezelwegen. Vlak voor ons was er een militaire basis. Na enige tijd hoorden we F16's passeren, gevolgd door een luide knal. Eerst dachten we dat die door de geluidsmuur waren gevlogen doch na het zien van een serieuze stofwolk wisten we voldoende : het spaanse leger was aan het oefenen en dropten bommen in een afgeschermd gedeelte van deze woestijn. Uit voorzorg zijn we maar vlug terug op onze moto gesprongen naar veiligere oorden. Onderweg zijn we gestopt om te lunchen en te bekomen van het prachtige landschap. Nadien zijn we via de NA 125 richting departement Aragon te rijden zodat we de andere kant van Las Bardenas Reales. Doch dit bleek de verkeerde keuze, een saaie weg zonder mooie zichten, of was dit maar een gedachte en waren we ondertussen rot verwend? Aangezien de lucht weer al donkerder werd besloten we binnendoor richting camping te rijden. Onderweg waren er hevige winden en af en toe een bui. Redelijk droog kwamen we na 389km terug aan op de camping. Een prachtige dag achter de rug, eentje om nooit te vergeten. Om Krisje haar verjaardag te vieren doken we nog effe de bar in. Aan de toog zat er een sappige Antwerpenaar die in zijn beste Antwaarps zijn best deed om de plaatselijke bevolking iets uit te leggen, gegierd hebben we.
Ondertussen was het weeral flink beginnen regenen zodat we maar besloten om iets in het restaurant te gaan eten aangezien BBQ'n niet mogelijk was. Onze Antwerpenaar zat er ook met zijn madam zodat het nog een amusante avond werd.
Dag 7 - laatste rit in de Navarra streek (172km)
Weeral een nachtje met veel regen gehad. Krisje en Ivan besloten om de streek te verlaten en hopelijk warmere en drogere oorden op te zoeken. Nog snel wisselden we telefoonnummers en emailadressen uit zodat we nog in contact konden blijven. Wij beslisten een toertje te doen richting noorden. Na de dagelijkse tankbeurt reden we volledig binnendoor naar Etxarri. Daar trokken we weer al de bergen in richting Oderitz, Lekunberri, Leitza, Ezkurra, Saldias en Beintza-Labaien. Echter vlak voor Beintza-Labaien begon het weer te regenen zodat we dienden te schuilen. Nadien was de baan zo vettig dat we besloten een andere richting uit te rijden. Zijn dan via de NA170 naar Doneztebe gereden om dan via de N121A richting Arraitz-Orkin. Dan trokken we richting Udabe om via de autosnelweg terug naar de camping te gaan. Een dagje van 172km en af en toe regen. Aangezien we tijdig op de camping waren zijn we eens naar het dorpje gewandeld. Onderweg dienden we te schuilen voor de regen. Eenmaal droog aangekomen in het dorpje begon het weer te regenen. Dus zijn we maar een plaatselijk bar binnen gestapt en bij het nuttigen van een lekker biertje een lekker stukje tortilla gegeten. Ondertussen was het eventjes gestopt met regenen zodat we besloten snel terug naar de camping te gaan. Daar aangekomen begon het weer te regenen. Aangezien we wilden BBQ'n hadden we maar een constructie gemaakt zodat de BBQ droog kon staan. Na het eten hebben we de BBQ binnen gezet zodat we toch nog iets van warmte hadden. Ondertussen hadden we een slak in de tent die we prompt ons Sofieke noemden. Als goede huisvaders hebben we dan maar Sofieke een stukske sla gegeven, nadien nog een tweede stukske.Uit pure miserie maar gaan slapen.
Dag 8 - Etxarri-Aranatz => Bordeaux 338km)
Ondanks het feit dat Danny jarig is, is het een dan in mineur. Nog steeds was het aan het regenen en het zag er niet uit dat het vlug zou overgaan. De tent was ijskoud en vochtig. Aan tafel zat ik met een deken rond mij, Danny was slimmer en trok zijn slaapzak aan. De moed zat in mijn schoenen tot we tot het besluit kwamen om een dag vroeger te vertrekken. De rit naar Blois zouden we in 2 dagen doen, tussenstop in Bordeaux. Vlug gebeld naar Ibis zodat we al zeker waren van een kamer. Rond de middag stopte het eindelijk met regenen en zijn we vertrokken. De banen waren nog wel nat doch regen was er niet meer. In Frankrijk was het mooi weer, dch nog niet overdreven warm. Echter in de Landes kregen we een regenbui over ons zodat we dienden te gaan schuilen. Echter de zon kwam er goed door zodat ons pakske snel droog was. Vanaf dan was het alleen maar beter zodat we na 338km onder een stralende zon in Bordeaux Du Lac aankwamen. Vlug genoten van een warme douche, dan een wandelingske langs het meer om dan lekker te gaan eten. Na het eten zijn we de bar ingedoken om Danny zijn verjaardag te vieren. Toch de juiste beslissing genomen?
Dag 9 - Bordeaux => Blois (471km)
Na een lekker ontbijt verlaten we Bordeaux. We besloten geen autosnelweg te nemen dus werd het de Route Nationale. Na enkele uurtjes mooi toeren kwamen we aan in de Loire streek waar het zonnetje mooi scheen en het heerlijk warm was. Daar besloten we de kastelen op te zoeken doch van op de weg kon je ze niet altijd zien. Daarom besloten we maar wat rond te toeren om van het landschap te genieten. Na een dagje van 471km trokken we richting hotel. Lekkere douche genomen om dan te voet naar het centrum te gaan. Volgens de receptioniste ongeveer 3km, volgens mijn voeten iets meer. Aangezien we beide zin hadden in pizza in een gezellig italiaans restaurantje gingen we op zoek. Echter buiten enkele taverne's waren de meeste eetgelegenheden gesloten, een pizzeria onvindbaar. Besloten dan maar terug richting hotel te gaan om daar te gaan eten. Echter op de terugweg bemerkte ik toch nog ineens een gezellige pizzeria. Interieur was mooi doch de bediening niet zo vriendelijk. Besloten dan ook maar om na het verorberen van onze pizza's terug richting hotel te trekken. Daar nog eventjes in de bar gezeten om te genieten van onze laatste nacht.
Dag 10 Blois => Zandvliet (583km)
Onze laatste dag. Alle bagage op de moto's geladen zodat we tijdig konden vertrekken. We namen enkel autosnelwegen. In Parijs hadden we prijs, er was een botsing gebeurd met als gevolg een serieuze file. Gelukkig waren we met de moto, en zijn de franse motovriendelijk zodat we toch nog vrij vlot konden rijden. Onderweg was het droog maar koud. Na 583km terug aangekomen in Zandvliet.
10 dagen, 236 liter benzine, 4255 km en ontelbare liters en uren regen.Een fantastisch mooie reis die spijtig genoeg werd overschaduwd door het slechte weer. Gelukkig hadden we gekozen voor huurtenten, anders was het rampzalig geweest (of waren we misschien eerder naar een andere plaats gereden). De Gorges du Tarn was prachtig doch de Navarra streek is zoveel mooier, nog mooier zelfs dan de La Rioja streek. Je hebt er werkelijk alle soorten natuur, de uitzichten zijn prachtig. Als het weer goed is moet het nog eens zo mooi zijn. Mijn 2de motorvakantie zat erop, op het einde van de reis had ik geen zin meer in een volgende. Echter ondertussen na het zien van de foto's etc begint het al terug te kriebelen. Wat zal het worden? Zal het weer dan beter zijn? Hopelijk krijgt Danny ook nog terug zin om te vertrekken. Tijdens deze reis veel geleerd, zeker over kledij etc, je moet echt op alles voorbereid zijn, ook indien je naar streken trekt die normaal gezien droog en warm zijn.
Dank aan Danny om mij te vergezellen en op te beuren indien het nodig was. Uiteraard ook dank aan mijn vrouw om mij dit te gunnen (terwijl zij in het zeer warme Marbella zat met de dochter).
Onverwachts kreeg ik een telefoontje van mijn broer met de vraag of ik geen zit had om met hem tijdens het paasweekeinde naar de Champagnestreek te trekken. Hij had daar namelijk een gastronomisch weekeindje geboekt voor 2 personen. Aangezien mijn broer ook motorliefhebber is, maar op dat ogenblik nog motorloos was, stelde ik onmiddellijk voor om met de moto te gaan, hij dan wel als duo. Het idee om met de moto te gaan vond hij grandioos, echter als duo zag hij het niet zitten. Naarstig zijn we dan op zoek gegaan naar een huurmoto die we dan ook behoorlijk snel hadden gevonden.
Dag 1 Zandvliet => Sept-Saulx (369 Km)
Aangezien de weervoorspellingen niet al te best waren hebben we tot zaterdagochtend gewacht met beslissing : met de moto of met de auto? Uiteindelijk toch voor de moto gekozen, dus snel alles klaargemaakt en de tassen op de moto gebonden. Richting Vremde getrokken om mijn broer op te pikken. Vandaar zijn we naar LS Bike in Lier gereden om de huurmoto af te halen. Bleek dit een splinternieuwe Honda CBF 600 te zijn met slechts 28km. Na een eerste tankbeurt zijn we via de autosnelweg naar Charleroi gereden. Vanaf daar zijn we binnendoor via Couvin naar Rethel gereden, een baantje dat ik reeds eerder had gedaan en veel fun aan heb beleefd. Van Rethel uit zijn we via binnenbaantjes tot in Sept-Saulx. Er was geboekt in Hotel Cheval Blanc wat een motovriendelijk hotel bleek te zijn. Bij de balie vroegen we of de motos ergens veilig konden plaatsen, de receptioniste vertelde ons dat de parking s nachts afgesloten was en dus veilig is. Eenmaal op de parking aangekomen kwam de eigenaar naar ons met de melding dat we de motos in zijn garage mochten stallen, dus achter slot en grendel wat nog beter was. Tijdens het nuttigen van onze aperitief kregen we de wijnkaart voorgeschoteld, bij het zien van de prijzen hebben we maar vlug besloten de huiswijn te nemen. Het gastronomisch diner was voortreffelijk.
Dag 2 De Champagneroute (217km)
We worden wakker en buiten straalt het zonnetje, dus ideaal motorweer. Eerst nog eventjes genieten van een overheerlijk en meer dan voldoende ontbijt. Vlug onze kostuumpjes aan, motos uit de garage en beginnen aan de rit. Van de site van Motoren en Toerisme had ik hun Champagneroute gedownload. Thuis had ik de startplaats al aangepast zodat we niet teveel moesten omrijden. De route is prachtig, de wegen laten soms te wensen over. Boven op de heuvels/bergen was het nog behoorlijk koud met hier en daar sneeuw langs de kanten. Echter dit kon onze pret niet bederven en hebben dan ook met volle teugen genoten van het landschap. Spijtig genoeg kwamen we onderweg geen typische Franse cafeetjes tegen (nog te vroeg in het seizoen?) zodat we genoodzaakt waren een koffietje te drinken in de McDonalds. Na een prachtige rit kwamen we terug aan in het hotel waar we ons konden verwarmen met een lekker koffietje. Nadien was het tijd voor ons tweede overheerlijk gastronomisch diner welk het vorige nog overtrof. Bij het naar de kamer gaan merkte ik op dat de hemel er nogal sneeuwachtig uitzag, hopelijk heb ik ongelijk.
Dag 3 Sept-Saulx => Zandvliet (349km)
Staan op en kijken naar buiten : sneeuw op de grond! Sneeuwen deed het echter niet meer. Vlug gaan kijken hoe de baantjes lagen en dat viel nogal mee. Dus vlug gaan ontbijten, bagage op de moto gelegd en vertrekken. Na honderd meter hadden we al prijs : het begon te sneeuwen en we moesten nog een goede 350km rijden! Soms lagen de banen goed, soms was het een hel. Regelmatig dienden we te gaan schuilen voor de hevige sneeuwbuien. Eenmaal in Charleroi aangekomen besloten we binnendoor naar huis te rijden aangezien de autostrade gekkenwerk was. In Charleroi zelf hebben we eventjes gedacht dat we een hotel moesten gaan opzoeken. Het begon zo hevig te sneeuwen dat er op korte tijd meer dan 10cm sneeuw lag, dus geen ideaal motorweer. Echter enige tijd later stopte het met sneeuwen en waren de banen terug min of meer bereidbaar. Onderweg dienden we wel de nodige tussenstops te voorzien om op te warmen. 12uur en 45minuten later waren we, gelukkig zonder ongelukken, pas thuis. Dit was mijn traagste rit ooit.
Eindelijk is het zo ver, een droom van jaren komt in vervulling : mijn eerste motorreis !!! Gepakt en gezakt verlaat ik Zandvliet om in Stabroek mijne compagnon Danny op te pikken. Rond 09u00 vertrekken we richting Haro in de La Rioja streek in Spanje. Onderweg komen we de zon tegen en die blijft ons gunstig tot bijna op het einde van onze reis. Tot in Charleroi nemen we de autosnelweg. Daar verlaten we deze om via Couvin naar Rethel te rijden. Ginds ondervinden we reeds de eerste hindernis : halverwege deze weg dien ik al over te gaan op reserve. Aangezien het zondag is zijn alle benzinestations dicht in Frankrijk en pompstations met credit cards zijn er blijkbaar nog niet uitgevonden. Met een bang hartje haal ik toch Rethel waar een grootwarenhuis is met een benzinestation. Benzinetankje goed gevuld en les 1 geleerd : stop voldoende om te tanken in Frankrijk, zeker op een zondag. Voor alle veiligheid wijzigen we onze koers en gaan reeds op de autosnelweg, kwestie om zekerder te zijn om benzine te vinden. Via Reims en Troyes rijden we richting Orléans. Tijdens een plasstopje bemerken we reeds probleem nummer 2 : Danny vindt zijn ticketje van de tolweg niet terug, dus dat wordt uitleggen aan dat loketje. Echter mijn paar woorden frans zijn ruimschoots voldoende om de brave dame van het loketje te overtuigen om ons te geloven. Betaal voor beide en de slagboom gaat open. Ter hoogte van Orléans verlaten we de snelweg om de N152 langs de Loire richting Tours te nemen. Mooi baantje en leuke zichten maar waar zijn die kastelen waar iedereen het over heeft? Aangezien het ondertussen bijna 18u00 is gaan we op zoek naar een geschikte camping. Vlak voor Blois volgen we de bordjes met camping en dienen de Loire over te steken. Hier volgen we richting Lac du Loire en komen uit op camping François 1er . Zoeken een geschikt plaatsje en stellen onze tent op. Vlak bij ons plaatsje is er een stukje macadam waar onze beide machientjes van hun verdiende nachtrust mogen genieten. Gedeeltelijk op de camping is er een eetgelegenheid. Genieten van een overheerlijke maaltijd welke we doorspoelen met een zacht maar overheerlijk wijntje. Nadien tijd voor ons eerste nachtje in een tent. Om wat plaats te besparen op de moto had ik een lichtere en compactere slaapzak gekocht. Leek niet zo een goed idee : de nacht was koud en rond 04u00 zijn mijn ogen al terug open.
Dag 2 - Venueil => Labenne-Océan - 596km
Vroege vogels dat we zijn staan we reeds rond 07u00 op. Tentje afbreken en de moto's worden weer bepakt. Spijtig dat deze camping ons geen ontbijt kan aanbieden. Voeden ons dan maar met koekjes welke we, denkend aan een overheerlijk tasje koffie, doorspoelen met water. Rond 09u00 verlaten we de camping, stoppen vlak nadien om enkele foto's te nemen en beginnen aan de 2de dag. Eindelijk zien we wat we willen : op het stuk tussen Blois en Tours komen we wel prachtige kastelen tegen. Het baantje is prachtig en kunnen voldoende snel rijden. Ter hoogte van Poitiers nemen we opnieuw de snelweg via Bordeaux richting Bayonne. Onderweg merken we onmiddellijk wanneer we in de Landes zitten : de geur van dennenbomen is duidelijk aanwezig. Vlak voor Bayonne verlaten we de snelweg (daar waar de tolweg begint) om op zoek te gaan naar een camping om te overnachten. Na een behoorlijk zoektochtje komen we uiteindelijk terecht op camping Côte d'Argent in Labenne-Océan. Aangezien de grond hier heel los is dienen we met de nodige voorzichtigheid onze moto's te parkeren. Gelukkig had ik bij onze vriend Louis in Aachen het nodige materiaal hiervoor gekocht. De dame van de receptie had ons wijsgemaakt dat het restaurant (dat wel op het domein ligt doch niet hun eigendom is) gesloten is en dat de mogelijkheid om te ontbijten ook nihil is. Op haar aanraden gaan we een goede 600meter verderop een pizza eten. Bediening was niet zo vriendelijk en besluiten dan ook om onmiddellijk na het eten naar iets anders op zoek te gaan om de dag af te sluiten. Eenmaal aan de camping aangekomen zien we dat het restaurant/bar toch wel open is. Maken er dan maar gebruik van om nog eventjes van een lekker wijntje te genieten. Dame des huizes komt bij ons zitten en we regelen dat we de ochtend nadien kunnen beschikken over een ontbijt. Om het helemaal compleet te maken drinken we nog een koffietje met cognac. Dan bedje in. Wegens vorige ervaring toch maar truitje bij aangedaan om beter te kunnen slapen.
Dag 3 Labenne-Océan => Haro - 270km
Krijgen het ritme te pakken : opstaan, wassen, tent afbreken en onze moto's weeral voorzien van de nodige bagage. Verlaten onze standplaats en trekken richting bar voor ons ontbijt. Van de dame des huizes is er geen spoor te merken doch de dochter komt ons lekker bedienen in haar nachtjapon (en voor de personen die van details houden : met zilveren string). Van mijn bestelde croissants en Danny's pistolets is er niets te vinden, wel geroosterd stokbrood, zelfgemaakte marmelade en een overheerlijk warm tasje koffie. Halverwege ons ontbijt arriveert de moeder en heeft onze bestelling bij. Uit beleefdheid trachten we zoveel mogelijk hiervan te nuttigen. Op aanraden van de mama passen we onze route aan zodat we een leuker bergritje tegemoet gaan. Met een lekker vol buikje springen we, allé kruipen we eerder, op onze machientjes. In Bayonne nemen we richting Ustaritz om via Ainhoa Spanje te bereiken. De Pyreneeën rit richting Doneztebe bezorgen mij een krop in de keel en tranen in de ogen van blijdschap. Het is ons gelukt, we hebben Spanje bereikt. Het land waar ik me thuis voel. Van de bochtjes kunnen we niet voluit genieten aangezien we te zwaar bepakt zijn. Van daaruit rijden we via Pamplona en Logrono richting Haro. Om van het landschap te kunnen genieten vermijden we zoveel mogelijk de autosnelwegen. Dit is werkelijk een prachtig stuk natuur! In Los Arcos, werkelijk een uitzonderlijk mooi dorpje, trachten we iets te gaan drinken. Tot onze spijt vinden we niets (hoe is dit mogelijk in Spanje!) en rijden dan maar door tot Viana. Eenmaal daar aangekomen merken we dat het dorpje in feeststemming is. Echter wederom vinden we geen bar. Dan maar aan de eerste de beste persoon die we tegenkomen vragen waar we iets kunnen nuttigen. Wijst ons de weg, moeten dan wel (wegens de feesten) door afgesloten straten maar volgens hem kan dit geen kwaad aangezien we met de moto zijn. Bestellen daar dos agua's con gaz en tot mijn verbazing vult ze onze glazen half met water en de rest met bier. Zondigen voor de eerste en laatste keer (onze principe blijft : als we rijden geen alcohol) en uit beleefdheid trachten we het onsmakelijk drankje binnen te spelen. We zijn klaar voor het laatste stukje. Vinden onmiddellijk de camping, melden ons aan en alvorens onze tent op te stellen genieten we van een overheerlijke cerveza grande welke geschonken wordt in een bevrozen glas. Na het inrichten van ons stekje en een overheerlijke douche trekken we richting centrum om ons culinair te laten verwennen. Blijkbaar is heel deze regio in feeststemming en hierdoor zijn er praktisch geen restaurants open (ofwel heel laat). Aangezien we niet zo lang kunnen wachten springen we een tapa's bar binnen en nuttigen overheerlijke tapa's, ondertussen genietend van onze eerste (van de zovele) La Rioja wijntjes. Ondertussen overtuig ik Danny dat sepia's a la plancha overheerlijk zijn, nadien is hij er aan verslaafd. Gaan dan maar van tapa's bar naar tapa's bar om onze buikjes te vullen en ons lichaam te voorzien van het nodige edele vocht. Uiteindelijk belanden we in een bar waar men praktisch alleen maar belgische bieren tapt, nadien wordt dit onze stamkroeg. Tegen mijn principes in (mijn principe is enkel van de lokale dranken te genieten) laat ik mij toch gaan en nuttig de nodige Stella's en Hoegaarden's. Nadien een flinke wandeling terug richting camping om te genieten van een welverdiende rust. De eindbestemming is bereikt en ik ben dolgelukkig.
Dag 4 Wijnroute & Najera en de Najerilla - 243km
Staan op en het idee om de tent niet te moeten afbreken is gewoon zalig. Komen moeizaam op gang. Doen ons leren pakske weeral aan, starten de motoren en vertrekken richting receptie voor onze kopjes café con leche en croissants. Vandaag starten we met het voornemen om 2 routes af te werken. Beginnen rustig met de wijnroute. Deze brengt ons vrij snel in het meer dan prachtige dorpje Sajazarra, ommuurd met een prachtig 13de-eeuws kasteel, waar de tijd precies is blijven stilstaan. Na het nemen van de nodige foto's trekken we via Casalarreina naar Briones. Daar verdwalen we praktisch in de binnenstad, TomTom slaagt op hol en met veel geluk vinden we de weg richting San Vicente de la Sonsierra, ook bekend als Balcon de La Rioja wegens de prachtige uitzichten. Hier hadden ze de dag voordien, tijdens hun feesten, enkele stieren losgelaten in het dorp. Van daaruit rijden we terug richting Briones om te starten met onze 2de route (naam onbekend, staat in het folderke vermeld als Najera en de Najerilla). Via San Asensio en Najera rijden we richting Anguiano. Daar genieten we van een menu del dia om nadien bij de plaatselijke schoonheid te genieten van een overheerlijk tasje koffie. Ondertussen zitten we letterlijk en figuurlijk in de bergen en iets verderop trekken we richting Monasterio de Valvanera Dit is een prachtig bergbaantje met als eindbestemming een klooster. Spijtig dat de staat van de baan niet zo goed was of anders zou het nog leuker zijn. Eenmaal terug op de grote baan nemen we een beetje verderop een zijbaantje. Via Brieva de Cameros en Origosa komen we aan in Penaloscintos waar een stuwmeer is. De heen- en terugrit is gewoon formidabel. Hellingen, haarspeldbochten enz maken de rit onvergetelijk. Heel aangenaam is het feit dat we praktisch geen auto's of andere moto's tegenkomen zodat we voldoende gebruik kunnen maken van de weg. Groot nadeel is wel dat er loslopende koeien en paarden zijn die kunnen opduiken na iedere hoek. Voordeel van geen open uitlaat te hebben en rond te rijden met een jethelm is het feit dat je hun bellen van ver kunt horen, doch het is geen aanrader om hierop te vertrouwen. Bijkomende probleem is dat die dieren het gebruik van een toilet nog niet kennen, resultaat midden in uw lijn om de bocht te nemen kan er wel eens iets glibberigs liggen. Het hoogste punt dat we vandaag hebben gehad is 1412m. Prachtige zichten, aan de ene kant van de berg bijna geen begroeiing, aan de andere kant volop bomen. Moe maar voldaan rijden we terug richting Haro. Eerst nog eventjes stoppen bij die plaatselijke schone voor een tasje koffie. Aangekomen op de camping onze cerveza soldaat maken, douchen en dan richting dorp om verder te genieten. Voegen een andere tapa's bar toe aan onze tocht. Wijn is daar overheerlijk en bestel onder andere gamba's. Deze zijn zo voortreffelijk dat ik prompt een 2de portie bestel. Nadien naar onze stamkroeg, komen terug op onze principes en nuttigen nog wat plaatselijke wijn, de eigenaar geeft ons nog tips voor onze route van de dag nadien. Nadien richting camping voor een welverdiende rust.
Dag 5 Bergtochten nr 2 - 232 km
We hebben de smaak te pakken en bergrijden wordt ons meest voornamelijke doel vandaag. Na een rustig ontbijt vertrekken we richting bergen. Via Santo Domingo De La Calzada bereiken we Ezcaray. Vullen onze benzinetank uit voorzorg en trekken de bergen in. De bergrit via Zaldierna, Azarrulla,Posadas naar de Sierra de la Demanda is gewoonweg onbeschrijfelijk. Wederom geen verkeer (in het totaal maar 3 auto's gezien, allemaal van boswachters) dus dit maakt het rijden alleen maar zaliger. Eenmaal op de top aangekomen( 1850m hoogte) merken we dat er toch een gebrek aan zuurstof is, besluiten dan ook na het nemen van de nodige foto's aan de afdaling te beginnen. Na de afdaling succesvol te hebben beëindigd gaan we iets verderop rechtsaf richting Valdezcaray. Dit is een skioord op een goede 1600m hoogte, de wegen er naartoe zijn ongelooflijk goed, komen helemaal geen auto's tegen alleen maar die vervelende loslopende koeien. Eenmaal terug beneden besluiten we eerst een bocadillo te gaan eten om nadien een rondrit te doen in een vlakkere omgeving. Op goed geluk slaan we een baantje in en dit brengt ons weeral in een heel andere omgeving. Tussen de graanvelden voelen we ons in Toscane. Dit is de baan Villar de Torre via Estollo en Villaverde de Rioja. Aangezien we nog niet moe zijn, en de honger naar bergen nog niet gestild is, besluiten we het baantje via Matute en Tobia te nemen richting Peñas de Oro. Echter onderweg keren we terug : we krijgen onze eerste regendruppels en besluiten dan maar het zekere voor het onzekere te nemen en rijden terug richting camping. Gelukkig was het maar een bangmakertje. Eenmaal aangekomen begint onze normale routine. Alvorens richting tapa's tocht te gaan helpen we onze nieuwe buren. Dienen hun piketten (oftewel haringen) met een steen in de keiharde grond te slaan. Behulpzaam als we zijn lenen we onze hamer uit en wegens hun spaanse nummerplaat tracht ik in het spaans het een en het ander uit te leggen. Kijkt die persoon naar mij zoals die koeien in de bergen naar nen trein. Ligt dit aan mij of aan hem? Dit komen we op dag 6 te weten. Tijd nu om te feesten : onze Danny is jarig en dat moet gevierd worden. We laten de wijn rijkelijk vloeien. Als afsluiter stoppen we aan de bar op de camping en bestel een caragillo. Zoals deze wordt klaargemaakt heb ik nog nooit meegemaakt. Gewoonweg zalig. Slaapwel.
Dag 6 Bergtochten nr 3 - 230km
Heel de nacht heeft het geregend doch tegen de ochtend zijn de banen al droog. De dag komt moeizaam op gang, komt dit door de avond voordien? Besluiten niet om vrijdagnamiddag te vertrekken doch de zaterdagochtend. Eerst doen we ons wasje zodat we voldoende sokken en t-shirts hebben voor de terugtocht. Na ons ontbijt richting receptie om nog een dagje bij te boeken. Voor alle veiligheid vragen we naar de weersvoorspellingen, beter niet gedaan : storm, bliksem en regen, m.a.w. een serieus onweer. Niet het ideale weer om aan een bergrit te beginnen doch laten ons niet beïnvloeden. Met een bang hartje vertrekken we richting Vienta de Viniegra om daar te starten met de beklimming van de Sierra de Las Hormazas met een maximum hoogte van 2228m. Van op de top vertrekken we via Montenegro de Cameros (1241m) richting Parque Natural Sierra de Cebollera. Het zicht is hier zo prachtig dat ik wederom rond rij met de tranen in de ogen van blijdschap. In Villoslada de Cameros (1072m) besluiten we toch nog richting Lomos de Orios (1432m) te trekken. Nadien trekken we via snellere banen terug naar de camping. Onderweg genieten we nog van prachtige rotsformaties en diverse landschappen. Bij aankomst op de camping zijn we blij dat het niet heeft geregend, onze was is droog dus die kunnen we afhalen en opvouwen. Wederom beginnen we aan onze normale tocht. Zitten in onze favoriete tapa's bar, komt bovenvermeld koppel met spaanse nummerplaat daar binnen en zeggen vriendelijk een goede dag. Ik weeral mijn beste spaans boven gehaald om iets te kunnen zeggen. Kijken die alle twee weeral als de spreekwoordelijk koe naar mij. Vraag dan maar of ze engels spreken, krijg als antwoord ja. Vraag dan van welke kant van Spanje ze zijn krijg ik leukweg te horen dat ze van Wales zijn en op rondreis zijn met een huurauto. Hoe een mens zich vergissen kan. Aangezien zij totaal onbekend in Spanje waren hebben we ze wat geholpen en tips gegeven over het eten en drinken. Keken wat argwanend. Nadien zijn ze nog naar onze bar gekomen en waren ze vol lof over de heerlijkheden welke we hadden aangeraden. Mooier compliment bestaat er niet om de dag af te sluiten.
Dag 7 - => Haro => Albi - 701km
Einde van ons verblijf in Spanje. Staan tijdig op zodat we gepakt en gezakt stipt om 9h00 kunnen gaan ontbijten. Rijden via snelwegen naar de Pyreneeën toe. In Pamplona verlaten we de snelweg om via Yesa, Jeca en Biescas de Pyreneeën te bereiken. Volgen de A136 en de D934 om in Eaux-Bonnes aan de rit van mijn leven te beginnen : de beklimming van de Col d'Aubisque! Danny denkt dat zowel ik als mijn zwaarbepakt W'ke EPO hebben geslikt. Vlieg als een gek de berg op, neem de bochtjes via de ideale lijnen en hoe meer ik klim hoe meer vertrouwen ik krijg. Danny is zo hoffelijk om 2 lichte Beemers voor te laten, ik echter niet. Dit gaf mij nog meer vleugels en op sommige momenten hadden ze moeilijkheden om me bij te houden. Haarspeldbochten met een stijgingsgraad van 12% zijn ideaal voor mijn W'ke, inclusief zware bepakking. Onderweg weeral aan het wenen van geluk. Op de top van de berg kan ik mijn geluk niet op. De afdeling heb ik wel rustiger gedaan aangezien mijn W'ke hiervoor niet volledig geschikt is. De andere col's welke op ons programma staan annuleren we wegens tijdsgebrek. In Argeles-Gazost gaan we richting Lourdes om in Tarbes de autosnelweg op te gaan richting Toulouse. Van daaruit rijden we richting Albi voor een overnachting. Aangezien we geen zin meer hebben om ons tentje op te stellen besluiten we op hotel te gaan in Albi. Na lang zoeken (alles fully booked) belanden we in Hotel Campanile. Aangezien de kok afwezig is gaan we op zoek naar een geschikt restaurant. Op goed geluk belanden we in de Grill Saloon waar we worden bediend door een plaatselijke zeer vriendelijke schoonheid. Nadien trekken we terug naar ons hotel waar we genieten van een echt bed.
Dag 8 - Albi => Chateau-Thierry - 863 km
Na een sober ontbijt worden we teleurgesteld door de hoge rekening. Aangezien we ferm achterstaan op ons schema besluiten we maar een klein stukje binnendoor de nemen en de rest via autosnelweg. Vanuit Albi vertrekken we richting Rodez om in Sévérac-le-Chateau, nota bene een prachtig baantje, de autosnelweg op te gaan richting Clermont-Ferrand. Zelfs vanop de snelweg kan je genieten van de omgeving, zeker de Auvergne is ongelooflijk mooi. Tijdens de vele snelwegkilometers worden we de beperkingen van mijn W'ke goed gewaar. Langere tijd snelheden van 135km gaan nog net op rechte baan, maar op bochtige wegen moet je eerst in de remmen gaan. Tevens wordt je gewaar dat slechts 1 schijfrem vooraan en trommelrem achter niet altijd voldoende zijn om veilig te rijden. Besluiten dan ook dat Danny vooraan mag rijden zodat hij toch voluit kan gaan. Wat ons opvalt is dat zelfs de motorrijders in de andere richting ons steeds groeten. Ter hoogte van Clermont-Ferrand beslissen we om via Orleans en Parijs naar Reims te rijden. Ondanks een zondag hebben we toch prijs : file !!! Godzijdank zijn de franse koekedoos rijders vriendelijker voor de motorrijders dan de belgen. Tijdens de file maken ze voldoende plaats vrij zodat je vlot kan passeren. De enkele keren dat we dienen te stoppen zijn dan ook voor belgische en nederlandse auto's. Eventjes toeteren, teken doen dat ze in de weg staan (zoals de franse motards dat doen) en je kan weer verder. Regelmatig kijken of we geen franse collega's hinderen want die vliegen er door als zot. Na Parijs te hebben overleefd besluiten we richting Reims afrit 19 te nemen om vanaf daar een hotel te zoeken. Aangezien we weer enkele keren voor een gesloten deur staan nemen we het zekere voor het onzekere en kiezen we (ondanks de hogere prijs) weeral voor Hotel Campanile, deze keer in Chateau-Thierry. Blijven in het hotel eten en genieten na een marathonrit van een zeer verdiende nachtrust.
Dag 9 - Chateau-Thierry => Zandvliet 375km
Onze laatste dag ! Na een sober ontbijt (er is niet veel keuze) tuigen we onze moto's terug op en gaan betalen. Bij het horen van de prijs worden we allebei bleek, dit is echt profiteren ! We gaan een stukje binnendoor tot in Reims, nemen daar de snelweg naar Rethel. In Rethel ga ik voor alle zekerheid tanken want deze keer wil ik echt genieten van het prachtige baantje vanuit Rethel via Rocroi naar Couvin. Tijdens het rijden merk ik dat het veel vlotter gaat dan op de heenweg, zolang ik maar rekening hou met de beperkingen van mijn W'ke. Blijkbaar heb ik wat ervaring opgedaan en veel bijgeleerd. In Couvin stoppen we eventjes van de kou, trekken onze fleece aan en beginnen aan de laatste etappe : vanaf Charleroi via de autosnelweg naar huis. In Brussel is het dan zover : regen!!! Waar we kunnen stoppen we om onze regenkledij aan te doen en ons te begeven in de jungle van de ring rond Brussel : weeral file rijden. Eenmaal dit voorbij gaat het richting Antwerpen weeral vlot en regent het minder. In Stabroek nemen we van elkander afscheid. Einde van een ongelooflijk avontuur, de reis van mijn leven. 4237 km hebben we gereden, 199,36 liter verbruikt en slechts 300ml olie. TomTom heeft me regelmatig in de steek gelaten. De liefde-haat verhouding gaat meer in de richting van haat verhouding. TomTom vervangen door Garmin en W'ke door ER6-F? De mooiste landschappen staan voor altijd in mijn geheugen gebrand. Dit ontnemen ze mij nooit meer. De La Rioja streek is fantastisch, zo verschillend en in de periode dat wij daar waren helemaal niet toeristisch. Frankrijk heb ik langs een andere kant kunnen zien, echt onbeschrijfelijk.
Dank aan Danny om mij te begeleiden, zijn aangenaam gezelschap en met zijn jarenlange ervaring mij enorm veel het hebben bijgeleerd. Uiteraard ook mijn vrouwtje die mij de kans heeft gegeven mij dit prachtige en op veel momenten emotioneel avontuur te laten beleven. Uiteraard heb ik haar en mijn dochterke gemist tijdens deze reis. Verder wil ik iedereen bedanken die mij tips heeft gegeven zodat ik wel voorbereid er aan kon beginnen.
Ik heb de smaak te pakken, volgend jaar opnieuw?
Motorgroeten,
Ronny
PS : het is geen ER-6F geworden maar een Bandit 650 S
